Eyvallah demeleri geçiriyorum içimden resmi törenlerle
Gitme dediğim bütün cümlelerimin üstüne;
yalnızlık denen koca koca binaları diktiler.
Helal olsun! diyorum kendi kendime
çünkü sen gidince bir ben kaldım bu dünyada
Şimdiki aklımla,şimdiki zamanın herhangi bir sayfasında
gözlerine en çok benzeyen kelimeyi arıyorum.
Bulamayınca;
Boş ver diyorum içimden.
Seni seviyorum demeleri
Çığlıklarıma karıştırıp da sana kadar yollayamıyorum
Sanırım beceriksizliğimle alakalı bir durum bu
Yada;
Neyse başka bir bahane bulamıyorum,
arkasına saklanıp ta kalan hayatımı idame ettirecek.
dar ağaçları gözyaşımla hemencecik büyüse
acılarımla son defa göz göze gelip
bir Allaha ısmarladık demeden kopuversem dalımdan.

çürümeye yüz tutuyor mutluluklarım
en son gülümsememi hatırlamak için
geçmişin derinliklerine gitmem gerekiyor
sen gittikten sonra ne yola bakmalar ne de
yolculuklara kendimi vurmak geliyor.
o yüzden kalakalıyorum olduğum yerde
garip diyorum
cümleme devam etmek için kimse
meraklı gözlerle üstüme yürümüyor
ve ben oracık da susuyorum.