gün gelir
unuturmuş insan
gidenlerin geri dönemeyeceği
alabora olmuş gemileri
şimdi;
bir sahil kenarında olmak vardı
denizin elleri kopmuşken kayalıklardan;
sigara dumanı altında
bağrımda oturan
vaveylayla uyandırmak,
elimde kalem
seni yazmak vardı asiliğine



aşk;
kirletilmiş gölgelerin
müşkül yalnızlığına düştüğünde
yaşam ırmağından sırtındaki yükle yol alır
olgu..
gözlerinde zamanı kovalayan bir kasırgaydım
saçlarım;
takılınca dikenli tellerine
saplandı gögsüme ayrılık ok'u
ısırdı kalbimi et obur zaman


şimdi;
gecenin gözkapakları kapalı düşerken
yanan ışığımın beyaz busesine..
tutulmadan uzak
yarım ay kaldırır
gözkapaklarını..
ne tarafa dönsem
yalnızlığımla göz göze gelir
bir koşu kendimi saklarım
kalbinde;
ağzın bir dikiş makinası gibi
dikiş dersleri verirken ruhuma
kibar hitaplarının altında
erir zaman


ne zaman içimdeki ben'le
başım derde girse
usulca
susarak
geçerim
gözlerinin yuvasından
bilirim;
kaybetmek kayıp değildir
istese de unutamaz insan,
karaya çalınmış güzellikleri



içimde bastığı yeri titreten
bir ben daha var
sakın unutma!
seni sevgiyle anar..



Sevda Gencer..