Arabanýn tekerlekleri hýzlý dönüyor, ama arkaya döndüðünü düþünüyorum. Bilim ve teknoloji dergilerinden okumuþtum. Özellikle, western filmlerinde hiç dikkat ettiniz mi? Hep geriye döndüðünü hissettirir size, tekerleklerin dönüþü. Bu arada, sayýsýný artýk takip edemediðim solladýðým arabalar gibi, camdan savurduðum biralarý da sayamýyordum. Oturduðum deri koltuk, sýcaktan yapýþmýþ, arada sýrada havalandýrdýðýmdan, havanýn serin olabileceði ihtimali de, yok deðildi. Hýzým, yüzü öldürmüyordu. Yollarda, kimseler yoktu, arada sýrada çýkan hayvanlar ve güneþ dýþýnda. Artýk, bulanýk görmeye baþladýðýmdan, annemin, yavaþ sür evladým derken, gözlerini kýsarak, bana baktýðý gibi bakýyordum, dikiz aynasýndan, kendime. Kirli sakalýma ve alnýmda baþlayan yaþlanma iþaretlerine. Sonuna kadar açtýðým müziðin içinde bu melodi, korna sesleri mi, koymuþlar. Aman, olamaz, yoooooo. Yola daðýlmýþ araba aksamlarý içinde, kafamý arýyorum. Çünkü elimde bira, ama içecek aðzýmý bulamýyorum. Ani ölüm dedikleri bu olsa gerek.

Deniz ve manolyalar ve limon çiçeði, güzel bir hikaye ismi olurdu diye düþündüm. Nice yazmak istediðim þey var hayata ve insana dair, aslýnda, kendimi yazmalýyým ben, onlar deðil miyim ya da onlar ben. Ne farkýmýz var. Yokuþ yukarý týrmanýyorum. Arnavut kaldýrýmlarýný severim. Aralarýna basmamaya çalýþýrým, hala bu yaþýmda, bu yüzden, hep yere bakarak yürüme ihtiyacý duyarým. Ýnsanlar da temkinli deðil mi diðerlerine karþý , sürekli bir teyakkuz halinde. Bir kuþ çýrpýnýyor, ama uçamýyor, serçe, yavru daha. Annesi yavrusunu, benim dev cüssemin, onun için tehlikeli olabileceði inancý ile önceden öðrenilmemiþ sezgilerle, korumaya çalýþýyor. Bilse ki, benim bugüne kadar, bilerek karýncayý bile incitmeyecek, biri olabileceðimi. Böyle þeyler, insanýn alnýnda yazsa ne kadar güven içinde olurduk deðil mi? Sonradan dost zannettiðimiz nice insandan, zarar görmeden belki önlem alabilirdik. En çok da yandýðým ne biliyor musun? Bir sonraki dostuma bakarken, onun alnýnda kötü þeyler olabileceðini düþünmek oluyor.

Bir fesleðen fidanýyým, mart ayýnýn mýzýkçý soðuklarýnda ekilmiþ. Aþaðýsý, ne kadar karanlýk olursa olsun sýcacýk ve güvenli. Bunu, bana hissettiren dayandýðým toprak. Ama, hava ve su ile direk tanýþmak için can atýyorum. Onun, bana vereceði enerji ile daha çabuk büyüyeceðimi zannediyorum. Daha önceki tohumlarýn, yumrularý bana anlattý. Pýrýl pýrýl, turuncu parlýyormuþ. Hele ki, yaðmurda çýkan rengarenk bir gökyüzü varmýþ ki, yaðmurdan sebeplenirken, onu seyretmek bir ömre bedelmiþ. Bir de uçan rengarenk kanatlýlar varmýþ, kelebek adýnda. Onlarý öyle çok merak ediyorum ki. Ama, çiçeði olmayanlara çok konmuyorlarmýþ. Ve iþte, masmavi gökyüzü dedikleri, bu olsa gerek. Biraz daha silkinmeliyim, üzerimdeki topraktan, güneþ, söylediklerinden daha parlakmýþ. Peki, insan, dedikleri devasa boyutta yaratýklar nerede göremiyorum. Ben gelinceye kadar bekleyemediniz mi biriniz, hepiniz topraðýn altýna mý girdiniz?
Ölmek istiyor biliyorum. Bunu, bana, her hücresinde hatýrlatýyor. Öyle ki içtiði sudan yediði ekmeðe kadar her þeyi alalade yapýyor. Gülümserken istekli deðil, el sýkarken, özellikle müzik dinlerken, o kadar çok ayný þarkýlarý dinliyor, o kadar sýradan bir zevki var ki onlarý, duyduðuna dair þüphelerim günden güne artýyor. Sabahlarý kalkarken, saate nefretle bakmamý istiyor benden. Caný olduðunu düþünsem, gün içinde baktýðý tüm insanlar gibi ona da acýyacaðým. Bazen ufacýk bir gün ýþýðý, kalp atýþlarýndan ve bana gelen oksijenden, kan akýþýndan hissediyorum. Acaba bu bahar mý diyorum ? Herþey güzel olacak. Gülümseyen bir çocuk gördüðünde, hayatý durduruyor, korkuyorum, sanki beni de durdurmak ister gibi, damarlarýmýn önüne engeller týkýyor. Onun için, uzun bir süre demek, mutsuzluk ömrüne vurduðunda, mutluluk hissi. Arkadaþý anlatýyor, gözlerinin içine bakýyor. Her baþarýsýzlýk, aslýnda, evin temel direkleridir, üstüne basýp çýkabileceðin. Masal gibi geliyor, rehavet yayýlýyor vücuduna, esnememi istiyor. Engelliyorum, katýlýyorum çünkü arkadaþýna. Kollarý hiç acýmýyor, acýtamýyorum artýk o kadar alýþtý ki, o bembeyaz toza. O gün, sabahýn erken saatlerinde kalkmadý, kalkamadý. Son uçuþunu yaptýrdým ona. Hayat çizgisinde, en son gördüðünün, sürekli gülen bir kýz çocuðu olmasýný saðladým. Ýmza: Çok kullanýlmamýþ bir beyin.