Geçmiş zamanların nice yazıları geleceğe bir kül olarak savrularak geliyor.Geçmişten geleceğe , gelecekten geçmişe.
Yeni bir yazı, yine bir hiç.
Üzerinde az düşünülmüş , sürmenaj cümleler.
Kelimeler harfler, alfabeler, türlü türlü dilden dile .. Dedim ya geçmişten geleceğe gelecekten geçmişe.
Aslında hepsi bir hiç.
Tekrar eder kendini sıkılıncaya dek.
Öyle gördü , böyle duydu , şöyle söyledi…
“Hayat düşüncelerle örtülü ,kelimelerle örülü yerkabuk ile gök tavan arasına sıkışmış bir form biçimidir.”
Şimdi sende biliyorsun …
Şimdi artık sende iletiyorsun…
Kendine deli diyenleri görüp, aynalar içinde yok olmayı tercih ediyorsun..
Şimdide ışığa kuma karışıyorsun..
Boşver naturmort çizimleri, hayatın efekti olmaktan vazgeç ..Kurtul bu karakalem tümcesinden..
Hayat sana nasihat olmaktan bırak öteye gitsin…
Ölümü gör ve artık hayatı yaşa. Hayatı aktar, dilden dile geçmişten geleceğe.
Güzel insanları düşün, güzel bir gün düşle..Saatlerle sınırlanmayan gündüz düşleri..Uykunun olmadığı uyanıklığın hakim olduğu gündüz düşleri..Kelebek kanatlarında ki gökyüzüne karışan ışığa bulanan gündüz düşleri.
Gündüz yüzleri..
Kuzgunun gagasına sıkıştırmış olduğun gündüz yüzleri…Yükseğe daha yükseğe kanat çırp..Işık çarpmasın tenine soğuk hava akımında kaybol sonra bırak yer kabuğuna , kafa tasları kırılıp içinde taze sulu beyinleri gözlerinden çıkmasını izle…
Gündüz kabusları..
Daha derine daha sessize
Geçmişten geleceğe , harflerden cümlelere…
Özgür bırak
Seni beni yarını yalnızlığında suya bırak.
Vaftiz edilsin bütün günahkarlar burada..
Suya bırak , bıraktığın kabusları tek tek bir nehirde suya bırak.
Bir ganj, bir nil, bir nijer, bir kızılırmakta gibi..
Şimdi artık kelimeler uçabiliyor kanatlanıyor..
Önce sana uçuyor, kendini özgür bırakabilmen adına
Sonra yine sana koşuyor
Sonra yalnızlığa …
Artık sende vardın hayatın anlamında ki bir toz bulutuna.
Düne bugüne yarına.
Geçmişten geleceğe , simurglardan kuzgunlara..