-Hava karardı ve konukların hepsi gitti. Oradaki gölge kimsin sen?

-Kraliçem eski bir dost, ozan.

-Işığa gel…. Bu geç vakit karanlıkta hala ne bekliyorsun?

-Gündelik işleriniz bitince artık sıra bana gelir mi, bir isteğiniz var mı? diye sormaya geldim.

-Çok geç oldu. Bir isteğim yok eski dost. Senin de yoksa gidebilirsin.

-Bir isteğim var benim kraliçem: Saklı bahçenizin bahçıvanı yapın beni.

-Sen deli misin? Benim saklı bahçem yok…

-Var. Öyle bir yer var biliyorum. O düş çiçekleriyle dolu bahçeden gelen, dökülen, ortalığa saçılan binlerce tılsımlı dalganın içime dolduğunu, içimden dışarı taştığını gördüm, duydum, yaşadım. Ve artık orada gizlenmeye, susmaya, toprağın ve taşların haykırmasını beklemeye gerek yok…

-Nereden de uyduruyorsun tüm bunları ozan?

-Uydurmuyorum kraliçem. Biliyorum. Yüreğime gömülü bir tutam kıvılcımdı hepsi… Bütün diğer işlerimi bırakacağım. Ve hep bahçende çalışacağım. Beni bu sonbahar zamanı uzaklara yollamayın.

- Ne iş yapmayı umuyorsun ki bahçede?

-Taç yaprakları çiğle kaplı sabah yıldızlarını kucak dolusu toplayıp öğle sıcaklığı basmadan sizi uyandırmaya geleceğim. Kekik, maydanoz ve biberiye karışımı adaçayı demleyeceğim. Odanızdaki eski püskü eşyaların tozunu alacağım ve onlar yeni gibi parlayacak. Sevginin bilinmeyen öyküsünü, sırları, tansıkları, eski İstanbul hülyalarını anlatacağım. Size hiç kimsenin bilmediği, işitmediği, şiirler, şarkılar söyleyeceğim. Birlik ve dostluk için göklerden dilekte bulunacağım, dua edeceğim.

- İkimizden birinin dua edebilmesi son derecede iyi. Karşılık olarak ne isteyeceksin?

-Küçük el ve ayaklarınızdaki yıldız tozlarını öperek üflemek, dolunay öncesinde ve sonrasında sizi kollarıma almak. Çünkü, melekler ve esin perileri naz yapmaz. Kraliçeler de. Onlar ozanların dilekleri dinler, yardım eder, merhamet gösterir…

-Dileğin ve duaların kabul edildi ozan. Saklı bahçemin bahçıvanı olacaksın sen.

(Tagore’un “Bahçıvan”ından esinlenerek)