 |
|
 |
|
|
||||||||||
|
ANKARA Tüm sevdalý yüreðime bu ezikliði, Kararmýþ ufuklarýnla, sen koydun Ankara. Solgun yanaklarýmda, hayattan bezginliði, Bu baþýboþluðunla, sen verdin Ankara. Her bakýþta, en büyük anýtý seyrettim penceremden. Düþündüm, Koca Türk'ü sýðdýrmýþsýn taþlarýna. Her çekiþte, derin bir hüzün penceremden. Ankara, sen neler getirmedin, çoðunun baþlarýna!.. En güzeli kýzlarýn, baðrýnda gül gibi açmýþ. Aþýklarýn tüm tutkularý, sende kördüðüm. Gördüðüm, hep kurþun yarasý, sana ölüm kucak açmýþ. Ankara, bitsin böyle günlerim, hep takvimi saydýðým. DÖNÜÞÜNÜ BEKLÝYORUM Ellerime, kenetlenen ellerin, Kopardý yüreðimi… Ben, þimdi ellerinde çýrpýnan, Yüreðimi bekliyorum. Ya sen gel, ya getir yüreðimi!.. Okul yolundayým, saat on yedi. Havadan, duman duman hüzün, avuç avuç kir. Ýnmekte, sýrýlsýklam saçlarýmdan aþaðý, Yokuþ yokuþ, hep yokuþ; istasyon, terminal. Seyrekleþirken Tandoðan Meydaný’nda insanlar, Elinde valizin, dönüþünü bekliyorum… Kaç siren vurdu, saat hâlâ altý… Yuvasýna koþuþmakta insanlar. Koþar adýmlarla bana, geliþini bekliyorum. Olmuyor, sensiz akþamlarý Ankara’nýn. Tandoðan Meydaný’nda insanlar sessiz. Yine gel, yine; Tandoðan Meydaný’na!.. Bardak bardak yudumlasýn hasretini gözlerim. Yine gel, yine, Tandoðan Meydaný’na!.. Ellerini, ellerime veriþini bekliyorum… ANKARA'DAN Bir gönül burukluðu, yürek yarasý, Görmedim, almadan geçen Ankara’dan. Sevda çeþmesinden,bir bardak suyu, Görmedim, içmeden geçen Ankara’dan… Ankara, en kalpsizi gurbet diyarlarýnýn, Acýmasýzý, dert verip, cana kýyanlarýnýn, Hoyratça yükselen, tepe ve daðlarýnýn, Dumanlarýný, görmedim, içmeden geçen Ankara’dan… Ankara, bir problem, çözülmeyen bir düðüm, Konuþulup, tartýþýlan meclislerde her öðün. Bir hasta ki yatmakta, yakýn doðum, Sancýlarýný, görmedim, çekmeden geçen Ankara’dan… Ankara, dertlere derman þehri Anadolu’nun, Kültür hazinesi, ilim yuvasý ârif yolunun, Bir yuva sýcaklýðý, okþayan anne kolunun, Þifasýný, görmedim, tatmadan geçen Ankara’dan… ANKARA SOKAKLARINDA Semalarýnda yükselen kapkara bulutun, Gönlüme elem verdi, geldiðim günden beri. Ýçimde öðrenmek, bilmek hevesi, umutun. Baþýma dertler verdi, geldiðim günden beri. Gezerken zaman zaman sokaklarýnda baþý boþ, Duymak isterdim oysaki sýcak nefesini, Sense; gecelerini öyle bed, soðuk, nahoþ Gösterdin, aldýrmadan bu güzelim sesini; Sokaklarýn loþ, Kýzýlay öylesine ýssýz. Akþamlarý, koþuþan insanlarýna bakýp bir an, Seni sýcaklarýyla boðup, tedirgin, susuz; Býrakanlara lânet dileklerimdi her an. Senin göðsün kan, yüreðin yara olmamalý… Hastalýk, çaresizlik; þanýna göre deðil!.. Anadolu’m, gözünde sis, kara olmamalý. Sevgiler bu gönüle dar, bana göre deðil!.. Ankara, daha yetmedi mi verdiðin çile?.. Kaç seveni boynu bükük, mahsun býrakacaksýn? Senin gecelerin, düþmedi mi dilden dile? Daha, hangi köþende beni aðlatacaksýn?.. BENSÝN ANKARA Seni seyrediyorum Ankara! Kirli düþüncelerimden arýnmýþ duygularým. Sen güzelsin, hoþsun Ankara!.. Sen içimdesin ve ben senin!.. Sen, bensin bensin Ankara!.. Güzelsin, hoþsun; fakat bir tuhafsýn Ankara. Bazan dumanlardan sýyrýlarak, Aydýnlýk gün oluyorsun… Sonra, birden bire kararýp, Gecelerden daha kara, geceye giriyorsun. Aydýnlýk, karanlýk ve rüzgar, Tutarsýz, soðuk ve anlaþýlmazsýn… Sen içimdesin ve ben senin, Doðrusu, bensin bensin Ankara!.. Ne kadar iç içeyiz, bir anlasan. Bir afetin kurbaný olmuþuz ikimiz de… Ben, senin aþkýna yanmýþým, Söz dinletemediðim. Sense, siyaset narýna !.. Ýkimizde sürünmekteyiz… Sen içimdesin ve ben senin, Doðrusu, bensin bensin Ankara!.. Bir ulu çýnar Anýtkabir, Tandoðan, Anýttepe, Dikimevi, Cebeci, Kýzýlay, Çankaya. Bahçeli, Tandoðan, Maltepe, Çankaya. Ulus, Opera, Sýhhýye, Çankaya. Çankaya Çankaya Çankaya!.. Sende düðümlenir boðazýma bir þey… Susar, büyür büyür, memleket olur dudaklarým. Týrmanýr, Çankaya’ya yukarý bin sitem. Boþanýr, Çankaya’dan aþaðý… Anlamayýz bir türlü kendimizi, Sen benimsin, benim memleketimsin, Sen içimdesin ve ben senin, Doðrusu bensin bensin Ankara!... ANKARA ELLÝNCÝ YIL PARKI Ellinci Yýl Parký’na çýktým, bir Pazar günü, Seyrederken etrafý, unuttum burda dünü. Gözlerim uzaklarda, dinlenerek tarýyor, Binlerce yýl öteden, tanýdýk yüz arýyor. Nihayet, selâm verdim Engürü, denen Dev’e, Hacý Bayram, Agustun, Mabet olmuþ bu eve . Ankara Anýt, Yalvaç, Uluborlu’nun eli, Yanýnda postun seren, Hacý Bayram-ý Veli. Hacý Bayram Camisin, avlusu dolu dolu, Buraya gelenlerin havada, eli kolu. Cennet bahçelerinden, bir çiçek dermek için, Allah’a yalvarýyor, Tek, Nur’a ermek için. Hýçkýrýklar, göz yaþý, boðazlar týkanýyor, Gelenler, bu Mabedin, nuruyla yýkanýyor. Veli’ye el eyledim, Karyaðdý’ya yürüdüm, Üç Ýhlâs, bir Fatiha, üstlerini bürüdüm Mehmet Âkif Parký’nda birazcýk soluklandým, Hacý Musa Camisinde oturdum, Abdest aldým. Ezanlar: “Allah Bir’dir!” diyerek yarýþýyor, Minareler uzanmýþ, göklere karýþýyor. Sarý Kadý, el ele, Âkif’in Mahallesi, Altýndað beldesinin sanki altýn nefesi. Sokaklar pýrýl pýrýl, bura halký pek yelmiþ, Taceddin Dergahý’na, duyan kadýn, kýz gelmiþ. Buraya inenlerin, ruhlarý dinleniyor. Gül bahçesi her taraf, gönüller þenlenleniyor. Kimler gelip geçmiþler, çok ünlüden izler var. Tacettin, Âkif, Muhsin, Yörük Dede, uzlar var. Ellinci Yýl Parký’ndan gezindim Ankara’yý, Al-yeþil ve siyahlar bürünmüþ, can karayý… Ýçimi delip geçen gözlerleriyle, bakýyor. Ellerim býrakýrken, yüreðime akýyor. Kucaklaþtýk, sarýldýk, kor gibi döþü, baðrý, Teninin kokusundan, yandý, yýkýldý Çaðrý !.. Saçlarý, salkým söðüt, rügarlar savuruyor, Dokundu alev alev; kor, ateþ kavuruyor. Rüzgâr kýskançlýðýndan, havayý körüklüyor. Çaðrý’yý, betonlara, çarparak sürüklüyor… Ankara, büyülüyor, beni, benden alýyor; Ayaklarým yürürken, gönlüm orda kalýyor. Yürüdü, uzaklaþtý, dedi: “Adým ANKARA!”; Bir sýkýntýn olursa, gel beni burda ara… 19 Eylül 2010 Ankara/Erzurum Mahallesi ANKARA ÝLÝ Karagöz, Hacivat Meddah’ýn sesi, Altýndað ilçesi, baþkent gözdesi Baþarý ödülün, tek numunesi Altýndað’da, Hamamönü inlesin. Ankara, sesini Evren dinlesin… Nazar deðip, kýsýlmasýn þen sesi, Ankara, Altýndað var mý ötesi? Ýnsan düþüncesi hayal ötesi, Altýndað’da, Hamamönü inlesin. Ankara, sesini Evren dinlesin… Altýndað’da durur kültürün tahtý, Ankara’ya güldü, Altýndað bahtý, Sarý Kadý, Karaca, Tacettin ahtý Altýndað’da, Hamamönü inlesin. Ankara, sesini Evren dinlesin… Esnafýn kesesi, standýn dili, Altýndað’ý dinler, Ankara ili Bir düðün havasý, bir bayram seli, Altýndað’da, Hamamönü inlesin. Ankara, sesini Evren dinlesin… Kamilpaþa, Kabakçý’nýn konaðý, Dutlu, Fýrýn, Sarý Kadý Sokaðý Bayram Veli, Aðustus’un sunaðý Altýndað’da, Hamamönü inlesin. Ankara, sesini Evren dinlesin… Selçuklu, Osmanlý mimarî eser, Anafarta, Ulus’ta yolunu keser, Ziraat Fakültesi, anmasam küser. Altýndað’da Hamamönü inlesin. Ankara, sesini Evren dinlesin… Hacý Bayram, ben kendime yurt tuttum, Dergah, Emin ACAR, derdi unuttum. Üzum suyu içtim, ekmeði yuttum. Altýndað’da, Hamamönü inlesin. Ankara, sesini Evren dinlesin… 19 Nisan 2013, Ankara/Çankaya ANKARA’YI SEYRETTÝM Gülümsüyorken güneþ, Ellinci Yýl Parký’na, Dünya cennetliðinin, burda vardým farkýna. Gökyüzünden seyrettim bu güzel Ankara’yý, Bana cilveyle bakan saçlarý kapkarayý. Ankara güzelinin, dizlerine uzandým, Kendimi, bir kuþ tüyü, yatakta varým sandým. Kapattým gözlerimi; açtým, güzel Ankara. Ankara; güzel þehir, üstü ak, beyaz kara. Bu, Peri’ye bakmaktan, iki gözüm yoruldu, Güneþ indi aþaðý, gökyüzü hep kor oldu… Kor ateþler içinde, Güneþ’e el sallladýk, Evren Kardeþliðine, bol bol selâm yolladýk. Ýniþ, Bülbül Deresi, Çankaya görünüyor, Karum, Hilton, Kuðulu simlere bürünüyor. Tunalý Hilmi’deyim, tabana kuvvet verdim, Cýnnah’tan Kýzýlay’a, adýmlarýmý serdim. Sýhhýye’den Dil Tarih, Opera’ya yürüdüm, Gidip ceylan postumu, Gençlik Park’a bürüdüm. Hergele Meydaný’yla, Saman Pazarý vakti, Ayaklarým buradan, Karyaðdý Zat’a aktý. Okudum nice dua, gözler yaþla, týkandý… Etraftaki kumrular, gözyaþýmda yýkandý… Karyaðdý Türbesi’nden, çýkar Ulus yokuþu, Duyulur uzaklardan, Sebze Pazar kokusu. Ulus, Heykel Meydaný; ve Eski Meclis burda, Ýtfaiye Meydaný, dolmuþ duraðý þurda. Dinlendirmek istersen, ruhunu ebediyen, Uðra Hacý Bayram’a, Apollan’a hediyen. Hacý Bayram yanýnda, bir çok dost otað kurmuþ, Her saat her dakika: “Hu! Allah!” deyip durmuþ. Emin ACAR Dergahý, dostlar gelir yanyana, Üzüm suyu içilir, ekmekse kana kana. Tevbe, Rahman, Bakara, Fatihalar, Aminler. Günahlar dökülürken, göðe çýkar Aminler… Saman Pazarý derler, Altýndað’ýn yokuþu, Bend Deresi’ne iner, burdan yolun akýþý. Bir gam, kasavet yakar, yakar da içimizi, Ýçimiz burkularak, sýkarýz diþimizi… O ulvî, o yüceler neye hizmet ederler?.. Boþaltýp gam, kederi, hoþ sevgiyle giderler. Tepeden kuþ bakýþý, bir “Oh!”çektim derinden, Sit alaný hamamý, inceledim yerinden… Vakit hayli geç oldu, parka karanlýk doldu, Bu Cennet Ankara’da güzellikler çok, boldu; Ellinci yýl Parkýnda, güneþ, bana el etti, Ankara, iþve ile: “Artýk yeter, gel!” etti. Tuttum bu güzel eli, yüz yüze göz gözeyiz, Sarýldýk, çok hasretle, kimse yok, biz bizeyiz. Yanaðýna, yüzlerce kondurdum öpücüðü, Omuzuma yaslandý, sýcacýk köprücüðü Gözlerim bulutlanýp, yaðmurlar çiseledi, Rüzgar çýktý yamaçtan, bizleri kiþeledi. Yürüyordum mecburen, aklým orda kalarak Her adýmda Ankara’m, arkamýzda kalarak… Ankara gerilerde, bakýp bakýp aðladý, “Gitme, Çaðrý!” diyerek, karalarý baðladý… 20 Eylül 2010 Ankara/Erzurum Mahallesi ADIM, ANKARA Ankara, bugün yine takýnmýþ, takýþtýrmýþ. Anýttepe, Güneþ’i kendine yakýþtýrmýþ. Yansýmakta Atatürk, Ulu Ruh, Nurlu Güneþ Evrenlerden armaðan, bize Iþýk ve Güneþ Çankaya Köþkümüz’ün, yanarken ýþýklarý, Atakule’ye çýkmýþ sevdalý âþýklarý . Baþkent öðretmenevi, Baþbuð’a el sallýyor. Anýtkabir, buradan, her mekaný kolluyor. Gazi Üniversitesinin, görkemi, kubbesinde, Þeker Öðrenci Yurdun, yadý var, her sesinde… Her yerinde gezindim, genç Çaðrý beni yaktý, Ayaklarým altýndan, geçmiþin izi aktý… Ülkü, nurlu güneþti, aydýnlanarak coþtuk Heyecanlý yýðýnlar, Tanrý Daðlara koþtuk Maziden sýyrýlarak, uzaklaþtý gözlerim Muazzam Kocatepe, hayran kaldý bu serim, Kocatepe Camisi, büyülüyor baktýkça, Gönüllerde ýþýðýn, birer birer yaktýkça. Kocaman Hacettepe, Taceddin misafiri, Cenneti dolaþýrken, göz kovar, her Kafir’i. Yörükdede Türbesi, yamaca otað kurmuþ, Her saat her dakika, “Hu, Allah!” deyip durmuþ. Hasretlik bu Dergaha, canlarýna tak etmiþ, Bu iman, bu inançla, bu yerleri hak etmiþ. Taceddin Dergahý’nýn, yanýyor ýþýklarý, Muhsin YAZICIOÐLU, nöbettedir Þýklarý. Geç Kalan Mescidiyle, Âkif’in Evi yakýn, Hacý Musa, Taceddin, Karacabey’e akýn. Ankara tablosuna, bakýp bakýp dalmýþým, Manzaraya bakmaktan, çakýlarak kalmýþým. Bu Ankara güzeli, yaktý yandýrdý beni. Edalý, iþvesiyle, yine kandýrdýrdý beni… Saçlarý dalga dalga, bulut mavi gözleri, Baktýkça büyülüyor, mest ediyor sözleri. Uzandým dizlerine, dalmýþým gözlerine, Bu güzel sevgilinin, büyülü sözlerine. Söz sözü açtý gitti, hoþ sohbeten aymadýk, Kapýldým Ankara’ya, hiç vuslata doymadýk. Ellerimden tutarak, çekti de, beni dara, Daðladý yüreðimi, köz köz etti, kapkara . Ben, o oldum, o da ben, dedi: “Adým Ankara! Senin de bu talihin, bana benzer, kapkara !...” 21 Eylül 2010 Ankara/Erzurum Mahallesi HACI BAYRAM’DAN ANKARA Ulus, Hacý Bayram’da Emin ACAR Dergahý, Uðrayanlar unutur, gam, keder ve de ahý. Her yöreden gelenler, burda sukût bulumuþlar, Emin ACAR sohbetin, müdaimi olmuþlar. Burda kullar huzurda, madde ýrak, ruh turda, Evliya, Embiyalar, mekan kurmuþ bu yurda. Aðustun Mabedi var, en yüksek sunaðýnda, Tarih, kültür, dinler var, Bayramî Konaðýnda. Bu sunaðýn zirvesi; rükû, secde, kýyamda, Ervah, Mirac, Berzah var, sonsuz boyut, kýyamda. Burada birleþenler, Bütün’ün Bütünü’nde, Rab, Rahman, Rahim, olan Ulugüç’ün yönünde. Hacý Bayram kabulde, týklým týklým içeri, Yüzünden nur akýyor, çýkanlarýn dýþarý. Gönül seccadesiyle, biz de namazý kýldýk, Sevgi, hoþgörü, sabýr; çorbadan nasip aldýk. Bir gönül huzru ile yola düþtük oradan, Ýlâhiler, dualar, tekbir sesi korodan. Sebze pazarýn geçtik, Kapalý Çarþý yokuþ, Etnoðrafya Müzesi, Kale çarþýlarý, kýþ, Altýndaðdan tamaþa, kuþbakýþý Ankara, Bazý semtler hüzünlü, ben gibi bahtý kara. Üç yolun ayrýmýnda, bir el beni durdurdu, Selçuklu, Ululardan Tezveren Sultan vurdu. Desdursuz geçit yokmuþ, onu orda anladým, Böyle pervasýzlýðý, haya edip sonladým. Bildiðim tüm dualar, göz yaþýmla coþandý, Sýrtýmýzdan aþaðý, soðuk terler boþandý. Yol üstünde bir Mescit, adý da: “Geç Kalan” dý. Hacý Musa, Tacettin, Âkif Park, nam salandý. Celâlettin Karaca, bu yere kuvvet vermiþ, Varna Savaþý derler, bütün gücünü sermiþ. Oðlu Ahmet Çelebi, birlikte misafirler, Bu kýssadan hiseye, tanýk olmuþ Kafirler. Kabakçý, Beynam’zâde, Kamilpaþa Konaðý, Ankara kültürünün, Altýndað’dýr sunaðý. Yalvaç Uluborlu’yla, þu Ankara Anýtý, Aktaran Kitabesi, bize verir yanýtý. Hacý Bayram Camisi, Aðustun Kitabesi, Anýtkabir’den gelir, Gençliðin Hitabesi. Meydan saat kulesi, gong vurdu, muþtuladý, Hamamönü, Karaca davulla karþýladý. Her ýrktan insan gelmiþ, her halkýn özü burda, Kâbe’ye yüz sürmeye, sanki tavaf ve turda… Mehmet Âkif Parkýnda yatanlarýn nurundan, Hamamönü hýz almýþ, þenliklerin turundan. Bir molalýk hoþ beþle, eski dostlar, doluþtuk. Secdeden yüce özde, Miraç’larda buluþtuk. Ýkindi Ezan vakti, her bir yanda,Tekbir var. Çoðu eller havada, seste: “Allah!”, “Tek”, “Bir” var… Burada yatan ecdat, nice izler býrakmýþ, Türkiye önlerinde, dünya buraya akmýþ. Burada mutluluk var, ruhlar huzra varýyor, Herkeste neþe, sevinç, bütün varý sarýyor. Ankara, göksümü delip geçen bakýþlarla bakýyor, Beni benden koparýp, zirvelere akýyor. Tutup elimden beni, muþtulayýp aðladý Bir öpücük kondurdu, yanaðýmý daðladý Dedi: “Bitti; gam, keder, sürgünlük, sonlanýyor, Çaðrý’ya müjdeyi ver, sýlaya yollanýyor !..” 22 Eylül 2010 Ankara/Erzurum Mahallesi ANKARA KALESÝ’NDE Ankara Kulesi’nde Saat Kule Terasý, Ankara çiçek açmýþ, baktým güller serasý. Kocatepe Kýyamda, asümana el açmýþ, Yalvarýr sevgiliye, vuslatsýz aþk yarasý. Saat Kule gösterir, uzaðý yakýn eder. Ankara yedi tepe, görenin aklý gider. Karþýda Etnoðrafya, Hitit Han davet eder. Yerli, yabancý turist, buraya akýn eder. Tepenin yükseðine, oturmuþ iç kalesi, Ankara’yý kucaklar, eski þehrin selesi., Kalenin Çarþýsýnda, antikalar yarýþýr, Antikaya can vermiþ, eller var öpülesi… Kapalý Çarþý esnaf, kesem alasý gelir, Sepet sepet hediye, dosttan selesi gelir. Böyle þamata, þenlik, merak eder her duyan, Altýndað’ý görmeye, koþup gelesi gelir. Saaat Kule Teras’tan, kuþ bakýþýyla baktým. Mahyalar ýþýðýnda, Hamamönü’ne aktým. Gönülden düþünenler, ihya etmiþ burayý, Ramazan eðlencesi, gel gör abayý yaktým. Altýndað Ýlçesi’nin, solgun yüz, bet, benizi, Bacadan çýkan duman, yakar ciðer, genizi. Buraya el atanlar Cennet’le müjdelenmiþ. Her yer, öyle berbattý, sandým Japon Denizi… Ankara Kalesi’den, Saat Kule görünür. Çaðrý’yý dinlendiren, bir huzura bürünür. Evliya, Enbiyalar, Ahiler otaðýndan, Yörük Dede, Karyaðdý, Bayramî’ye yürünür… 9 Þubat 2013, Ankara /Çankaya ANKARA OKUR! Mavi Göl’den güzellikler taþýyor, Gölbaþý’nda halkýn gölde koþuyor, Eymir Göl’de, balýklarýn yaþýyor. Aðacýn, fidanýn yeri, Ankara, Cennet diyarlardan biri, Ankara Eðlenceler, Hamamönü uðraðý, Altýndað’ýn Âkif Park’týr duraðý. Çocuklarýn elmaþeker soraðý, Kültür, söyleþiler yeri, Ankara, Çini, hat sanatýn pirî, Ankara. Körüklü çizmeler, aðaç oymasý, Cam ustalar, ebru, resim koymasý, Pamuk þeker, kaðýt helva doymasý Karagöz, Meddah’ýn yeri, Ankara. Meþhur sanatçýlar kârý, Ankara Mezarlarda çiçekleri tazede, Sarý Kadýoðlu Mirzazâde’de Sade niþanlarý kalmýþ azâde, Ýhlas, Fatiha’lar yeri, Ankara. Tacettin Dergah’ýn Pirî, Ankara Kalabalýklarý yarýp, aþarým, Taceddin Dergah’ta, mutlu yaþarým, Þenliklerde, geçmiþime koþarým, Tarihin, kültürün seri, Ankara, Eðlence, coþkunun yeri, Ankara. Çaðrý der: “Altýndað Ýlçesi yakýn.” Ankaralý etmiþ ilçeye akýn, Hamamönü’nde gez, etrafa bakýn. Altýndað, Ýlçenler eri, Ankara! Altýndað’ýn, huzur yeri, Ankara. 9 Þubat 2013, Ankara/Çankaya ANKARA ALTINDAÐ Hamamönü, þenlikleri inlesin, Ankaralý, Altýndað’ý dinlesin… Karacabey, kulaklarýn çýnlasýn. Þen þakraktýr, Ankara Hamamönü, Altýndað Ýlçesi, bir düðün günü. Mehmet Âkif Meydan, baþlasýn fasýl, Aðýrdan aðýrdan, yürüsün usül. Gezenler görüyor, baþarý nasýl?.. Þen þakraktýr, Ankara Hamamönü, Altýndað Ýlçesi, bir düðün günü. Hamamönü, yoktur benzerin eþin. Kabakçý Konaðý, þiir söyleþin, Her dem yeni doðar, var mý böylesin? Þen þakraktýr, Ankara Hamamönü, Altýndað Ýlçesi, bir düðün günü. Mahyalarýn ýþýðýnda, dolaþtým, Kalabalýklarý yarýp, yol açtým Standlarý gezdim, parký dolaþtým. Þen þakraktýr, Ankara Hamamönü, Altýndað Ýlçesi, bir düðün günü. Pamuk þeker, kaðýt helva, çok yedim. Þerbetçi, macuncu, baþka yok dedim. Âkif Park’ta, iç huzuru çok dedim Þen þakraktýr, Ankara Hamamönü, Altýndað Ýlçesi, bir düðün günü. Çini imalatý, ebruda öncü, Gezip de görüyor, yaþlýsý genci, Huzur mutluluða, muþtu, bu sancý, Þen þakraktýr, Ankara Hamamönü, Altýndað Ýlçesi, bir düðün günü. ANKARA’YA GELENLER Kaç yýl oldu Ankara, baðrýnda dolaþalý? Bu çileler içinde üstümden, yol aþalý. Dedim hâlâ olmadý, herhal günüm dolmadý, Gel-gitler girdabýnda, bildim çilem dolmadý. “Al beni benden!” dedim; dedi: “ Henüz olmadý!” Vaktin erip kemale, burda çilen dolmadý. Çör çöp edip havada, rüzgâr üfürdü beni. Ankara’da yýkýldým, yerler süpürdü beni. Sessiz sesiz inledim, aktý kan gözlerimden, Baðrýmdan alev çýktý, þimþekse sözlerimden. Dertli benim Ankara,çaresi ise sensin, Kasabýn satýrýnda, lime lime edensin. Çare, Ankara sanýp, her dertli seni anar, Ankara, dert yüklenmiþ, yaralar kanlý kanar. Ankara’ya gelenler, problemi çözün, der; Sen milletin vekili, bense asil, özüm, der, Saygý ister, sevgiyle, açýk söz ve tatlý dil. Dertler üst üste, binmiþ, katmerli ve katlý bil. Mecliste dert çözülür, millette bunu görür, Bu azim bu gayretin, ardýndan millet yürür. Çözüm, her zaman vardýr, zamansa kýsa,dardýr. Güzel düþün, güzel bak, güzel gör, elbet kârdýr. 9 Haziran 2012, Ankara/Erzurum Mahallesi SESLEN ANKARA! Hey Ankara, baþýn neden dumanlý?!. Seðmenlar, Botanik þöhretli, namlý, Çankaya, Ýncek’in villalý, damlý. Derdi çok, gamý çok, yürür Ankara. Baþýný yaðmur kar, bürür Ankara. Mavi gözlü sarý kýzýn var senin, Al-yeþil giyinmiþ yazýn var senin, Meclis kürsüsünde sözün var senin, Dünyaya hoþ sözle, seslen Ankara, Her fikirle yetiþ, beslen Ankara Varoþlarýn çamur, gölet, bürümüþ, Akan suyun Papazbað’a yürümüþ, Yedi tepen, gecekondu bürümüþ, Meclisinde misafirler aðýrlar, Gam kederi, rüzgâr ile uðurlar. Seymen’e çýkanlar, seni bilirler, Cümle halkýn, Botanik’e gelirler, Bütün iller, Çankaya’ya yürürler. Sen gibi güzel il, var mý Ankara? Sana da bu yerler, dar mý Ankara? Problem çözmeðe Meclis kurulur, Beypazarý, Kýzýlcahamam sorulur. Seni seyre, Atakule kurulur, Sakla güzelliðin, bürün Ankara Gizli gizli, bana görün, Ankara. Atakule’n zirve, gözlem kulesi, Yeditepen gören, gelir gülesi. Kýzlarýnýn saçlarýnýn lülesi. Görenleri þaþkýn þaþkýn baktýrýr. Selvi boylarýna türkü yaktýrýr. Nice uygarlýklar sende kurulmuþ, Boyuna bosuna, çok bey vurulmuþ, Seni görmek için, kule kurulmuþ. Sar, sarmala, saklan, bürün Ankara, Açýkça, gizlice görün Ankara Çaðrý der: “Güzellik, sade sende var!.. Sürmeli kaþlarýn, yüzde ben de var. Boyun, posun, edân bilmem kimde var?” Al-yeþil süslenip, beslen Ankara, Seymenler, Botanik, yaslan Ankara… 9 Haziran 2013, Ankara/Çankaya BÝR ANKARA SÜRGÜNÜ Bir Ankara sürgünü, sürgünler sürgünüyüm, Ankara sokaklarýn gezerim vurgunuyum. Halin nedir, soran yok; derde derman veren yok, Yedi yýl Ankara’da, Ankara sürgünüyüm,. Derdi derde katladým, çok çileler atladým, Gün oldu devran döndü, zaman zaman patladým. Görmediðim kalmadý, arzularým olmadý, Ankara sokaklarý, caddeleri katladým. Meclisi adýmladým, vekilleri kolladým, Belki bir yol bulunur, dosta selam yolladým. Her birinden olumsuz, naðme geldi hediye, Ankara kazanýna, kepçe attým salladým. Dertle aðardý baþým, zehroldu ekmek aþým. Gurbet sancýlarýnda, aðrýdý çokça baþým. Gündüz gece yoruldum, sabýr dedim, duruldum. Ankara çýkmazýnda, atmýþa geldi yaþým. Bir Ankara sürgünü sürgünler sürgünüyüm, Ankara sokaklarýn, gezerim, vurgunuyum. Halin nedir, soran yok; derde derman veren yok, Yedi yýl Ankara’da, Ankara sürgünüyüm. 9 Haziran 2013, Ankara/Çankaya ANKARA DÜÐÜN DERNEK Beni benden götürdün Ankara yanýyorum, Hayaline aldanýp, sevgine kanýyorum, Nerde bir týk ses duysam, sen geldin sanýyorum. Beni bensiz býrakma, beni bana geri ver, Ankara, yanar baðrým, rüzgârdan saçlarýn ser. Ankara geçmez günüm, kendime geçmez sözüm, Aklýma sen gelende, kan aðlar iki gözüm, Sen bu yerden gideli, yandý yýkýldý özüm, Hayalinle yaþýyor, izinde yürüyorum, Rüyalarým gündüzde, Ankara görüyorum. Yine gel Kýzýlay’a, seni bana, geri ver, Güven Park’ta karþýla; ellerin, elime ver, Dinlendir Kumrular’da, saçlarýn baðrýma ser, Mest et beni koynunda; çýldýrayým, coþayým, Sevinç, neþe içinde; yarýþayým, koþayým. Uzanayým dizine, bu seferlik izin ver Yasla baþýn baðrýma, ellerime yüzün ver, Bu sevgi, mutluluðun, mühletini güzün ver, Meclis, Lozan, Altýnpark, aþkýmýzla þanlansýn. Ýncek, Eymür, Mavigöl; biz gelende canlansýn Uyusam kucaðýnda; ellerim, ellerinde, Ankara þehri yansýr, saçýnýn tellerinde. Sarmaþ dolaþ olalým, kucak ve kollarýnda Sen sardýkça yak beni, Cennet’lere týk beni, Alt üst olup elleþip, sen tuþ et, yýk beni. Ankara düðün dernek, her an dilimde adýn, Kucaklayýp sarýþýn; dudaklarýmda tadýn Seni hiç unutamam; Ankara, çýlgýn kadýn Sensiz býrakma seni, bana beni geri ver, Ýstersen yüz derimi, çýk üstüme seriver… 9 Haziran 2013, Ankara/Çankaya ANKARA, KIZILAY Terk edip gideli, halim periþan, Ne bir rütbe aldým ne de büyük þan Sinem paramparça, gönlüm periþan Sensiz, Ankara’da, þafak olmuyor, Ankara, Kýzýlay, SENSÝZ OLMUYOR… Kara bahtým, hiç yüzüme gülmedi. Dakika, saatler, çile dolmadý. Felek, çehre asmýþ, hiç yüz vermedi. Sensiz, Ankara’da, þafak olmuyor, Ankara, Kýzýlay, SENSÝZ OLMUYOR… Kara sevdan, þu bahtýmý kararttý Eyüp gibi, gül benzimi sararttý Yusuf gibi, zindanlarda kararttý Sensiz, Ankara’da, þafak olmuyor, Ankara, Kýzýlay, SENSÝZ OLMUYOR… Ne zaman geçiyor ne gün geçiyor, Gelip geçen kuldan, beni seçiyor Týrpan almýþ, parça parça biçiyor Sensiz, Ankara’da þafak olmuyor, Ankara, Kýzýlay, SENSÝZ OLMUYOR… Sürgün gönlüm, çilelerle barýþtý, Çaðrý miskin, yedi, kýrka karýþtý. Sevgi, hoþgörüyle, sabra, alýþtý, Sensiz, Ankara’da þafak olmuyor, Ankara, Kýzýlay, SENSÝZ OLMUYOR… 9 Haziran 2012, Ankara/Erzurum Mahallesi, Cumartesi ANKARA, YAK DA ÖYLE GÝT Gitmek istiyorsan seni tutamam, Baðrýma tek kurþun sýk da öyle git. Sensiz mutlu, sevinçlerle yatamam Ankara Ankara, yak da öyle git Gözyaþým selinde ak da öyle git. Darýlmam Ankara, hiç bakma öyle! Kýrýlmam billahi, gitmeden söyle Sen böyle deðildin, Ankara böyle Ankara Ankara, yak da öyle git Gözyaþým selinde ak da öyle git. Madem gidiyorsun, sinem harap et! Gördüðüm gerçeði, bana serap et. Kýrýp git, yýkýp git, beni harap et! Ankara Ankara, yak da öyle git Gözyaþým selinde ak da öyle git. 9 Eylül 2012, Ankara/Kurtuluþ ANKARA’YI TARADIM, Sen gittin kýrýldý; kolum, kanadým. Her gün, gece, Ankara’yý taradým. Ankara, Seðmen Park, seni aradým. Botanik, Kuðulu, boðdu Ankara. Meclis Park, Güvenpark, kovdu Ankara… Çalmadýðým dost kapýsý kalmadý, Ankara kaþ çatýp, beni almadý. Gideceðim hiçbir yerim kalmadý. Botanik, Kuðulu, boðdu Ankara Meclis Park, Güvenpark kovdu Ankara… Dediler: Hey, Çaðrý, süren dolmadý! Mevsimler gelmedi, meyven olmadý. Hamlýðýn piþmedi, çilen dolmadý. Botanik, Kuðulu, boðdu Ankara Meclis Park, Güvenpark kovdu Ankara… 9 Haziran 2012, Ankara/Kurtuluþ ANKARA ÖZLEDÝM SENÝ, Sazlarýn tel tutar, besten yarýþýr. Küslerin sarýlýr, sende barýþýr. Kurt kuzu dost olur kýrda yarýþýr. ANKARA Ankara, özledim seni, Gelmedin dün akþam, gözledim seni. Hayalin yanýmda, hiç terk etmiyor. Gönlümün sesine, sözüm yetmiyor, Öðüt verdim kaç kez, para etmiyor, ANKARA Ankara, özledim seni. Gelmedin dün akþam, gözledim seni. Baðýrdým, ses verdi, daðlar uyandý. Avazým korundan; bahçe, bað yandý. Daðlar, taþlar feryadýma uyandý. ANKARA Ankara, özledim seni, Gelmedin dün akþam, gözledim seni. Gelen geçenlere, hep seni sordum. Bin bir hayal kurdum, düþleri yordum. Gelmedin, kafamý, taþlara vurdum. ANKARA Ankara, özledim seni, Gelmedin dün akþam, gözledim seni. Hasretin baðrýmda, alev oldu gel! Çaðrý’ya verdiðin mühlet doldu gel! Gül benzi sarardý, inan, soldu gel! ANKARA Ankara, özledim seni, Gelmedin dün akþam, gözledim seni. 27 Þubat 2013, Ankara/Kurtuluþ ANKARA KALESÝ Akara Kalesi, karþýmda durur. Saaat Kulesi’nin gonku tez vurur, Ankara çalýþkan, iþleri yürür. Ankara edalý, iþveli, cilveli, kara, Ankara, yanaklar kýrmýzý, kaþlarý kara… Sordum: “Kýz mahsunsun, yaralý mýsýn? Ankara içinden, Balâlý mýsýn? Benim gibi bahtý, karalý mýsýn?” Ankara edalý, iþveli, cilveli, kara, Ankara, yanaklar kýrmýzý, kaþlarý kara… Baksam kaþ indirir, yüzün asarsýn, Yüksek daðlar senin gibi basarsýn. Tek güzel sen misin kendin kasarsýn? Ankara edalý, iþveli, cilveli, kara, Ankara, yanaklar kýrmýzý, kaþlarý kara… 15 Nisan 2013, Ankara/Çankaya ANKARA ARTIK YETER!.. Gecede aradým, sustum oturdum, Seninle konuþup, hayaller kurdum, Nice sorularý, kendime sordum, Ankara Ankara, göz yaþlarým sel! Ankara Ankara, artýk yeter, gel!.. Seninle birlikte, hayaller kurdum, Seni duvarlara, camlara sordum, Tavanlara bakýp, sorular sordum, Ankara Ankara, göz yaþlarým sel. Ankara Ankara, artýk yeter, gel!.. Çaðrý neden kirpiklerin ýslandý? Gözyaþlarýn yanaðýna yaslandý, Hýçkýrýklar boðazýndan seslendi. Ankara Ankara, göz yaþlarým sel. Ankara Ankara, artýk yeter, gel!.. 11 Nisan 2013, Ankara/Çankaya ANKARA BÝZÝM OLMUÞ Kocatepe parlýyor, kolda bilezik olmuþ, Tacettin, Hamamönü, parmaða yüzük olmuþ Altýndað mühür vurmuþ, Ankara bizim olmuþ. Ah,Ankara Ankara, mührünü kazýmýþým! Tapun bendedir diye, öðünüp kasýnmýþým. Ankara benim yarim, ben güzele bakarým. Anýtkabir gerdanda, salkým salkým sarkarým. Atam, Atatürk sözün, kulaðýma takarým Ah, Ankara Ankara, mührünü kazýmýþým! Tapun bendedir diye, öðünüp kasýnmýþým. Kaným, çoþkun bir pýnar, kaynýyor, hem çaðlýyor. Ankara güzelliði, beni ona baðlýyor. Her bakýþ yüreðimde, bana bakýp daðlýyor. Ah, Ankara Ankara, mührünü kazýmýþým! Tapun bendedir diye, öðünüp kasýnmýþým. Bulutlar hüzünlendi, yaðmur yaðdý gözlerim Seyrettim Ankara’yý; doldu, taþtý gözlerim Bana bir masal gibi, ettiðin her sözlerin Ah, Ankara Ankara, mührünü kazýmýþým! Tapun bendedir diye, öðünüp kasýnmýþým. 12 Nisan 2013, Ankara/Çankaya ANKARA AÐLIYOR, Ankara aðlýyor, sazlar aðlýyor, Þarkýlar aðlýyor, sözler aðlýyor. Sen benim gönlümü, çalýp gideli, Baharlar aðlýyor, yazlar aðlýyor. Ankara, turnalar, kazlar aðlýyor. Kalbim bir yanardað, yandý daðlandý. Ankara aþkýna, kandý baðlandý. Þu gönüm daðlandý, sinem daðlandý. Gelinler aðlýyor, kýzlar aðlýyor, Ankara aðlýyor, sazlar aðlýyor. Ellerim kavruldu, yüreðim yandý. Baðrým alev aldý, canevim yandý. Bu acý, feryada, âlem uyandý. Denizler aðlýyor, nehir aðlýyor Ankara aðlýyor, þehir aðlýyor. 12 Nisan 2013, Ankara/Çankaya BENÝ ÇALAN ANKARA Beni benden sen çaldýn, tutuþtum hey, Ankara! Suçlusun, kabahatli, yüzün kara, kapkara. Sana kendimi verdim, postum önüne serdim. Beni senle karýþtýr, teknede kara kara… Hey, Ankara Ankara, benim talihim kara! Her yaptýðýn oyunla, düþürdün beni dara. Cilve ettin, naz ettin, dedin: “Sana az ettim!..” Sonra þu kara bahtým, býraktýn iki zara!.. Hey, Ankara Ankara, yüreðim oldu yara! Gidip gidip gelmekten, her yaným oldu kara. Ben ne ettim sana ki, hep intikam alýrsýn? Bir defa aman vermez, sokarsýn beni dara. Ankara çaðlayaným, yok bana aðlayaným, Her gün vurursun bir ok, yüreðim daðlayaným. Her yere geçer sözün, daha neremde gözün? Verdiði kararlarla el, kolu baðlayaným. 14 Mart 2013, Ankara/Çankaya HEY, ANKARA ANKARA! Ay oldu sene geçti, yýllar yýllarý seçti, Ankara hiç bakmadý, vurdu da gelip geçti Seni doðuran ana, hangi çeþmeden içti. Hey, Ankara Ankara, açtýn baðrýmda yara! Bana dönmeyen yüzün, bacalardan kapkara! Yârim mektup okuyor, yýlý yýla dokuyor. Hergün önümden geçer, Ankaramsý kokuyor. Bakýnca kaþ, indirir, yüreðimi yakýyor. Hey, Ankara Ankara, açtýn baðrýmda yara! Bana dönmeyen yüzün, bacalardan kapkara! Yedi yýldýr hasrette, sýladan çok uzaðým. Felek kastýn nedendir, bana kurdun tuzaðým? Sýladaki habere, telim, tüyüm, tozaðým. Hey, Ankara Ankara, açtýn baðrýmda yara! Bana dönmeyen yüzü. bacalardan kapkara! 10 Mart 2013, Pazar, Ankara/Çankaya DUY SESÝMÝ ANKARA! Beni görmemezden gelip geçersin Abdullah Çaðrý’yý kasten seçersin Ot mu sandýn, tam ortamdan biçersin? Duy sesimi, feryadýmý Ankara! Utanýrsýn, yüzün olur kapkara. Hak aradým, haksýz oldum oturdum. Geleceðe dair hayaller kurdum Senin kimler sýrtýna binmiþ yurdum? Anla artýk figanýmý Ankara! Derdim duyar, yüzün olur kapkara. Ego yapýp benliðine uyarsýn. Þüphe, zana; yalan dolan koyarsýn, Devran döner, doðru sözü duyarsýn Yetti artýk ettiklerin Ankara! Piþmanlýktan, yüzün olur kapkara. Dostlarýmdan çok gerçeði sakladým, Üzülüp incinir, diye akladým, Eþi, dostu care diye yokladým. Dindir ýstýrabým dindir, Ankara! Yola gelin, yüzün olur kapkara. Yedi yýl gurbette, sarardým soldum. Çilelerle piþtim, sabýrla doldum. Bayram Veli, Yesevî, Yunusca doldum Dinle, feryat figanýmý Ankara! Ah vah, dersin; yüzün olur kapkara! Cumartesi , 4 Ocak 2013, Ankara/Çankaya ANKARA YANA YANA Ankara yana yana, Kapýmna düþeceðim, Vurgunluðum hep sana, Aþkýnla piþeceðim. Aksýn bütün zamanlar, Yok olsun tüm amanlar, Verdiðin söz, tamanlar, Peþine düþeceðim. Aklýmdaki ismini, Zihnimdeki cismini, Güzel günün küskünü, Gönlümden atacaðým. Zaman akýp geçse de, Ömrüm sensiz geçse de, Felek beni biçse de, Yalýnýz yatacaðým. 6 Ocak 2013, Ankara/Çankaya SÖYLE ANKARA Ankara Ankara, caným Ankara, Ne güldürebildin ne gülebildim. Ellerin içinde garip, kimsesiz, Ankara Ankara, söyle Ankara? Ne sevine bildim ne sevebildim. Ankara Ankara, ben bahtý kara. Güzel gün görmedim, sen çektin dara. Ciðerlerim göz göz, oldu hep yara Ankara Ankara, söyle Ankara? Ne oynaya bildim ne yelebildim. Ankara Ankara bahtý kapkara. Gündüzlerin olur, gecen kapkara. Zaman geçmez saysam, ömür Ankara. Ankara Ankara, söyle Ankara? Ne kendime geldim, ne gele bildim. 7 Ocak 2013, Ankara/Çankaya ANKARA KAPISINDAN, Ankara’da Ahiler, ulu yerde kâm almýþ. Ankara, Ankara’da, böyle büyük nam salmýþ. Ahi Yakup, Çelebi, Sinan, Þucca ve Melek; Yörükdede atýldý: “Biraz da arzda yelek!” Ahiler, Hacýbayram, Þerafettin, hepisi. Karyaðdý, Tezveren,Tacettin ile gerisi… Paygamber, önümüzde ulularun ulusu, Aðustun dostumuzun, mabedinde dolu su. Hepimiz, dört bir yanda oturduk, abdest aldýk. Desen desen kilimler, üstünde namaz kýldýk. Dört büyük din ulusu, dört bir yanda göründü. Karena Kapýsý’ndan sonsuzluða yüründü. Bir Cuma Salasýnda toplandýk dört bir yandan. Nurlarýndan bellidir, asil gen ve de kandan. Ýç içe Evrenlerden, yüce zamana vardýk. Bilinmez, hissedilmez, titreþimleri yardýk. Düþünce oklarýný, en uzaða fýrlattýk. Ýzafi zaman, mekân, son sýnýra dayandýk. Ankara kapýsýndan, çýktýk Miraç’a daldýk. Tekâmül son sýnýrda, durup öylece kaldýk. Yedi süptil bedenden, soyunup öze vardýk. Altýncý boyut Miraç, Bütünde Bütün olduk. Ankara bizi, Bir, ve Bütün’de birleþtirdi. Yedi süptil bedende, Tek etti, yerleþtirdi… 8 Ocak 2013, Ankara/Çankaya ANKARA KUCAKLA, Sevdiðini taþtan taþa çalan yar. Sen bana, gönlümden git mi diyorsun? Þu gönlüme, yatak serip, kalan yâr, Ankara, git karþýmdan, yit, mi diyorsun? Bütün dertlerimden sýyrýldým, boþum, Ankara, mutluyum, Ankara hoþum. Ankara yanýnda, her gün bir hoþum. Ankara elimden, tut mu diyorsun? Seni görmediðim, güne yanarým. Hayalin, görüntün, gölgen ararým. Sensiz gecelerde, korum, yanarým, Ankara, yan sevdama yet mi diyorsun? Ellerimden tutup, sarýl belime. Deðsin dudaklarým, saçýn telime. Dilinden dökülsün, hoþça kelime, Ankara, öylece yat mý diyorsun? Her gece rüyada, gördüðüm sensin, Dizimde saçlarýn, ördüðüm sensin, Öpüp kokladýðým, sardýðým sensin Ankara, kolumda, yat mý diyorsun? 9 Ocak 2013, Ankara/Çankaya ÇAÐRI’YI SANA ÇAÐIR Özlüyor, arýyorum, gönlüm sensiz, Ankara Gönül yuvam daðýldý, öksüz, yetim Ankara Küs deðildik, ne dargýn, neden gittin Ankara? Gözden gönülden uçtun, benden kaçtýn Ankara Gel de bitir sancýmý, kollarýn boynuma at, Ser saçlarýn baðrýma, gam keder sitresim at. Al elim ellerine, sevgi, sevinç, neþe kat. Huzur doldur gönlüme, rüyalara, rüya kat. Sensin benim sevdiðim, sen dünyada neþemsin, Sen içtiðim ilacým, sen þurubum, þiþemsin Baþ,koyduðum yastýðým, sen evimde köþemsin. Kösemsin, Hasekimsin, sen Ankara’m Paþamsýn. Þimdi Mecnûn misâli, çöllerde kalýyorum. Sensiz Ferhat olmuþum, Ankara yanýyorum. Sensiz de seninleyim, hasrete kalýyorum. Çaðrý’yý sana çaðýr, Ankara geliyorum. 10 Ocak 2013, Ankara/Çankaya ANKARA BENÝ ALDIN, Ankara, beni aldýn, Ününü kötü saldýn. Bir daha sana dönmem. Beni derde sen saldýn. Söz, sohbetin hoþ; ama Gitmez artýk hoþuma, Neler geldi baþýma, Kalbimi söküp aldýn. Günleri geçe geçe, Geldik, sonunda hiçe, Ýçinde beni seçe, Kalbimi, söküp çaldýn. Yandý, yüreðim yandý, Aman sözlere kandý, Beni, sevgili sandý Ankara, yine yandýn Çaðrý sonuna geldi, Çabaladý, çok yeldi. Bu aþk, baðrýný deldi. Ankara ,yalnýz kaldýn. 11 Ocak 2013, Ankara/Çankaya ANKARA DERT YANDI Ben Çaðrý’yým, gözyaþlarým sel gibi. Garip kaldým, vatanýmda el gibi. Kýrdýlar kanadým, kolum, dal gibi. Çaðrýyým, çaðlayýp, coþkun akarým. Vatanýmda öksüz, yetim bakarým. Gidip geldim, çok mesafede yeldim. Çok toprak çiðnedim, daðlarý deldim. Bir oyun sonunda, Baþkent’e geldim. Sene geldi geçti,bana yel gibi. Vataným Ankara, bana el gibi. Ümitsiz olmadým, Allah Kerim’dir. Akýl-mantýk-þuur-vicdan serimdir. Geleceðim, elbet, o yer benimdir. Ýnanan gönlünde ümit bir kuþtur. Ankara, hem iniþ hem de yokuþtur. Çaðrý’yým, sözümü doðru söylerim. Bakarým bakarým, nazar eylerim. Ankara gurbettir, sýla söylerim? Ankara’ya ben, gönlümü baðladým Ankara, dert yandý ben de aðladým. 12 Ocak 2013, Ankara/Çankaya ANKAR GEL! Arýlar petekte, bala durdu gel! Dallarda çiçekler, meyve oldu gel !.. Ömrümüz, boþ yere geçip gitmeden, Yetiþir Ankara, çilem doldu gel!.. Azrail, kapýma bekçi durdu gel! Arýlar, dallarda oðul veriyor. Bahar çiçeklerin, kýra seriyor. Ömrümüz, buz gibi, kayýp gitmeden. Ankara, bu þehir beni vurdu gel! Azrail, kapýma bekçi durdu gel! Gölgeler kayboldu, gece oldu gel! Dertlerim, bir uzun, hece oldu gel! Bir kalp sektesiyle, yere düþmeden, Ankara, zifiri gece oldu gel! Azrail, kapýma bekçi durdu gel! Ankara, her gece, beni soruyor, Ayrýlýk, bana çok, acý veriyor, Sayýlý ömrümüz, bitip yetmeden, Saçlara, güneþin þavký vurdu gel! Azrail, kapýma bekçi durdu gel! 13 Ocak 2013, Ankara/Çankaya ANKARA’DAN GELDÝM Ankara’dan geldim, yüküm var benim. Çok þelek yükledim, sekim dar benim. Avcý avýn arar, tenhada bulur Hedefe kilitli, okum var benim… Var ha var, vara vara var, tezce var!.. Koþ yârin yanýna yetiþ, tezce var… Ankara’ya koþtur, yeldir sen de var. Yâr uzakta, kucaklayýp saramam. Gurbet elde yalnýz kaldým, duramam. Bu aþk üzre dedikodu kuramam. Þu garip gönlüme kilit vuramam, Var ha var, vara vara var, tezce var!.. Koþ yârin yanýna yetiþ, tezce var… Ankara’ya koþtur, yeldir sen de var. Ankara havasý, kirli durulmaz, Kýzlarý naz yapar, sana sarýlmaz. Makam mevki, iþ güç, hayal kuranlar Ankara’ya eller bomboþ varýlmaz… Var ha var, vara vara var, tezce var!.. Koþ yârin yanýna yetiþ, tezce var… Ankara’ya koþtur, yeldir sen de var. 13 Ocak 2013, Ankara/Çankaya ANKARA GÝTMEDEN Vara vara vardým, çimenlik çayýr, Kadir Mevlâm yetiþ, sen beni kayýr, Çýkarým çýkarým, tükenmez bayýr. Bayýrýn baþýnda duran yâr benin. Aman gel, yetiþ gel, aman aman gel! Gele gele gel, gel ha gel, tezce gel! Ankara gitmeden yetiþ sen de gel Ankara’ya baktým kendi bir içim. Ankara kalesi, hep biçim biçim. Yedi tepe Ankara’da bir seçim. Tepeler üstünde yârim var benim. Aman gel, yetiþ gel, aman aman gel Gele gele gel, gel ha gel, tezce gel! Ankara gitmeden, yetiþ sen de gel!.. Felek kötü çarptý, badeden içtim. Oturup aðladým, kendimden geçtim. Nice zaman yeldim, hep zoru seçtim. Nice zorlu âfet ,yârim var benim Aman gel, yetiþ gel, aman aman gel Gele gele gel, gel ha gel, tezce gel! Ankara gitmeden, yetiþ sen de gel!.. 14 Ocak 2013, Ankara/Çankaya ANKARA SEVDASI Ankara yine senin baðrýnda sabahladým. Anýtkabir taþ duvar, taþ saydým hesapladým. Bu aþk bana çok büyük, sevdasý dayanýlmaz Bu onulmaz yaraya, hançer vurup sapladým. Eriyor, bitiyorum, her gün komalardayým, Benim sevdam Ankara; serseri, hovardayým. Arkasýndan koþtukça cilve eder, naz eder. Kirpikleri ok olur, kalbe saplar, az eder. Sevdasý dayanýlmaz Ankara huysuz kadýn Bir yan bakýþ, bir edan, bana kýþý yaz eder. Eriyor, bitiyorum, her gün komalardayým, Benim sevdam Ankara, serseri hovardayým. 14 Ocak 2013, Ankara/Çankaya SEVDÝÐÝM ANKARA’NIN Saçlarý salkým salkým, altýndan hýzmasý var. Baktýkça, kaþ indirir, yüzünde kýzmasý var. Sevdiðim Ankara’nýn, al yeþil yazmasý var. Hey, Ankara Ankara, beni benden sen aldýn! Ankara, benim yarim, hýrsýz kalbimi çaldýn. Ankara’yý görürüm, her gün selam veriririm, Kýzýlay, Kumrular’da, Adem Yavuz yürürüm Varýp yüzüm sürerek gam yükünü kürürüm Hey, Ankara Ankara, beni benden sen aldýn! Ankara, benim yarim, hýrsýz kalbimi çaldýn Seneler senle geçse, gönül yýllarý biçse Dudaklar senle dolup, kadehte seni içse Ömrümüz uzayarak zaman çabucak geçse Hey, Ankara Ankara, beni benden sen aldýn! Ankara, benim yarim, hýrsýz kalbimi çaldýn 15 Ocak 2013, Ankara/Çankaya ANKARA’YI, ALANIN Hey Ankara Ankara, hey Ankara Ankara. Otur da zülfüntara, otur da zülfün tara. Yâr giymiþ kýzýl gömlek, yâr giymiþ kýzýl gömlek. Baðrýmda açar yara baðrýmda açar yara Kara kýz kara oðlan, kara kýz kara oðlan Gel Ankara’yý dolan, gel Ankara’yý dolan Kaþý gözü “gel!” eder, kaþý gözü “gel!” eder, Yaklaþsam inkâr eder, yaklaþsam inkâr eder Böyle yâri olanýn, böyle yâri olanýn, Sarýlsa aklý gider. sarýlsa aklý gider. Sarý kýz sarý oðlan, sarý kýz sarý oðlan, Gel Ankara’yý dolan,gel Ankara’yý dolan Dam yaptým harcý olsun,dam yaptým harcý olsun Yâr tüccar, kârcý olsun, yâr tüccar, kârcý olsun Ankara’yý alanýn, Ankara’yý alanýn Tirilyon borcu olsun, tirilyon borcu olsun Beyaz kýz beyaz oðlan, beyaz kýz beyaz oðlan Gel Ankara’yý dolan, gel Ankara’yý dolan 16 Ocak 2013, Ankara/Çankaya ANKARA DÜNDEN RAZI Yâr etme etme nazý, Öp sarýl sarýl bazý Baþkent güzel, hoþ kýzdýr. Ankara dünden razý. Helâl süt has mayalým, Oyuna doymayalým, Sen oarada ben burda Vuslatta aymayalým Ergen kýz, olgun oðlan Halay tut, baþa baðlan, “Maþallah!” desin görenler!. Yan, yýkýl narda daðlan. Halayda baþ çekenler, El vurup diz çökenler, Bir boðayý devirir. Beþ yufkayý bükenler Ankara þehir, baskent, Bahçeli, cadde Taþkent, Ankara kýskanç, durmaz Ýstanbul olur baþkent 12 Mart 2012, Ankara/Çankaya SIRDIR ANKARA Her güzel çiçekte bal var sanarsýn Ateþe atýlýr, korda yanarsýn. Herkesi sen, kendin gibi sanarsýn. Ýnsan yalan, zaman kötü, Ankara Ýçi baþka dýþý baþka, kapkara Yedi yýlda yedilere karýþtým. Kendi dünyam ile kendim barýþtým. Rabsal, Ruhsal, Ulularla yarýþtým Son kapýdan Resül gelir Ankara Yedi Iþýk evren, bana kapkara Alfa’dan girerek Ram’da göründüm, Varlýk boyutunda, durdum büründüm Omega’dan çýktým Hak’ta göründüm Yedi Iþýk Evren, sýrdýr Ankara Birleþik Ýnsanlýk, Bir’dir Ankara Sessizlikler durgunluklar diyarý, Burda Varlýk, Allah, bizlerin yari, Alfa, Omega’dan aldým ayarý Yedi Suptil Beden dardýr, Ankara Hayat, Heplik, Hiçlik vardýr Ankara 14 Mart 2013, Ankara/Çankaya ANKARA’da VEKÝLLER Çankaya’dan seyrettim, yýldýzlar Ankara’da Ankara yýldýzlarda, yýldýzlar Ankara’da Yýldýzlar küme küme, küme küme yýldýzlar; Ankara gök yüzünde, gökyüzü Ankara’da Ýnen çýkan, çýkan inen yol vardýr karýþýr Yýldýzlar birçok renkten, yýldýzlarla barýþýr, Memleket düþüncesi, her beyinde Ankara Mecliste çok fikirler, söz kürsüde yarýþýr Meclis yokuþ, Meclis dað, Meclis zirvede, Bazýlarý kürsüden nice potlar kýrmada Çýkan yorgun inen bitkin, bekleyen kýzgýn, Meclisin vekilleri koþturma, yorulmada Memleket evlatlarý, gece gündüz demeden, Çalýþýp didiniyor, aþ ekmeði yemeden, Her bir ilden, yarýþýr Meclisin yýldýzlarý Aç yatýp, tok kalkarlar, bana mýsýn demeden Hey, çalýþkan vekiller, gökte yýldýz, ay mýsýn? Soylu tulpar yurdunda kýsrak mýsýn tay mýsýn? Ne var ne yok vererek, kendini adamýþlar Halka hizmet yarýþý, kiriþteki yay mýsýn? Ankara bir yarýþtýr, küskünleri barýþtýr. Harman eyle çokluðu, birbirine karýþtýr. Ýri ol ve diri ol; dirlik düzenlik olsun Sentezleyip halkýný, hedeflerde yarýþtýr. 16 Mart 2013, Ankara/Çankaya ZÝYAGÖKÂLP CADDESI Ziyagökalp Caddesi, Kurtuluþ’a yol gider, Kurtuluþ Parký’ndan çeþit çeþit kol gider. Köþede görkemli ikiz Hilton durmada, Yollarda arabalar, kornasýný vurmada El ele kol kala aþýklar, yanýmdan geçiyor, Güneþ inmiþ aþaðý, Parkýn sarhoþlarý içiyor Fidanlýk Mahallesi, hünerciler yataðý, Biracý, tinerciler, bilmem neci bataðý. Tenha ýssýz mekanlar, sokak köpeði ulur, Arayan Mevlâsýný ya da belâsýn bulur. Çankaya semtin adý hiç kimse el atmamýþ. Deðiþen iktidarlar, semte neþe katmamýþ. Açýk gizli fuhuþlar, parklarda buluþmalar. Derin izler býraktý yürürken gülüþmeler. Binalarda evler var, Rus kýzlarý çalýþýr, Çok yakýndaki yurtlar, bu hizmete alýþýr. Gariplik Fidanlýða, pek çökmüþ görülmeli Bu durum hiç hoþ deðil, defteri dürülmeli Ankara baþkent adý, kalmalý yadda tadý. Her kim çözdü bu iþi, kalýr âlemde adý. Çaðrý çok söz ne ola, her iþi tatlý kýla. Sen söyledin duyurdun, biter Ýnþallah yýla… 4.4.2013, Ankara/Çankaya ANKARA MISIN? Vara vara varýp kapýsýn vurdum, Yýlanlý tokmaðý görünce durdum. Çifte beliklerin cemalin gördüm. Oy salýnýp duran Ankara mýsýn? Bana düzen kuran can kara mýsýn? Salkým salkým üzümlerin karasý, Bende çiçek açtý gönül yarasý. Sen kimin yarisin ya Ankara’sý?.. Aþka tuzak kuran Ankara mýsýn? Salkým söðüt duran can kara mýsýn?.. Kýzýlca’mam, Ayaþ dolandým durdum Çamlýk tepesinde seyire durdum. Beypazarý derler hayaller kurdum Yâr ibriþim saçlý Ankara mýsýn? Yüzü gözü gülen can kara mýsýn? Dolaþtým dolaþtým yedim simidi, Kýz sizde meþhurdur tamtak tiridi. Benim yârim Ankara’da bir idi Selvi boylu poslu, Ankara mýsýn? Gözünde yaþ, puslu can kara mýsýn? 5.4.2013, Ankara/Çankaya ANKARA’YA SÝTEM Ankara’ya gelen giden tuþ olur, Geçer zaman, gayretlerin hoþ olur. Ömür geçer, çekilenler düþ olur. Kul hakkýdýr helâl ettim, olursa!.. Bir gün benden sorgu sual olursa?!.. Ankara yýkýldým bilgin olursa, Merkep arkasýnda dolaþtýrýldým Kul hakkýdýr helâl ettim, olursa!.. Âlimleri, cahillere boðdurdun, Ýlim divanýnda, cehle kovdurdun. Üstad âllameyi hiçe dövdürdün Kul hakkýdýr helâl ettim, olursa!.. Yedi yýl süründüm bir “Ah!” demedim Lüks lokantalarda yemek yemedim Halime þükrettim gayrý komadým. Kul hakkýdýr helâl ettim, olursa!.. Göðün yüzü dürüm dürüm dürülür, Semalar açýlýr divan kurulur. Ankara yaptýðýn orda sorulur Kul hakkýdýr helâl ettim, olursa!.. Çaðrý kulum, yeter, sýzlanýp durma! Beni de kalbimden çekip de vurma. Bildim, yalan dünya, haksýza sorma. Kul hakkýdýr helâl ettim, olursa!.. 4.4.2013, Ankara/Çankaya ANKARA SEVÝN, HOPLA! Elmalar dalda kaldý, Ankara aklým aldý., Elmalarýn en alýn Alýp baþýma çaldý. Topla elmayý topla Ankara sevin, hopla Elmalar aþým olur, Ankara eþim olur Güz mevsimi geçiyor, Ýnþallah diþim olur… Topla elmayý topla Ankara sevin, hopla Al almasý almasý, Ankara’nýn dolmasý Ankara’m heber geldi Nikahýmýz olmasý Topla elmayý topla Ankara sevin, hopla Kýþ geldi hasat durdu, Elmalar beni vurdu. Pekmez kaynatak dedik El vermez gavur vurdu Topla elmayý topla Ankara sevin, hoopla Ankara’mýz baþ olur, Sevinmemiz yaþ olur. Her gün dolu yaðmur kar Çaðrý düðün kýþ olur. Topla elmayý topla Ankara sevin, hoopla 9 Eylül 2013, Ankara/Çankaya ANKARA GÖNLÜMÜ ÇALIP GÝDELÝ Baharlar aðlýyor, yazlar aðlýyor Þarkýlar aðlýyor, sazlar aðlýyor. Ankara gönlümü çalýp gideli, Gelinler aðlýyor, kýzlar aðlýyor. Ankara Ankara etme bu nazý Güneþi yakýyor gönlüm avazý Yüreðim kavrulmuþ, gözüm aðlýyor Sazým yârelenmiþ, sözüm aðlýyor Ankara gönlümü çalýp gideli, Baðrým alevlenmiþ, özüm aðlýyor. Ankara Ankara etme bu nazý Güneþi yakýyor gönlüm avazý Gök deniz aðlýyor, daðlar aðlýyor Viraneye dönmüþ, baðlar aðlýyor Ankara gönlümü çalýp gideli Kabirde mevtalar, saðlar aðlýyor. Ankara Ankara etme bu nazý Güneþi yakýyor gönlüm avazý 7 Kasým, 2013,Ankara /Çankaya GELÝYORUM ANKARA Gönül köþkümü yýktýn, yere çaldýn Ankara, Sen de bensiz bir garip, öksüz kaldýn Ankara. Al elim ellerine, dindir acým Ankara, Þimdi Ferhat misâli geziyorum Ankara, Seni bensiz býrakmam, geliyorum Ankara.. Derman ol dertlerime, gamý bitir Ankara, Sevincim ol, neþem ol, gel sevindir Ankara. Saçlarýn baðrýma ser, nura erdir Ankara. Þimdi Ferhat misâli geziyorum Ankara, Seni bensiz býrakmam, geliyorum Ankara.. Çaðrý’yý çaðýrdýysan, sana koþar Ankara, Ýþi gücü terk eder, hatta boþar Ankara. Gülüþüne kurbandýr, senle coþar Ankara. Þimdi Ferhat misâli, geziyorum Ankara, Seni bensiz býrakmam, geliyorum Ankara... 9 Kasým, 2013,Ankara /Çankaya AYLAR GEÇTÝ ANKARA Aylar geçti Ankara Gülmedi yüzün bana. Feleðin tuzaðýndan, Onmaz baðrýmda yara. Mührünü kazýmýþým Ah Ankara, Ankara, Ne çabuk geçmiþ yýllar Sana çok alýþmýþým. Canlar kaldý sýlada Þimdi yârim Ankara Vurdu da geçti yýllar, Aklar düþtü saçlara. 10 Kasým, 2013,Ankara /Çankaya BÝRDÝR ANKARA Yedi yýldýr yedilere karýþtým, Kendim ile küsüp, kendim barýþtým. Rab’sal, ruhsal ulularla yarýþtým. Yedi Iþýk Evren sýrdýr Ankara, Ýnsanlýk bütündür, BÝR’dir Ankara. Alfayý bitirip, Betayý seçtim, Ýnsana hizmette ön safa geçtim. Kendime kendimce, pek çok rol biçtim. Yedi Iþýk Evren sýrdýr Ankara, Ýnsanlýk bütündür, BÝR’dir Ankara. Alfa Omegadan aldým ayarý, Yalnýzca Allah’týr bizlerin yâri. Sessizlikler durgunluðun diyarý. Yedi Iþýk Evren sýrdýr Ankara, Ýnsanlýk bütündür, BÝR’dir Ankara. 11 Kasým, 2013,Ankara /Çankaya ANKARA BEYPAZARI Ankara Beypazarý, Aðýrlarlar yazarý, Ýþçimen çalýþkandýr Halký toprak kazarý Evleri ak beyazdýr Sabahlarý ayazdýr, Beypazarý Kurusu’n Yemeyenler pek azdýr Asmalarýn arasý, Yüreklerde yarasý, Salkým salkým duruyor, Kaleciðin Karasý. Beypazar’da havuçlar, Kimler görse avuçlar. Kule gibi yýðýlmýþ Renkli renkli havuçlar 27 Temmuz 2013, Cts.ANKARA ANKARA BANA VERDÝN Ankara yine seni düþündüm, sabahladým Gözler haram uykuya, kan oturdu: “Ah!”ladým! Gezindim Kýzýlay’ý, Þehit Adem Kurumlar Yaðmurlar beni dövdü, yýkýldým sabahladým Ziyagökalp, Yüksel’den, Müdafa’ya uzandým Serildim sereserpe, toprak yola uzandým. Kaldýrýmlar yataðým, park bahçeler, otaðým. Sabahýn sessizliðin, öksürükle bozandým Bana kader eyledin, bu zorluðu, dayatý Aradým sert ekmeði, kütür kütür bayatý. Kara poþet içinde, kara rýzýk aradým Ankara bana verdin bu ser sefil hayatý, Her yer bana alýþtý, saç sakala karýþtý, Pejmurde, rint, kalender, her bir kulla bariþtý, Yol üstüne büzüldüm, toprakta, taþta yattým Çaðrý sefil, periþan ne ustayla yarýþtý. Her gören bakýp geçti, kiminin aklý þaþtý Ýnsanlýktan utandý, dostlar bu hale þaþtý Uykusuz sabahlayýp, park bahçeye uzandým Bu halleri görenler, mahcup feleði þaþtý Ankara yine seni, düþündüm sabahladým, Uykuyu kovdu gözler, ömür geçti vahladým, Yaðmur tutu gözlerim, þimþek çaktý ahladým Gözüm yaþý göl oldu, gölde çimdim pakladým Cumartesi, 20 Temmuz 2013, ANKARA
ÝzEdebiyat yazarý olarak seçeceðiniz yazýlarý kendi kiþisel kütüphanenizde sergileyebilirsiniz. Kendi kütüphanenizi oluþturmak için burayý týklayýn.
|
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Anasayfa
| Þiir | Öykü | Roman | Deneme | Eleþtiri | Ýnceleme | Bilimsel | Yazarlar | Babýali Kütüphanesi | Yazar Kütüphaneleri | Yaratýcý Yazarlýk | Katýlým | Ýletiþim | Yasallýk | Saklýlýk & Gizlilik | Yayýn Ýlkeleri | ÝzEdebiyat? | SSS | Künye | Üye Giriþi | |
Book Cover Zone
Premade Book Covers
ÝzEdebiyat bir Ýzlenim Yapým sitesidir. © Ýzlenim
Yapým, 2024 | © Abdullah Çaðrý ELGÜN, 2024
ÝzEdebiyat'da yayýnlanan bütün yazýlar, telif haklarý yasalarýnca korunmaktadýr. Tümü yazarlarýnýn ya da telif hakký sahiplerinin izniyle sitemizde yer almaktadýr. Yazarlarýn ya da telif hakký sahiplerinin izni olmaksýzýn sitede yer alan metinlerin -kýsa alýntý ve tanýtýmlar dýþýnda- herhangi bir biçimde basýlmasý/yayýnlanmasý kesinlikle yasaktýr. Ayrýntýlý bilgi icin Yasallýk bölümüne bkz. |