Sonu gelmeyen yaramazlýklar yaparken aslýnda o kocaman bir çocuktu.
Bir fincan kahve vardý önünde falý kapatýlmýþ. Açmayý unutmuþ olduðunu farketti iþe daldýðýndan .Kurumuþtu ama yine de açtý fal kapalý kalmazdý ne de olsa deðil mi? Yudum yudum içilmiþti. Hayat gibi. Kimisi öyle yaþamaz mý hayatý keyfekeder. Kimisi dertlenir kederlenir en olmadýk þeylere üzülerek .
Hastanede yatmalarýnýn on beþinci günündelerdi. Kafe týklým týklýmdý. Ýnsanlar buradan kaçmadan son bir bardak daha çay içelim diyorlardý herhalde. Etrafta sakinlik ve onun içinde bir telaþ vardý aslýnda. Dokunulan herþeyin hastalýklý olduðu hissi uyanýr ya hepimizde. Bir iðrenme duygusu kaplar tüm bedenimizi. Aslýnda saðlýk aradýðýmýz bir yer deðil mi burasý. Tezatlýklar ülkesi iþte. Bunlarý düþünürken doktorun kontrole geleceðini unutmuþtu. Acele adýmlarla poliklinik sýrasý bekleyen onca kiþinin arasýndan dalarak hasta katýna çýkmaya çalýþýyordu. Elektrikler kesildiðinden asansör çalýþmýyordu. Biraz daha hýzlanmazsa þayet sýradakiler sýralarýný alacaðýný düþündüðünden onu hükümsüz asabilirlerdi.
Yapýlacak her þeyi denemiþ , kitap okumuþ, film seyretmiþ, soðuk bir bez parçasý ile hastasýnýn görünen yerlerini temizlemeye çalýþmýþtý. Ancak zaman geçmiyordu. Ve yapýlacak þeyler listesi en sýð yerine gelmiþti neredeyse. Evdekilere iþi olmadýðý gerekçesi ile hastanede kalabileceðini söylemekle hata mý yapmýþtý acaba. Bunu düþünmek için geç kalmýþtý. Zaten yaþlý bir insandý dedesi her an ölüm tehlikesi ile burun buruna olan bu insaný kalp hastasý baþka biri-annesi- ile bir araya getirmek ne kadar akýllýca olabilirdi.
Yaramaz kuþlar pencerenin önüne attýðým ekmekleri yemek yerine etrafa saçýyorlardý. Onlarýn yüzünden hemþireden güzel bir azar iþittim. Ne vardý ki bunda. Ama siniri yüzüne yapýþmýþ bu hemþire yaþarken nasýl nefes aldýðýna þaþýyordum. Duvarlar ilk buraya geldiðimizde bembeyazdý bu kadar zamandan sonra bej rengi olduklarýný farkettim. Yaný baþýmýzda duran metal gri etejer o kadar eðreti idi ki kayalýk, dik deniz kýyýsý sarp kayalarý andýrýyordu düþtü düþecek. Ama zaman ona dürüst davranmýþ yerini oynatmamýþtý. Bir insan onu canlandýrýncaya kadar. Diðer iki hasta odada sürekli deðiþiyordu. Dýþarda akan hayatý kýskandýrýr gibi burada da baþka bir hayat var der gibi
Hademe bu sýcakta sanki battaniye gibi kýsa kollu bir tiþört giymiþti. Onun içinde bedeninin bana acý acý bakan çýplak yerlerini görmezden gelerek elimdeki sýkýcý kitabý okumaya çalýþtým. Ancak sorun kitabýn okunmaya deðer olmadýðý deðildi , caný sýkýlmak deyiminden kaynaklanýyordu. Bir insan caný sýkýlýnca istediði þeyi yapmaya hak kazanýyorsa þimdi avazým çýktýðý kadar baðýrmak ama kimsenin beni duymamasýný isterdim. Ya da hiç sevmediðim mecburiyetten okumak-hayatýmý kazanmak için-bitirmek zorunda kaldýðým okula gidip kaydýmý sildirebilirdim. Ya da þehrin ortasýnda geçen büyük kanala girip çýrýlçýplak yüzmeyi, lunaparkta dönen salýncaklara binip ininceye kadar kusmayý, trafikte kýrk derece sýcaklýkta elli km hýzla gidip milleti arkada korna kuyruðuna sokmayý ve daha bir sürü saçma bir o kadar da delice þey aklýma sýrayla giriyordu. Sýrasýný savan þiltenin altýna, kolonya kapaðýnýn üzerine, serum þiþesinin markasýnýn yanýna, ýslak mendilin açýk kalan kapaðýnýn üzerine yapýþýyordu. Bir süre sonra yapýþacak ve konacak bir þey bulamayýnca ortalýkta öncekilerin üzerine yapýþýp onlarý unutturmaya baþladýklarý sýrada, doktorun hastayý deðil de beni uyandýrmaya çalýþtýðýný hissettiðimde, kolumun ve ayaklarýmýn uyuþmaktan hareket edemediðini farkettim. Kýsa boylu, gülen yüzlü doktor bana hastalarý karýþtýrdýðý esprisini yaptýðýnda yüzümün bu kadar soluk olduðunu farketmemiþtim. Biraz yandaki odada yatmamý ve daha sonra yanýma kontrole gelmemi söyledi. Önce reddettim ama sesimi kesmem gerektiðini anladým ve lafýmý yarým býraktým. Zaten bir sürü hastaya yetiþmesi gereken gülen yüzlü doktor cevabý beklememiþti bile. Acaba hastanedeki bu tempodan sonra gerçek hayatýnda, hayýr bu sahte hayat mý ; kendi hayatýnda-niye bu baþkasýnýn hayatý mýydý ? Ýþte doðru kelimeyi bulamadýklarýndan Ýþ Hayatý demeyi uygun görmüþler. Sadete geleyim bu tempoyu orada da sürdürürler mi? Yoksa eve giderken reklamlardaki gibi arabalarýn içinde müzik dinleyerek hayatýn aslýnda olmasý gereken ritmine mi dönerler? Neyse ayakkabýlarýmý hemþirenin de yardýmýyla-nedense- çýkartýp yataða uzandýðýmda gözümü kapamak yerine etrafý incelemeye koyuldum. Duvardaki insan anatomisi iç yüzü bütün her þeyi ele veriyordu. Bu kadar açýklýða raðmen hala kas ve yaðlarla bir þeyleri saklayabiliyorduk inanýlmazdý. Çok rahat olduðunu düþündüðüm bu sedye bir süre sonra hasta olmayanlarýn hastane çýkýþýnda baþ aðrýlarýnýn olmasý gibi beni de tedirgin etmiþti. Dýþardaki anonslar duyuluyordu. Dr Tarýk Bey ameliyathaneye lütfen; Dr Pýnar Hn Kulak Polikliniðinde bekleniyorsunuz. Acaba gitmeyi mi unutmuþtular, yoksa birileri daha çok mu ilgi bekliyordu? Giderken benim sýnava girdiðim gibi heyecanlansalar düþünsenize. Ben düþük not alýrým ama onlar insan nefesi yoksa….. Can mý dayanýr buna . Benim uyumam gerekmiyor muydu? Bazý insanlar vardýr araba ile trafikte iken plakalarý okur. Bir süre sonra bir hasta haline dönüþür. Hiç anlamadan hastalýk haline dönüþen ama hasta olmadýðýný düþündüðü için doktora gitmeyen, hatta normal insanlara kendine benzemediði için hasta muamelesi yapan insanlarla hiç tanýþmadýnýz mý? Eðer yanýtýnýz hayýrsa bu dünyalý deðilsiniz demektir. Siniri yüzüne yapýþmýþ hemþire kapýyý týklatmýþ o olduðunu bilsem hiç sesimi çýkartmazdým. Doktorun beni beklediðini attý ortaya. Çünkü yüzüme bile bakmýyordu. Yavaþça kalkmama raðmen baþým dönmüþtü. Yerleri silen hademenin yanýndan geçerken sabahtan akþama ayný yeri sildiðini düþünmeye baþladýðým için acýmaya baþladým. Odaya girdiðimde bembeyaz bir silüet içinde karþýlayan gülen doktor, röntgeni inceliyordu. Hiç durmaz mý bunlar diye aklýmdan geçirdim hýzlýca yanýma gelirken. Sýrtüstü uzanmam için hafif bir el hareketi yaptý. Uzun ve sessiz bir muayeneden sonra okuduðu bilmeceyi çözmeye çalýþan birinin yüz ifadesine büründü gülen doktor.
-Hastane duvarlarýna yazýlmasý gereken bir söz; Yaþlýlar verilmiþ bir sözlerinin olduðunu düþündüklerinden önce kendilerinin öleceklerinden emindirler. Bu yüzden ellerinin altýnda bulunan gençlere, çocuklarýna, torunlarýna bilerek ya da bilmeyerek hayatý zehir edebilirler.-
Daha sonra istenen bir yýðýn tetkikten sonra , öðrendiðim kadarý ile sýrayý bozmuþtum. Þimdi ise yukardan aþaðýya baktýðýmda hiçbir þeyin deðiþmediðini görüyorum.
Son uykumda her zamanki koltuðumdaydým. Koyu soðuk bir bordo koltuðun üzerinde oturuyordum bir kitapçýda. En fazla yapmayý sevdiðim þey. Herkes orada bir yerlerde kitap karýþtýrýrken ben de onlarý karýþtýrýyordum onlar anlamadan. Genç kirli sakallý bir çocuk ona bakarken, gülümserken beni yakaladý. Ama hangi niyetle baktýðýmý anlamadýðý için kýzmadý. Ben ise onun düþüncelerini çalmaya uðraþýyordum aslýnda benliðinden hareketleri ve mimikleri ile sezdirmeden etrafa daðýttýðý. Biraz sonra hamile bir kadýn girdi içeriye, kocasý sonradan dahil oldu kendisine. Bir kaç dergi aldý. Biri eminim çocuk dergisidir. Nedense bu kadar sevdiðimiz ve düþündüðümüz bir varlýðý büyüyünce nasýl boðacaðýmýzý bilmeden tekrar tekrar yaratmaya çalýþýrýz. O zaten daha ilk andan itibaren yaratýlmamýþ gibi. Zaman hýzla akýyordu. Bazen yeþil gözler beyaz gömleklere akýyor. Bembeyaz saçlar bir sýrt çantasýna takýlýyordu. Herkes buraya hayattan bir þeyler çalmaya gelmiþti ben hariç.