Ah benim göyneðimin düðmesi, ipliðimin iðnesi, radýyomun naðmesi günlüðüm. Nasýlsýn, iyi min? Zahmet edip de, sakýnam sakýn “Sen nasýlsýn Fatma Nine?” diye sorma. Benim iyi olduðum ne zaman görülmüþ, nerde görülmüþ? Böyle sýzlanýnca, seni kendime acýndýrdýðýmý sanma, çünkü gerçekten ben iyi deðilim uzun zamandýr, golay golay da iyi olacaðýmý sanmýyom. Neden dersen sevgili günlüðüm; “ Perþembenin geliþi Çarþambadan belli oluyo “, da onun için.

Neden iyi olmadýðýmý anlatývereyim. Gelecekten gorkuyom sevgili günlüðüm. Ve o gelecek zamanýn garanlýk bir gelecek olacaðýný tahmin ediyom. Vatandaþýn hak ve özgürlüklerinin gýsýtlandýðý; çocuklarýmýza, bizi geriye götürecek bir eðitim politakasýnýn uygulandýðý, þeriatýn ayak seslerinin duyulduðu bir gelecek olacaðýný görüp duruyom. Okuyoz gastelerden; gurulu düzenimizi bozmak, özgürlüklerimizi gýsýtlamak, dindarlýk adý altýnda kurumlarýn ve sahip olduðumuz biçok deðerin altýný oymak için, ne lâzýmsa yapýlýyo. Sit alanlarý talan ediliyo, yandaþlara peþkeþ çekiliyo. Kim iktidarý eleþtirse, “ darbeci ” damgasý vuruluyo. Gazeteler, tv’ler susudurulmaya çalýþýlýyo. Hükümeti eleþtiren programlar yayýndan galdýrýlýyo, yapýmcýlarý gapý önüne goyuluyo. Muhalif köþe yazarlarý gasteden atýlýyo. Böne böne derken benim de aðzýmýn dadý bozuluyo.

Hadi býrak benim aðzýmýn tadýný, kendimden vazgeçtim de, yakýnlarýmýn, etrafýmdakilerin derdine düþdüm. Memet Amca’ný düþünüyom bi yandan, çocuklarý düþünüyom öteki yandan, torunlarým ne gün görecek diye tasalanýyom baþga bi yandan. Bütün bunlarýn üstüne hatta bunlardan önce memlekâtýmý düþünüyom. Þinci bana; “Memleketin halini düþünmek sana mý galmýþ Fatma Nine?” deme. Tabi bana galmýþ. Ben bu memlekâtýn insaný deðil miyim, bu memlekâtýn vatandaþý deðil miyim? Ne oluyosa benim memlekâtýma oluyo, ne oluyosa benim memlekâtýmýn insanýna oluyo. Sanki hiç bi þey olmamýþ gibi, ne eþek kaçmýþ ne de semer düþmüþ gibi davranamam ki. Gan gusarken, gýzýlcýk þerbeti içiyom diyemem ki. Gulaðý saðýr, gözü kör insan gibi, yaþanan olaylara gayýtsýz galamam ki. Hal böyle olunca da; ne saðlýk galýyo, ne umut, ne coþgu, ne baþga bi þey.

Son birkaç yýldýr yaþananlara akýl sýr ergiremez oldum. Senin anlayacaðýn at iziyle eþek izi birbirine garýþtý memleketimizde. Tabi bu arada hepimizin aklý da garýþtý. Kim darbeci, kim demokrat, kim hýrsýz, kim dürüst, kim vatansever, kim menfaatçi yemin olsun ki bilemiyom artýk. Hani bazen kendimden bile þüphe eder oldum. Ben kimim? Ben neyim? Memlekâtýmdaki yerim ne, devletin veya hükümetin nezdindeki saygýnlýðým ne? Ýtibarým gaç para? Yurdumuzda yaþananlarý düþününce, gastelerden okuyunca, yandaþ olmayan tv’lerden izleyince diyom ki kendi kendime:” Sen bi tahtadan çuvaldýzsýn Fatma. Seni ne gaybeden üzülür, ne de bulan sevinir. Delikli boncuk gadar bile gýymatýn yok. “…Neden böyle düþündüðümü soracak olursan, onun da cevabýný vereyim: Ýktidarýn biz vatandaþlarýn durumunu düzeltecek hiçbir þey yapmadýklarýný görüyom. Ama, yandaþlarýn bir eli yaðda, öteki eli balda. Cumhurbaþkaný vatandaþa “ Yerli arabaya binin,” derken, býrak milletvekillerini, Diyanet Ýþleri Baþkanýnýn altýna bile milyonluk araç çekiliyo. Vatandaþ ay sonunu getiremezken, milletvekillerine zam üsdüne zam yapýlýyo. Bizim çoluk çocuk iþsiz güçsüz gezerken; hükümete, baþbakana, cumhurbaþkanýna yaðcýlýk yapanlar, devletin en üst gademelerine getiriliyo. Sanatçýlar, kendilerini garantiye almak için hükümet politakýsýný öven lâflar ediyo. Bu yaðcýlýklarý garþýlýksýz galmýyo elbette. Kimi Þeb- i Aruz töreninde þiir okuyo, kimi tv’de program yapmaya baþlýyo, kiminin gardaþý bilmem nereye genel müdür oluyo. Eski PTT müdürü, Danýþtay baþkaný oluyo; Hayvanat Bahçesinin müdürü de TUBÝTAK’a atanýyo. Velhasýl; terziye yemek yaptýrýyorlar sevgili günlüðüm, ayakkabýcýya gaval çaldýrtýyorlar. Televizyonda millete kanaatkâr olmayý, azla yetinmeyi, dürüstlüðü anlatan ve bu programdan her ay binlerce lira para alan dinci adam; apartmanýna gaçak gat çýkýyo. Daha neler neler.

Bizim torunlarý soracak olursan kendi havasýndalar. Yýlbaþý geliyo diye pek heyecanlýlar. Esgi yýldan ne gördünüz de, yeni yýldan ne bekliyorsunuz a akýlsýzlar. “Yýlbaþýnda ne yapacaz babanne?” diyorla. Yýlbaþýný düþünecek, gutlayacak hal mi var bizde? Kendilerini üzmemek için; “Yýlbaþýný düþüneceðinize, geleceðinize nasýl ipotek gonulduðunu düþünün, yönümüzü Arap ülkelerine çevirdiðimizi düþünün, bigaç yýl sonra belki de hiçbi milli bayramý, hele hele cumhuriyetimizin guruluþ yýldönümünü gutlayamayacaðýnýzý, Türküm bile diyemeyeceðinizi düþünün. Yeni Türkiye guruyoz diyerek Cumhuriyetin temeline nasýl dinamit gonulduðunu düþünün,” diyemiyom. Çocuklar zaten þincilik farkýnda deðiller olan biteninin. Ýnternette oyun oynuyorla boþ galdýkça. Farkýna vardýklarýnda da iþ iþden geçmiþ olacak.

Ýþde böyle sevgili günlüðüm. Can sýkýntýsýndan ne yazdýðýmýn farkýnda bile deðilim. Kötü bi günlük olduðunu bilip dururum. Sýrf içimi boþaltmak için iþde öylesine biþeyler garaladým. Bugün de böyle oluversin, gusura bakma. “Alaca keçi her zaman püsküllü oðlak doðurmaz.” demiþ atalarýmýz.

Biz yeni yýlý falan kutlamayacaz ama, senin yýlýn gutlu olsun sevgili günlüðüm. Hadi hoþca gal.