Hangi vicdansýzlýk en çok yaralayabilirdi insaný, hangi yenilgi en çok tökezletebilirdi, hangi hüzün en aðýr sancýyý verebilirdi, ve hangi acý, yaþarken henüz insanýn yaþamadýðý acýlarýn toplamý edebilirdi. Bir sabaha daha açýyorum gözlerimi, günün birinde uyanabileceðim bir sabahýn olamayacaðýný bilerek üstelik. Kafamda tonlarca çýðlýk, alýnan darbeler, anlaþýlamama, bütünüyle can çekiþen ve bir köþede duran yalnýzlýðým. Sarfettiðim tüm efor, daha hýzlý ve yüksek bir basamak olarak yansýyacak mý hayatýma, yoksa bir çok yaþam gibi tüm trajedimle karýþacakmýyým topraða . Elde olan sýfýrlarýmý hayatýmýn hangi noktasýna ekleyeyim. Hangi noktasýnda artýya dönüþüp çiçek açmasýný bekleyeyim . Gidiyor, bitiyor, tüm sevdiklerimin yaþamýný kemiriyor zaman. Üstelik gözlerimin önünde. Þimdi hangi birinin yaþam sevincine, günün birinde yok olacaðý gerçeðiyle gölge düþüreyim.
Ölüyorum, üstelik aðýtlarým bile kafamýn içinde hazýr benimle.
Savrulmasýný beklemekteyim ruhumun, uçsuz bucaksýz yollarý aþýp gidebilmesi için beklemedeyim.
Ýhtiyacým var karanlýklarýmý aydýnlatacak bir ýþýða,
acýlarýmý geçirebilecek bir devaya,
hüzünlerimi silebilecek bir enerjiye,
ve beni sonsuzluða götürebilecek bir ölüme ...

Yazan-Edibe Toðaç
''Denemeler''