Ramazan ruhundan uzak geçen orucun sonlarýna yaklaþýrken medyanýn vazgeçilmez malzemesi nerde eski bayramlar, çocuklarýn bayram eðlencesi, bayram tatili ve ramazan bayramýyla alakasý olmayan þeker muhabbetleri ekranlarý kuþatýr. Sýradan ve yüzeysel yaklaþýmlarla haklý gibi görünen bu haberlerin aslýnda ramazan bayramýnýn deðerini ve öneminin üzerini örtmenin bir yolu olduðu çok az insan tarafýndan fark edilir.

Ramazan bayramlarýnýn deðersizleþmesinde medyanýn büyük bir rolü bir kenarda dursun. Artýk bayram anlayýþlarýmýzýn giderek deðiþtiðinin gerçeði üzerinde durmak gerekiyor. Modern hayatýn gelenekle savaþtýðý bir dönemde dini motiflerin sosyal hayata uyarlanmasý tartýþmalara açýlmalýdýr. Farklý seslerin bilgi kirliliðe yol açtýðý ve kafalarý karýþtýrdýðý bir dönemde Ýslam dinin güzellikleri gölgede kalmaya mahkum ediliyor. Bu gölgelere son vermenin çözüm yollarý Müslüman aydýnlara kalýyor. Ne radikal yaklaþýmlar ne geleneksel yaklaþýmlarýn iþlevselliði kalmadýðý göz önüne tutularak, vahyin çizgisinden uzaklaþmadan orta bir yol bulunmalýdýr. En büyük eksiðimiz Ýslam’ýn bugüne uyarlanamamasýndan kaynaklanýyor olmasýdýr. Ýslam, siyasi tartýþmalarýn ve siyasi mücadelenin kurbaný olmaktan kurtarýlmalýdýr. Siyasi Ýslam anlayýþýn ön plana çýkarýlmasý, Ýslam’ýn toplumsal yönünü zayýf kalmasýna neden olmaktadýr…
Bu konular uzun uzun üzerine konuþulmasý gerekiyor ama þimdilik bu konulara deðinmekle yetinip, ramazan bayramýn toplumsal birlikteliði oluþturma önündeki engellere deðinmek istiyorum.
Bayramlar topluluk bilincini ve beraberlik ruhunu oluþturma yolunda önemli bir kilometre taþlarýdýr. Ancak bireyselleþme yolunda ilerleyen insanlarýmýz maalesef bireyselleþmeden anladýklarý akrabalardan, dostlardan uzaklaþmak, kendi kabuðuna çekilmektir. Hâlbuki bayramlarýn ruhunda yatan iliþkileri pekiþtirmektir. Bugüne bakýldýðýnda insanlar birbirinden kaçýyor. Ziyaretler sadece büyüklerle sýnýrlý hale geldi. Kimse kimseyi görmek istemiyor, içinde bulunduklarý durumlarýný abartýp, kaçýþýyorlar. Böylece insanlar birbirini umursamaz bir bayram anlayýþý geliþtiriyorlar.
Tatil kültürü geliþirken, akrabalýk ve dostluk iliþkileri bitme noktasýna geldi. Artýk kimse kimseyi evinde istemiyor. Ev kirlenir. Temizlikle, yemekle, kahveyle kim uðraþacak anlayýþýnýn yanýnda artýk insanlarýn konuþacak bir þeylerinin kalmamasý bu duruma neden olmaya baþladý.

Ýnsanlar birbirini önemsemez hale geldiðinin en büyük kanýtý ve iliþkilerin mekanik hale geldiðinin göstergesi telefonla bayramlaþma yerine iþin kolay tarafý olan mesajlara baþvurmalarýdýr. Telefonla konuþmanýn mesajlaþmadan ucuz olduðu bir zamanda bile insanlar birbirinin sesini duymamak için mesajý tercih ediyorlar. Mesaja verdikleri zamaný telefon açmaya verseler belki çok farklý bir dünyaya kapý açacaklar; ama hayýr iþin kolayý mesaj atmak. Konuþmada görünmüyorsun, görüþemiyoruz, görüþelim, neler yapýyorsun sorularýna muhatap olmak istemeyenlerin tercihi mesajlaþmak oluyor. Hâlbuki bir sesin sýcaklýðýnýn yerini hiçbir þey tutamaz.

Bayramlarý eskiten yine bizlerin yanlýþ yaklaþýmlardýr. Bencileþen yalnýzlýklarýmýzdýr. Ýnsana yüklediðimiz pragmatik anlayýþlarýmýzdýr. Yine sorumluluklardan kaçýþlarýmýzdýr. Tabii insanlara yaptýklarýmýz ve insanlarýn bize yaptýðý yanlýþlarýn bedeli de bayramý yalnýz geçirmemizin bir sonucudur.

Nedenler ve bahaneler ne olursa olsun bayramlar artýk soðuk bir döneme girmeye baþladý. Bu soðukluk yüreklerdeki imanýn ve bilginin insaný laikleþmesiyle ve Ýslami anlayýþlarýn yerine bencil duygu ve düþüncelerimizin gelmesiyle de alakalý olsa da bir parçamýzý deðil bütün gövdemizi kaybetmeye baþladýk. Ýþin acý tarafý kendimizi öyle bahanelere, gerekçelere boðmuþuz ki Allah’ýn emirlerini kendi kiþisel çýkarlarýmýza mal etmekle kalmýyoruz, bir de bunu doðrularýmýz haline getiriyoruz.

Buzullarý eritip, özümüzde yatan cevherleri ortaya çýkarmasýný dileme gafletinde bulunamayacaðým çünkü cevherimiz bozulmaya yüz tutmuþ bile…
Siz yine fazla þekeri yemeyin

Osman Tatlý
osmantatli@gmail.com
www.osmantatli.com.tr