Bir umut beslersin, büyütürsün içinde.sonra yağmurlar yağar...Ve tüm umutlarınızı alıp götürür.Ve sen de pencerenin ardında, yağmur damlacıklarının düştüğü buğulu camın kenarından tükenişini seyreylersin.

Sonra bir hüzün kaplar içini. Her yanı müsveddelerle dolu hayatın. ASLI'na ulaşmak için tüm müsveddeleri teker teker yırtıp atarsın. Küçük gelir sana kocaman insan yığınları ve bir telaş başlar içinde.

Kenarı kırık kayıp bir parça gibisin artık. Bulup tamamlamak istersin kendini, kaybettiğinle. Bir bilinmez denklemi gibi, çözüm gayretin boşuna. Ama yinede var gücünle zorluyorsun kendini. Kireçle boyanmış odaların. Duvarları yumruklaman nafile.

Çünkü beyaz güller gibidir ellerin. Duvarları her dövdüğünde, Masumiyetin, sadakatin ve saflığın mükemmel bir amblem gibi belirir ellerinde. Koyduğun engelleri kendi ellerinle teker teker kaldırırsın..
Varlığı sana ağır gelen kişinin, yokluğuyla imtihan eder seni kader. Sınanırsın. İçini bir azap kaplar. Boş gelir sana dünya.