Gitmeyi hayatın merkezine yerleştirenler
Aslında yok edenlerdir göz yaşlarını
Varlığına inanmadıkları insanların
Yokluğundan da haz almadılar hiçbir zaman,
Varlık sahibi olamadılar hiçlik kadar
Yoklukları bulutlara taşıdılar
Yağmur yağması için dua etmediler
Çok olmadılar sadece teklikten ibarettiler
Tek eli, tek ayağı, tek gözü ve kulağı
Hiç koku almadılar
Sadece sessizlikte çoğalıp gün ışığında yalnızlığa kavuştular
Tek hücre, tek sancı

Yokluk çekmediler, hiç var olmadılar
Sarılmadılar sevgiyle tek kolları vardı
Özlemediler hiç sevgiyi koklayamadılar sevginin kokusunu
Topraktan kaçmamaları da böyle oldu

Hiç solmadılar, hiç sormadılar
Hiç saymadılar
En büyük rakamları bir’di
Tek bir çizgiyi kullandılar
Alladılar pulladılar
Çoğaltamadılar
Saklayamadılar
Saklayacaklarda ne olacaktı?
Yarın tekti, bugün ilkti.
Sessizce çoğaldılar, bulutlarla çöllere doğru dağıldılar