Kötü günümde yanýmda olmadýðýn zaman vazgeçtim.

Canýn sýkýldýðýnda benimle paylaþmadýðýný, kýrýlacak veya tedirgin olacak olsam bile düþüncelerini açýkça söylemediðini anladýðým zaman vazgeçtim.

Bana yalan söylediðini anladýðým zaman vazgeçtim.

Gözlerime baktýðýnda kalbinle bakmadýðýný ve bana hala söylemediðin þeyler olduðunu hissettiðimde vazgeçtim.

Her sabah benimle uyanmak istemediðini, geleceðimizin hiçbir yere gitmediðini anladýðým zaman vazgeçtim.

Düþüncelerime ve deðerlerime deðer vermediðin için vazgeçtim.

Aðrýlarýmý dindirecek sýcak sevgiyi bana vermediðinde vazgeçtim.

Sadece kendi mutluluðunu ve geleceðini düþünerek beni hiçe saydýðýn için vazgeçtim.

Tablolarýmda artýk kendimi mutlu çizemediðim ve tek neden "sen" olduðun için vazgeçtim.

Bencil olduðun için vazgeçtim.

Bunlardan sadece bir tanesi senden vazgecmem için yeterli deðildi, çünkü sevgim yüceydi.

Ama hepsini düþündüðümde senin benden çoktan vazgeçtiðini anladým.

Bu yüzden ben de senden vazgeçtim.