yapma !
sevebilirimlerle yeminlere kalkma !
başaramayacağın şeyler için
ulaşamayacağın bişey için
sen !
konuşma...
sus ! yapma...
ne beni yak geçir anlamsızlığınla
nede sına duygularımı boş bakışlarla


yapma !
sevebilirimlerle yeminlere kalkma !
Mevla sorduğunda sessiz kalma
beni suçlarken kendini yakma !
bakma !
öyle başkası varken kararmış kalbinde
sevgi dolu gözlerime bakma...
sana aşık yüreğime yalancı bi gülücük saçma !


sus ! hadi artık yüreğinle beraber sus !
sevmek zorla değildir, sus !
yeminlerle can yakmaya sus !
ihtilal mi sanıyorsun kendince !
yaptığın darbeye sus !



yapma !
sevebilirimlerle yeminlere kalkma !
düşersin işte böyle bi kaç gün sonra !
yalanlarına Mevla'yı alet ederken korkma !
şimdi yan ! ve yandığın yerden bakma !
bitti...! ve bende bittim sonunda...
imlası bozuk bi paragrafın son hecesiyim aslında...
ne sen varsın , ne de o yalanların başucumda !
bitti...ama biliyorum sende bittin aslında...


yapma !
bu derece acırken canım
bana o saçma sapan paradoksunu dayatma !
sus artık !
içimdeki sesle yaptığın anlaşmayı soyutla...


git !
sevmek için yeminlere dalmadığın
Mevla ' ya yalanı sunmadığın
seni yarı yolda bırakışını yaşadığın
'Aşk ' dediğine 'Aşk' sandığına git !
hangi sokak barındırır ki şimdi seni
hangi kent besler ki düşüncelerini
ancak kendine kalırsın yine ...
ve ancak kendinde bulursun naçar bi çare...


tek isteğim var şimdi sende ;
sevebilirimlerle yeminlere gitme...!


efc