Yaldızı yer yer kararmış, üstündeki lekelerden mecburi tanıklıkları okunan, karşısındaki enlemesine asılmış boy aynasıyla bir an göz göze geldi.
Gecenin üçünde, işimi yaparken beni izleyebilen tek varlıksın çileli aynam, her gece mecbursun beni ve parçalayıp kesmekte becerikli kanlı ellerimi hafızana kazımaya.
Bir ter damlası düştü alnından işaret parmağına; taze kanı önüne katıp taş zemindeki diğer kan lekelerine katıldı, ardında insan sıvısıyla temizlenmiş ince yolunu biçimli ve kan kırmızı parmakta bırakarak.
Babamın küçüklüğümden beri tembihlediği şeyi yapıyorum. Ekmeğimi alın terimle kazanıyorum.
Oğluna ne iş yapacağını değil, işini nasıl yapması gerektiğini tembihleyen bir babanın gerçekleşen dileği. Belki de bilmeden kaderimi çizen bu öğüdün sahibi babam, memur olduğundan klimalı devlet dairelerinde fiziki anlamda hiç alınteri dökmedi. Belki de beni bu şekilde görse gurur duyardı.; diye düşünürken aynadaki terli yüzüne gururlu ve çapkın bir gülücük fırlattı.
Saat gecenin üçü ve dışarda velinimeti sokak köpekleri ulumakta.
Küçük kardeşim nasıl korkardı bu it ulumalarından; uyuyamadığı geceler yanıma gelip bana sımsıkı sarılır, sabah korkudan boncuk boncuk terlemiş masum yüzü, uyanır uyanmaz bana sevgi, hayranlık ve güvenle bakardı.
Köpeklerden hiç korkmadım, hatta gecenin sessizliğinde duyduğum derin ulumalar bana kuş cıvıltıları gibi gelirdi. Hayat ve özgürlük dolu.
Şu an ellerimin altında derisi yüzülmüş yatan it de kim bilir ne güzel ulurdu geceleri. Boşalttığım iç organları oldukça sağlıklı görünüyor. Böyle genç ve sağlıklı köpekleri parçalamak daha kısa sürüyor. Keseri kemiklerine hızla sapladığımda çıkan ince ve keskin kırılma ve kemiğin etten ayrılma sesi kulağıma şu ünlü bestecilerin senfonileri gibi geliyor. Iç organların kokusu, ömrün azaplarını; taze kan kokusu da hayatın canlılığını burun deliklerimde duymamı sağlıyor. Gerçekten alın terimle ekmeğimi kazandığım, güzel bir işim var. Şu çinliler de ağızlarının tadını iyi biliyorlar.
