Ben bir öðretmen deðil, bir uyandýrýcýyým. -Robert Frost |
![]() |
|
||||||||||
|
![]() Ýlkokula yeni baþlamýþtým. 7-8 yaþlarýndaydým Bizim okuduðumuz o yýllarda haftanýn 6 günü tam gün okula giderdik. Cumartesi günlerimiz tatil deðildi. Öðle tatillerimiz 1-1,5 saat olurdu. Baharýn yazdan önce en tatlý günlerini yaþýyorduk. Yedi sekiz yaþlarýndaydým. Aklým hep oyunda, hep doðadaydý. Öðle tatillerimizi simit, üzümlü kek, vb fastfood atýþtýrdýktan sonra, kalan süremizi arkadaþlarla geçirirdik …Erik aðaçlarýna Afrika þebekleri gibi týrmanýr, henüz ev yapýlmamýþ doðanýn yeþilliklerinde kuzukulaklarýný toplar, ballý baba çiçeklerini arýlardan önce tadar, kelebekleri kovalardýk. Ben bir süre sonra kendi dünyama çekilmiþtim. O dünyamda bir tek benim bildiðim bir sýr vardý. Sýrrýmý herkesten saklýyordum. Evimin merdiven altýnda tekir bir sokak kedisi yeni yavrulamýþtý. Anne kedi yavrularýný emzirirken bende kýsýtlý bütçemi ona þiþe sütü alarak harcýyordum. Öðle tatillerimde birden ortadan kaybolmamý neden sýr gibi saklýyordum, bilmem ama arkadaþlarýmýn -herhalde o yavru kedileri annesinden alýp ayýracaklarý korkusu - yavrulara zarar verecekleri düþüncesi, çocuk yüreðimi kaygýyla dolduruyordu. Beni arayýp da bulamayan, derste yakalayýp “nerede?” olduðumu soran arkadaþlarýma “Annem dýþarý salmýyor, evde yemek yememi istiyor…” gibi bahanelerimle savuþturuyordum. O kediler yüzünden derslerimi, ödevlerimi bile askýya almýþtým. Çocuk aklý iþte… Bütün merakým, gözleri açýlmamýþ yavrularýn, gözlerinin ne renk olacaðý idi. Her gün onlarý kontrol ediyor, öðle aralarý yemek için bana verilen cep harçlýðýmý ve yemek mola süremi onlara harcýyordum. Altý yavrunun ikisi tekir, üçü siyah, biri tam beyaz renkliydi. Beyaz renkli olaný daha çok seviyordum. Anne kedi önceleri çok hýrçýndý. Daha sonralarý ise sezgileriyle benim ona ve yavrularýna zarar vermeyeceðimi sezmiþti ki, belki de o nedenle olsa gerek diþleriyle pençe göstermesinden vazgeçmiþti. Yine o günün sabahý, belki yavrular gözlerini açmýþtýr, diye erken kalkmýþ, siyah okul önlüðümü giyip, beyaz kolalý yakamý takmýþtým. Kahvaltýmý alel acele edip, okul çantamý kaptýðým gibi doðruca merdiven altýna doðru koþturmuþtum. Anne kedi cýlýz bir "miyav" dedikten sonra yavrularýný yalamaya baþlarken bende her birini kontrol ediyordum. Hala gözleri açýlmamýþtý. Azýcýk aralýktý, çapaklýydý. Okul yolunu tutturduðumda aklým hep merdiven altýndaki gözleri çapaklý yavru kedilerdeydi. Devam Edecek Emine Piþiren- Kocaeli 09.06.2017
ÝzEdebiyat yazarý olarak seçeceðiniz yazýlarý kendi kiþisel kütüphanenizde sergileyebilirsiniz. Kendi kütüphanenizi oluþturmak için burayý týklayýn.
|
|
![]() | Þiir | Öykü | Roman | Deneme | Eleþtiri | Ýnceleme | Bilimsel | Yazarlar | Babýali Kütüphanesi | Yazar Kütüphaneleri | Yaratýcý Yazarlýk | Katýlým | Ýletiþim | Yasallýk | Saklýlýk & Gizlilik | Yayýn Ýlkeleri | ÝzEdebiyat? | SSS | Künye | Üye Giriþi | |
Book Cover Zone
Premade Book Covers
ÝzEdebiyat bir Ýzlenim Yapým sitesidir. © Ýzlenim
Yapým, 2023 | © Emine Piþiren, 2023
ÝzEdebiyat'da yayýnlanan bütün yazýlar, telif haklarý yasalarýnca korunmaktadýr. Tümü yazarlarýnýn ya da telif hakký sahiplerinin izniyle sitemizde yer almaktadýr. Yazarlarýn ya da telif hakký sahiplerinin izni olmaksýzýn sitede yer alan metinlerin -kýsa alýntý ve tanýtýmlar dýþýnda- herhangi bir biçimde basýlmasý/yayýnlanmasý kesinlikle yasaktýr. Ayrýntýlý bilgi icin Yasallýk bölümüne bkz. |