Sabah erkenden kalktý, yataðýný toplamadan, doðruca mutfaða geçti. Kendisine sallama çay yapýp içti. Hoþuna gitmedi çay; tadý tuzu yoktu çayýn. PC’yi açtý, internete girdi, sayfalarý dolaþtý, içindeki sýkýntý daðýlmadý yine de. MSN’ sine baktý, kimsecikler yoktu... Gazetelere göz attý, içi karardý okuduðu haberlerden...

Üzerini giyinip, dýþarýya, sokaða attý kendini. Ýçi daralmýþtý. Geliþi güzel bir yöne býraktý kendini. Epey yol aldýktan sonra, büyükçe bahçesi olan bir evin önünde durdu. Sýrtýný bahçe duvarýna dayadý. Dalýp gitti uzaklara, memleketini özledi. Bulunduðu ülkenin yeþil alanlarýný kendi memleketindeki yeþilliklerle kýyasladý. Buram buram burnunda tüttü memleketi, köyü, anasý, ablalarý, yeðenleri... Bir bir gelip gözlerinin önünde bir film þeridi gibi akýp geçti. Ýçine bir karamsarlýk gelip kývranýp yattý. Vazgeçti memleketini düþünmekten. Tam yoluna akýp gidiyordu ki; duvarýn önünde kendiliðinden kök salmýþ, ayrýksý otlar arasýnda, bir ana yolda devrilip, ters dönmüþ tekerleri boþa dönen, bir týr gibi yatmýþ bir böcek çarptý gözüne. Böceðin dönmek için nasýl boþa çabaladýðýný fark etti. Yaþamýn her canlý için ne kadar önemli olduðuna bir kez daha tanýk olmuþtu. Yerden bulduðu küçücük bir dal parçasý yardýmýyla, böceði eski haline döndürdü. Böcek kendini toparlayýp toparlamaz yürümeye baþladý hemencecik.

Böceði yeniden yaþama döndürdüðü için, Tanrý'dan bir artý aldýðýna, sevap kazandýðýna inandýrdý kendisini. Böceðin üzerinde taþýdýðý renkler, güneþin dik ýþýklarý altýnda, parýl parýl parlýyordu. Böceði avucuna almak, ona yakýndan bakmak istedi. Öyle de yaptý. Avucundaydý böcek. Aðýrlýðý hissedilmiyordu bile. Ne olduysa böcek elini ýsýrýr gibi yaptý. Ýrkildi, ani bir refleksle fýrlatýp attý onu uzaða. Caný yanar gibi oldu. ''Keþke döndürmeseydim seni'' dedi kendi kendine, adeta baðýrarak. ''Geberip gitseydin.''

Böcek ýsýrýðýný önemsemedi yine de, yoluna devam etti. Patika yoldan geçerek yapay bir göle ulaþtý. Tahtadan yapýlmýþ, boyalarý sýcaktan tel tel dökülmüþ, tahta bir iskeleye çöktü. Önce ayakkabýlarýný çýkarttý, ardýndan çoraplarýný, sonra ayaklarýný suya soktu... Ýyi gelmiþti su. Sudan gelen ferahlýk ayaklarýndan yukarý yayýlmýþ, rahatlatmýþtý tüm bedenini. Bir süre ayaklarýný suda bekletti.
Ayaklarýný bir çocuk yaramazlýðýyla sallamaya, suya vurmaya baþladý... Birden sað elinin aðýrlaþtýðýný, karýncalaþtýðýný hissetti. Avucunun þiþtiðini fark ettiðinde telaþlandý, korktu. Aceleyle çoraplarýný ayaðýna geçirdi, ayaklarýný kurulamadan...
Evin yolunu tutup gitti. Yarým saatlik bir yürüyüþten sonra. Eve vardýðýnda ilk iþi, telefona sarýlmak ve ev doktorunu aramak oldu. Baþýndan geçenleri en ince ayrýntýsýna kadar anlattý. Doktor vakit geçirmeksizin hemen muayenesine gelmesini tembihledi ona.
Yürürken aklýna böceði de götürmek fikri geldi. Uzak deðildi nasýlsa yolunun üzerindeydi. Büyükçe evin önüne geldiðinde durakladý, böceði aramaya koyuldu. Çok geçmeden buldu onu. Gitmemiþti böcek, Ayný yerde, çimenlerin arasýnda duruyordu. Sevindi. Cebinden kibrit kutusunu çýkardý. Ýçindekileri boþalttý. Böceði yerden alarak dikkatlice kibrit kutusunun içine býraktý. Kibrit kutusunu da bir güzel mendiline sardý...

Sýrasý geldiðinde Doktor O'nu içeriye muayenesine aldý. Kibrit kutusundaki böcek tüm muhteþemliðiyle doktorun karþýsýnda duruyordu. Tanýdýk bir türdü doktor için. ''Telaþlanmayýnýz'' dedi doktor. ''Zararsýzdýr.'' Hastasýnýn avucunu kontrol etti. Orada daha önceden oluþmuþ bir çatlaðý fark etti. Hastasýna dönerek: ''Siz böceði avucunuza koyduðunuz da, zavallýcýk kendisini korumasý için bir sývý salgýlamýþ, o sývý o yarýktan içeri sýzmýþ... Anlaþýlan sizin bazý maddelere karþý alerjiniz var Kenan Bey.'' dedi. ''Ýyice emin olabilmek için bir tahlil yapmamýz gerekebilir...''

Kenan Bey rahatlamýþtý rahatlamasýna ama korkusu geçmemiþ, sürüyordu...''Haklýsýnýz doktor bey''dedi. ''Lütfen zaman geçirmeden bir tahlil yapýnýz.''

Doktor O'ndan bir kan örneði aldý önce. Ardýndan sol koluna, keçeli kalem ile bir daire çizdi. Dairenin ortasýna, bir ilaç zerk ettikten sonra; ''Kýsa bir süre beklememiz gerekecek. Sonucu gözlerimizle görelim.'' dedi.

Kenan Bey koridora çýktý. Bir banka iliþti, beklemeye koyuldu. Aklýnda onlarca soru vardý. Korkusu devam ediyordu hala, nasýl bir sonuç çýkacaðýný merak etmiyor deðildi. Öleceðini düþündü. Yeni aldýðý otosuna bir daha binemeyecek, þehrin ara sokaklarýný turlayamayacaktý. Aldýðý mp3 çalarýndan son sesle bir daha müzik dinleyemeyecekti belkide... Ev sinemasý sistemiyle bir daha film izleyemeyecekti. Ýnternette sevdikleriyle Chat yapamayacaktý. Yeni sipariþ verdiði deri koltuða oturamayacaktý. LCD TV... daha neleri özleyecekti kim bilir. Saçlarýna jöle sürüp, genç kýzlara bir daha kur yapamayacaktý belki de. Bildiði dualarý sýralamaya baþladý. Uzun yýllardýr unuttuðu, aðzýna almak istemediði Tanrý'ya yalvardý, yakardý birden. ''Ölmek istemiyorum, Tanrým!'' dedi. Yardým istedi Tanrý’dan. Sonra kendini Tanrý'ya karþý savunmaya, haklý çýkarmaya çalýþarak; ''Bakýnýz Tanrým'' dedi. ''Ben yoluma giderken o zavallý böceði acýlar içinde karþýma çýkaran siz oldunuz. Yoluma gidebilirdim, ama gitmedim. Ne yaptým? Biliyorsunuz. Dayanamadým yardým elimi uzattým. Ona ikinci bir yaþam hakký verdim. Onun o halde öylece kalmasýna, ölüp gitmesine gönlüm razý olamazdý, çürümesini engelledim. Kýsacasý sevap iþlediðime inanýyorum. Ama siz ne yaptýnýz? Hayatýný kurtardýðým böceðin bana sokmasýna, içerime korkular sokmasýna, psikolojimin bozulmasýna izin verdiniz... Bu haksýzlýk deðil mi sizce?''

Dalmýþtý çok derinlerdeydi... Doktorun yanýna kadar geldiðini, yaný baþýnda durduðunu fark etmedi bile. Doktorun elini omzunda hissettiðinde göz göze geldi On’unla... Zoraki gülümsedi. Doktor, hastasýnýn kolunu kontrol ettiðinde, daha önce iþaretlediði yerin þiþtiðini, kýzardýðýný gördü.
''Yanýlmamýþým'' dedi. ''Sizin penisiline karþý alerjiniz var.''
''Kötü bir þey mi bu Doktor Bey?''
''Yo yo telaþlanmayýn hemen. Yalnýzca penisilin türü ilaçlarý kullanmadan önce tahlil yaptýrmanýz gerekiyor... Hepsi o kadar.'' Gülümseyerek. ''Gördünüz mü Kenan Bey küçücük bir böcek, baþýnýza ne dertler açtý.”
''Evet, gibilerden baþýný öne doðru salladý. ''Ama bir nokta da iyi de oldu. Yoksa nereden bilecektiniz, penisiline karþý alerjiniz olduðunu... Biliyor musunuz bu yüzden insan yaþamýný yitirebilir.''

Kenan Bey, doktorun muayenehanesinde, masanýn üzerinde, herþeyden habersiz beklemekte olan böceðe, minnetle, sevgiyle karýþýk bir þefkatle baktý. Cebinden çýkan paracýklarý unuttu. Böceðe olan kýzgýnlýðý çoktan uçup gitmiþti. Kýzmýyor küfretmiyordu artýk.

Doktorun muayenehanesinden ayrýlýrken, böceði de yanýna aldý. Yolda birlikte konuþarak yürüdüler. Onu aldýðý yere kadar götürüp býraktý. Býrakýrken usulca öptü onu. ''Benim iyilik meleðim'' diyerekten...