UYKUSUZLUK

Artýk yaptýðý þeyin gerçekten yapmasý gereken þey olup olmadýðýndan emin deðildi. Onu kim suçlayabilirdi ki .Aslýnda ilk bakýþta haklýydý hani. “Nasýl yapabildim” diye iç geçirdi . Ýþe gideceði için sabah erkenden kalkmalýydý. Ancak saat sabahýn ikisi olmasýna raðmen üzüntüden uyuyamamýþtý. Biraz yanýnda hissettiði eksiklikten, birazda uyumaya çalýþmanýn yarattýðý uykusuzluktan uyuyamýyordu. “Acaba uykusuzluðumun en önemli nedeni bunlardan hangisi” diye sordu kendine. Bir parçasýnýn eksik kalmasýnýn yol açtýðý üzüntünün , uyuyamamasýnýn en önemli nedeni olduðunu anladý. Zaten iki kiþilik yatakta tek baþýna kalmasýnýn komik bir ironi olduðunun farkýndaydý. Yanýndaki boþ yastýðý kokladý. “Belki kokusu sinmiþtir” diye iç geçirdi. Aslýnda aradýðý yan odada yatýyordu .Onu yeniden uyandýrýp, terk ettiði yataðýna kocasýnýn yanýna getirebilirdi. Ama cesaret edipte odaya giremedi iþte. “Horluyorsun !Ya horlama. Ya da git baþka yerde yat” diyen kendisiydi. Yanlýzca o geceleri sarýlmadan uyuyamadýðý karýsýnýn kendisinden özür dileyip, horlamýyacaðýný düþünmüþtü. “O zaman sana iyi geceler” deyip gideceðini hiç kestiremedi. Yataðýn bir yarýsý boþ kalýnca yüreðinin de yarýsý boþ kaldý. “Þimdi gel de uyu” diyerek hayýflandý.






      MEHMET BURAK YÜKSEL