Doðum gününde çiçek alan bütün güzel insanlara ithaftýr.
Merhaba insan,
Bu sabah yine selam ile uyandýk, kiminle mi selam? Rabbimin katýndan selam taþýyan melekleriyle tabii ki. Seher vaktinin bereketiyle duaya duran insanlarýn niyazýna karýþtý bizim niyazlarýmýz. Beraber âmin dedik, sonra âminlerimiz birbiriyle sarmaþ dolaþ uzandýlar kabule giden kutlu yola. Sonra güneþ düþtü üzerimize hep beklediðimiz gibi ayný vakitte, hep ayný selamla selamladý bizi, biz de onu.
Biliyor musun, bizim günlerimiz hep birbirine benzer sanýlýr, hani hareket edemiyoruz, baþkaca mekânlara gidemiyoruz ya. Hiç de öyle deðil aslýnda biz baþkaca mekânlara gidemezsek de Allah’ýn yarattýðý her bir canlý ve cansýz bizim için birer haber kaynaðý, yol arkadaþýdýr. Bazen kuþlardan öðreniriz insanlarýn ahvalini. Göç zamanýnýn gelip çattýðýný, meyvelerin olgunlaþýp her bir kuþ için birer ziyafet sofrasý açtýðýný. Yaramaz küçük insancýklarýn sapan dedikleri bir nesneyle onlarý kovalamalarýný. Sonra arýlar getirir bize çiçek kardeþlerimizin özlerini. Bizde ikram ederiz yine arýlar vasýtasýyla onlara. Bazen rüzgâr esefle bizim üzerimize de býrakarak kirlenmiþ havasýný alýr baþýný gider küskün. Üzerimize abanan kirli havadan ziyade rüzgâr kardeþimizin küskünlüðü burar içimizi. Bulutlardan öðreniriz küskünlüðünün sebebini, sonra bizde onunla beraber sitemkâr ama her daim umutla bekleþiriz insan denen varlýðýn hem kendini hem bizi mahvetmekten vazgeçeceði zamaný.
Gün devamede dursun, hayat her zamanki seyrindeyken birden bir uðultu sardý bizim mahallemizi. Gülümsedin? Þaþýrdýn mý bizim de bir mahallemiz oluþuna. Üstelik sizin artýk bir mahalleniz kalmamýþken, mahalle denilen güzel iklim sadece eski hikayelerde anýlan birer nostalji iken kalksýn bizim mahallemiz olsun! Evet, var, sakýn þaþýrmayasýn buna. Belki sizin gibi bakkalýmýz, manavýmýz yok lakin bizim de kendimizce komþuluklarýmýz, karþýlýklý muhabbetlerimiz, birbirimize ikramlarýmýz olur. Baþka baþka çiçekler bir arada yaþarýz. Bak yaný baþýmdaki eflatun çiçeklerini nazlý nazlý güneþe salan ebegümeci, onun arkasýnda kendi içlerinde bir muhabbete dalan papatyalar sonra þu minik sarý çiçekleri, dikenimsi tüylü meyveleri olan ebucehil karpuzu onlar mahallemizin sakinleri. Sahi uðultu demiþtim deðil mi? Kimi telaþlý, kimi memnun her çiçekten bir ses. Ne oluyor diye anlamaya çalýþýrken kökü benden daha eskilerden olan komþum hazýr mýsýn diye sordu. Neye? Hiç anlamadým neye hazýr mýyým? Neler oluyor böyle?
-     Bak küçüðüm, birazdan insanlar diðerlerini topladýðý gibi seni de toplayacaklar.
-     Yani?
-     Yani seni kökünden kopararak ayýracaklar?
-     Aman Allah’ým ben onlara ne yaptým ki?
Þimdi þaþýrma sýrasý benim komþuda.
-     Ýlahi çocuk. Neden bir þey yapmýþ olasýn ki?
-     O zaman neden beni topraðýmdan, suyumdan, kökümden koparýyorlar?
-     Sen Yunus’u hiç duydun mu?
-     Yunus da kim? Heyecanýmdan ben kendimi hatýrlamýyorum ki Yunus’u bileyim.
Komþum artýk iyice benimle eðleniyor sanýrým. Öylesine gülüyor ki diðerleri artýk öteki olaydan uzak bizi dinliyorlar.
-     Bir zamanlar benden de çok çok önce adý Yunus olan, yüreði okyanuslar kadar büyük, aþký ise güneþten daha sýcak bir insan yaþamýþ. Ben de bunu daha senin vakitlerindeyken büyüklerimden öðrenmiþtim. Ýþte bu insan Allah’a duyduðu aþký gelir bitkilerle, böceklerle, havayla, suyla paylaþýrmýþ. En çok da bizimle sanýrým, o sorarmýþ ana-babanýz kimdir diye biz cevap verirmiþiz. Sürer gidermiþ muhabbetimiz varlýk âlemi ve âlemi yoktan var eden Rabbimiz üzerine.
-     Eeee sonra..
-     Ýþte küçüðüm bu gün bahçemize gelen bu insanlar da Yunus gibi çiçekleri bir sevgi dili olarak biliyorlar. Yunus’u gönülden seven, Yunus’un sevdiðine, yani Rabbine büyük bir aþkla baðlý olan birisine, bir insana hediye edilmek üzere bizleri topluyorlar.
-     Ama ölmez miyiz?
-     Ah benim küçük çiçeðim, ölüm her canlýnýn kapýsýný çalacak olan kaçýnýlmaz bir ziyaretçidir. Buradan alýr, sevgiliye götürür. Kimileri için ölüm bir yokluksa da biz biliriz ki sevgiliye ulaþma zamanýnýn adýdýr. Kimileri ömrünü heba ederler kýymetini bilmez, boþu boþuna yaþayýp giderler. Ama biz öyle miyiz? Asla. Her daim Rabbimizi tespih eder, þükür ve hamd ile günlerimizi geçiririz. Ömrün sonunda ise ya mevsim bizi kurutur, emanet verilen suyumuzu alýverir köklerimizden, ya da yaramaz küçük insanlarýn hoyratlýklarýyla sonlanýr hayatýmýz. Birde yaþadýðýmýzdan bihaber üzerimize basýp geçen insanlar var ki onlarý anmak dahi istemiyorum. Zira onlar kendi yaþadýklarýnýn bile farkýnda deðiller korkarým. Ýþte sonlanan hayat biçimlerimizden biriside bir insanýn sevdiðine hediye etmek üzere bizi toplamasýdýr ki, yürekten yüreðe bizimle bir köprü kurulur. Bu da bence Allahýn bir rahmet tecellisidir bizim için. Çünkü bizi alan öyle mutlu olur ki, Allah’ý hatýrlar, þükreder. Verenlerde arkadaþlarýný mutlu edip sevinirler. Sence de güzel deðil mi?
-     Sanýrým haklýsýn.
Ýþte tam bu anda gövdemde hissettim insanýn elini. Hiç korkmadým. Gerçekten! Köklerimden ayrý, bir insanýn elindeydim ama hala yaþýyorum iþte. Onun kalp sesini hissediyorum. Benim zikrime karýþýyor kalbin her bir atýþ ritmi. Komik olansa o hala benim canlýlýðýmýn farkýnda deðil. Sonra beni toplanmýþ diðer çiçeklerle ayný yere götürdüler. Ýki kiþiydiler. Onlar, benim onlarý dinlediðimden habersiz ha bire planlar yapýp duruyorlar ama ben onlarý duyuyorum. Bizim vasýtamýzla bir köprü kurma telaþýndalar kendi yüreklerinden senin yüreðine. Bu arada seni de biliyorum artýk. Onlarýn konuþtuklarýndan yola çýkarak seven ve sevilen olma ayrýcalýðýna sahip güzel gönüllü birisisin benim için. Ýsmin Ahmet olmuþ, Fatma olmuþ fark eder mi ey insan. Mademki ben, doðduðu günü arkadaþlarý tarafýndan hayýrla anýlan bir insan için yola koyulmuþum varsýn adýn bende saklý kalsýn.
Ýþte sevgili insan, seninkiler hummalý bir çalýþmanýn içine girdiler. Birisinin pek elleri iþlemiyor, ha bire konuþuyor. Ama ya diðeri, parmaklarýný öyle güzel kullanýyor ki bizleri teker teker alýp birbirimize dolayarak bir þeyler yapmaya çalýþýyor. Her birimize sevgiyle dokunuyor. Bu arada kendi aralarýnda senden ve arkadaþlýðýnýzdan muhabbetle bahsediyorlar. Onlar konuþtukça ben sana gelmek için sabýrsýzlanýyorum.
Bu arada baþkaca isimleri telaffuz ettiler bol bol. Anladým siz birbirinizi Allah rýzasý için seven, bu sevgisini hakkýyla taþýyan arkadaþlarsýnýz. Bizimde arkadaþlýklarýmýz olur biliyor musun? Kendi aramýzda muhabbet eder, güneþin doðuþundan batýþýna kadar Allahýn arzý üzerinde bize takdir olunan nimetlerle zikrimize devam ederiz. Yeni tomurcuða duranlarýmýza hayýrlar dileriz. Yapraklarýmýzý bir birine deðdiren rüzgâra teþekkürle bazen el ele gelmiþ gibi oluruz. Pek eðleniriz böyle zamanlarda. Hatta bazen öyle eser ki rüzgâr rengârenk yapraklarýmýz birbirine girer ayrý bir çiçek türü gibi görünürüz.
Ýþte sanýrým iþlem tamamlandý. Gururlanmak gibi olmasýn ama pek güzel bir taç olduk. Önce çok konuþaný koydu kafasýna sonra çokça iþ gören. Eminim en güzel senin baþýnda duracak. Zira her bir çiçek dalýný bükerken aralarýna sana olan sevgilerinden, muhabbetlerinden kattýlar. Sana özel iyi dilekleriyle ördüler her birimizi.
Onlar seni böyle seviyor ya, artýk ben de seviyorum. Ve kendimi o koca mahallenin bahtiyar çiçeklerinden biri olarak görüyorum. Çünkü birazdan sana geleceðim. Görüþmek üzere sevgili insan. Allah sevdiklerinle beraber hayýrla devam eden, hayýrla sonlanan, imanla taçlanan bir hayat nasip etsin sana.