Bilirsin! Aklıma eseni yaparım. Ama sen estin mi ne yapacağımı şaşırıyorum artık.
Kalbim konuşuyor, şiirler konuşuyor sadece sen anlıyorsun! Biliyorum. Kimi kasırga, kimi meltem ya da sonbaharda bir rüzgar..
Ama sen herzaman esersin aklıma yar. Canım yanımdayken meltem, Canım sensizken korkunç bir kasırga olup beni içinde bir tek
senin olduğun dünyama atuyorsun!
Ewet sen olmadın mı ben hep böyle seni düşünürüm ve içim titrer üşür, kalbimde bir köşeye kıvrılır ağlarım. Ahh... Yar!
sensziken yani...ben...hiçbirşeyken...
Ben seni özledim yaa; gözlerim hep sana benzeyenlere bakar ve ağlar... Beni bir tek senin olduğun dünyamda yalnız bıraktın.
Şimdi orada kış! Günlerden ümitertesi, kırmızı kan yağıyor ve siyah güller yüzer gözyaşı denizimde!
Toprağını denizim ile suladığım! Hayır sen ölemezsin! Ewet sen ölmedin ki! Görüyorum! Bazen tam dokunurken kayboluyorsun...
gülüyorsun... yine elini uzatıyorsun...yine yoksun! Yine saklanıyorsun değil mi?
Hadi! Hadi elma dersem çık! Armut dersem yine çık yar ne olur çık...
