Mehmet cýrtcýrtlý ayakkabýlarýný alelacele baðlayýp sokaða fýrladý. Alaburs kesilmiþ saçlarýný yakýp geçen kavurucu güneþ yüzünden, her þey sapsarý göründü gözüne. Kýsýk gözlerinin içerisine dolarak; eþyalarýn rengini deðiþtiren, onlarý kah soluklaþtýran kah sapsarý sarartan güneþin altýnda, etrafýný bir lahza kolaçan ettikten sonra, evlerinin önünden ta aþaðýdaki çeþmeye kadar uzanan bayýrdan aþaðýya koþmaya baþladý.
Arkadaþlarý çaðýralý henüz birkaç dakika olmuþtu. Nasýl olduysa, annesinden izin alabilmek için fazla uðraþmamýþtý. “Oðlum çok sýcak, baþýna güneþ geçiyor, gece ateþleniyosun” diyen annesini, þapkasýný giyeceði, gölgeden ayrýlmayacaðý sözlerini vererek ikna etmeyi baþarmýþtý. Ama bu sözleri verirken bile kavurucu güneþin altýnda saatlerce top oynayacaðýný, boþ sokaklarda aylak aylak boþ beleþ dolaþacaðýný, mahallenin köpeði çomarla kedilerin peþinden koþturacaðýný, aralýk içinde olmasýna raðmen gölgeden pek de nasibini alamamýþ kumlukta bilye oynayacaðýný, platonik aþkýnýn evinin önündeki kaldýrýmda, güneþin kabaðýnda saatlerce oturacaðýný ve hiç durmadan camlarýna, balkonlarýna kaçamak bakýþlar atacaðýný, kýz balkona çýktýðýnda abartýlý hareketlerle baðýra çaðýra konuþacaðýný, güleceðini, iþi büsbütün þova dökeceðini, aþaðý cadde üzerinde bulunan; bakkalýn karþýsýndaki deli kadýnýn evinin oraya gideceðini ve bahçesindeki viþne ve armut aðaçlarýna dalacaðýný, evlerinin önünden hiç ayrýlmayacaðýna sözler vererek binbir güçlükle satýn aldýrdýðý bisikletiyle bir iki saatlik uzaklýklara açýlacaðýný, bir türlü cesaret edemedikleri aþaðý mahallenin serserileriyle dövüþebilmek için, güneþe koyup ýsýtarak yumuþattýðý zincirden nunçaku yapmaya çalýþacaðýný, mahallenin bakkalýndan alýnan çamur gibi sakýzýn paylaþýlmasý esnasýnda arkadaþýnýn boynunu koluyla kýstýrarak kavga edeceðini ve yine ayný arkadaþýyla çeþmenin baþýna gidip terli terli buz gibi su içerek, kafasýný yýkayýp, yalaðýnda nefes tutma yarýþý yapacaðýný biliyordu.
Bayýrýn sonuna vardýðýnda “At, at!”, “Bana ver!” diye baðýrarak topun peþinden kendisine doðru koþan arkadaþlarýný gördü. Topun üstüne bastý, ikisini de çalýmlamaya çalýþtý. Ama geçemedi. Böylelikle oyundaki yerini de hiç konuþmadan, tek kelime bile etmeden almýþ oldu.
Mahalledeki futbol oynamaya en müsait yer, platonik aþkýnýn evinin hemen önüydü. Bu yüzden, burada oynamanýn Mehmet için ayrý önemi vardý. Acaba diðer arkadaþlarý için de var mýydý? Onlar da Müge’dan hoþlanýyor olabilir miydi? Bu yeri bilerek mi seçiyorlardý? Gerçi Müge’nin kendisinin olduðunu biliyorlardý. Ama her konuþmalarýnda “Nesini sevicem lan onun. Güzel deðilki, hem diþleri de yamuk” diyerek yalanlýyordu onlarý. “Keþke öyle yapmasaydým” diye düþünürken çocukça bir piþmanlýk dalgasý geçti aklýndan. Bir saniyede unutulacak, hiçbir þey olmamýþçasýna hemencik geçiverecek, büyüdüðünde çok özleyeceði piþmanlýklardan biriydi bu. Çünkü oyun çok önemliydi ve bu maçýn telafisi yoktu. Þu anda ve her zaman en önemli þey buydu. Hayat ne kadar da basit ve güzeldi.
Ýki rakibini ardý ardýna baþarýyla çalýmlayýp, takým arkadaþýna pasýný verdikten sonra balkona doðru baktý. Attýðý gollerden sonra da böyle yapar, kýz orada deðilse perdenin arkasýndan kendisini izlediðini düþünürdü. Herhangi bir Ýskandinav ülkesinden fýrlamýþ gibi görünen bembeyaz teni, renkli gözleri ve uzun boyuyla perdenin arkasýnda dikiliyor olmalýydý Müge. Çünkü henüz belli etmese de, O da Mehmet’i seviyordu. Ara sýra yakaladýðý kaçamak bakýþlarý, kýz arkadaþlarýyla ona bakarak konuþmalarý, gülüþmeleri, teneffüslerde Mehmet’in sýnýfýndaki kýzlarý göreceðim bahanesiyle gelip gitmeleri, okula gidiþ geliþlerinde ayný yolu kullanmalarý hep bunu gösteriyordu. Bu görüþmelerde bir kez çantasýný taþýma teklifi yapmayý düþünmüþ, bir kez de teneffüste kýzýn sýnýfýna gidip, kimsenin olmadýðý bir anda defterinin arasýna gül yapraðý býrakmaya çalýþmýþtý Mehmet. Ama her ikisinde cesaretini toplayamamýþ, eli ayaðýna dolaþmýþ, giriþimleri akim kalmýþtý. Þu ana kadar sadece birkaç kez konuþmuþtu Müge’yle. Birisinde kýz ona “Nasýlsýn Mehmet” diyerek hatýr sormuþ, Mehmet, büyük bir insanla karþýlaþýnca yaptýðý gibi “Teþekkür ederim, siz nasýlsýnýz?” diye cevap vermiþti. Sonra müthiþ piþman olmuþ, bunu telafi edeceði sabahýn gelmesi için hemen uyumuþ, ertesi gün bir teneffüste yan sýnýftaki ondan silgi istemiþti. “Hemen getir olur mu” diyerek verilen silgiyi eline alýnca heyecanlanmýþ, dünyanýn en deðerli elmasýný tutarcasýna otuz saniye kadar taþýmýþ, sonra hemen gerisingeri götürmüþtü. Halbuki sýnýfýna kadar götürüp orada biraz koklamayý ve bir parçasýný koparýp kendisine almayý hayal etmiþti.
Rakip kalenin önünde, tam da üzerine gelen ortalardan birine kafayý vurup gol yapmasý gerekirken, bir anda tüm dünya ve içindeki her þey yavaþladý Mehmet için. Biliyordu, Müge balkona çýkmýþtý. Ama onlara bakýp bakmadýðýný bilemiyordu. Zira o tarafa doðru dönüp bakamýyor, yalnýzca kýsa bir göz iliþmesiyle fark edebildiði varlýðýný hissediyordu. Ortalanan topa kafayý vuramayýnca, arkadaþlarýnýn baðýrýp çaðýrmalarýna kýzarak “Ben oynamýyorum, yoruldum zaten” diyerek evden çýktýðýndan beri ilk kez gölgelik kaldýrýma oturdu. Mügelerin balkonuna hiç bakmadan ve uzun bir süre de bakamayacaðýný da bilerek mahcup bir þekilde maçý izlemeye baþladý. Arkadaþlarýnýn “Oðlum hadi oynasana, oyunu bozmasana, bir kiþi eksik kaldý” diye baðýrýp çaðýrmalarýndan kurtulmak için, evden çýkarken kapýnýn eþiðine fýrlattýðý þapkasýný almaya gittiðini söyleyerek arkadaþlarýndan ayrýldý. Tam balkonun altýndan geçerken ve sonrasýnda tüm sokak boyunca acaba baksam mý diye düþünerek yürüdü ama kýrýk dökük kaldýrýmlarý baþý önünde geçip, köþeyi dönerek gözden kaydoldu. Kendisine kýza söylene giderken, eve gireceðini ve bütün gün çýkmayacaðýný düþündü.