MUSTAKIN NEYSE
Nuh beddua etti yer, gök yarıldı,
Yer altı, yer üstü suya sarıldı,
Çifter çifter o gemide varıdı,
Gemi gitti dağlar taşlar yol oldu.

Lut; zalim şehrini batırdı yere,
Batar iken tövbe etsen bin kere,
Binleri alırken şükret sen bire,
Dağlar taşlar yaratana kul oldu.

Şehvet yarasının kapa üstünü,
Dost eyle sen yaratanın dostunu
Âdem; Muhammed’den gelen aslını,
Unutanlar iblis ile zul oldu.

Tanrı kullarının etini yersin,
Mustahakın neyse hak onu versin,
Yirmi dört altını bana pul dersin,
Derdiklerin diken iken gül oldu.

Kerbela misali sana bu dünya,
Çevirdi etrafın su vermez oldu,
İman şehit eden o yezit var ya,
Hakkın huzurunda durdu kül oldu.
Halife BOZBAYIR