Yalnızlık Üzerine..

Yanlış bir kurgu planlanmış, hayatı rutine dönmüş insana göre.
Kısır bir döngü var hayatın evrelerinde.Sıradanlık çökmüş ruha, zihni demir parmaklıklarla kapatan bir sıradanlık.Sıradanlıklar absürtleştirilmeye başlanmış, çılgın fikir üreticileri çoğalmış.
Bedenin yalnızlığını zihinde tohumlamış imgelerle süslemiş.Bazıları savaşı icat edip mücahidi olmuş, bazıları ölümü görüp denize atıp kendini boğup hayatı bulmuş.
Diyorum ya yanlış bir kurgu planlanmış.Genel aksanına aşina olunan yanlış bir kurgu.
Genelden bireye indikçe yanlışın da zehirli meyveleri olmuş, toprağa düşmüş fidana dönüşmüş.
Yeni yanlışlarımız var artık.Aslın doğru meyveleri, zehirli ölüm tohumları.
Bir süre sonra bunlar da sıradanlaşmış.Katılımı az da olsa çoklu hayırlar, evet olur demiş Zapatista.Ne de doğru bir tespit, hayatın testisini kırmak üzere planlanmış, bugünün doğrusu yarının yanlışı olabilecek tespitler.

Bugünün hayranları dünün ekilen meyvelerinden hoşnutlar.Dünün cenneti sizce bugün olabilir mi?Yada yarının cenneti bugünün nesi?
Dün cehennem miydi?
Gündüz düşlerine kapıyı gözlerinizle kapadığınızda, biraz daha rahatlar, yanlışın çılgın rüyalarını görmek üzere uyumaya başlar, uyandığımızda yalnızlık ve kalabalık kokan bir ihtişama koşar, sıcak soğuk arası görkemli dünya da koşmaya, uyu-maya çalışırız.
Yanlış kurguyu kim planlamış?
Doğrusu ne ?
Nerede?
Uyurken mi & uyanık iken mi?
Dalgasız bir suda boğulmak bu olsa gerek.Önce çekinmeden su ile cilveleşir, sonra boğulmamak için yüksek bir çapa verip, su ile birleşmemizi kutlar sonra da sessizce uyuruz.