Güvercinler ve Tren Sesleri

Bir zamanlar yolcu olmasam da ,
birinin beklemesem de,
sadece seyretmeye giderdim garlarý, istasyonlarý.
Ýnsanlarýn treni,
otobüsü beklemelerini
izlerdim þakýnlýkla.
Kimi telaþla eþyalarýný ordan oraya taþýr,
kimi bir þeylerle açlýðýný gidermeye çalýþýr,
kimi de
heyecanlý gözlerle gelecek birinin özlemiyle bakýnýr...
Düþünürdüm nereye gider bu insanlar
ya da kimi bekler....
Yüzlerden okunurdu çoðu kez bu beklentiler.
Heyecanlý, mutluysa sevenlerine kavuþacak.
Acýlý, yaþlý gözler birilerinden ayrýlacak,
keder yaðmurlarýnda ýslanacak...
Ardý, sonu olmayan bir telaþ, bir koþu......

Bir arkadaþým demiþti

"Yaþamda küçük ayrýntýlarý göremeyiz çoðu kez.
Bunlarý ayrýmsadýðýmýzda ne çok þey öðretirler bizlere...
Tren istasyonlarýndaki güvercinlerin çoðunun
bir ayaðýnýn sakat olduðunu farkettin mi ? "
Neden dedim, neden sakat?
"Buralardakiler telaþla
görmezler konan güvercinleri
basarlar üzerlerine.
Zavallý yiyeceði bir lokma uðruna
bir ayaðý sakat uçar, kaybolurca..."

Aklýma gelmeyen bir þeydi.......

Yaþamda kaç kez
ayýrd etmeden kaç güvercini sakatlamýþtým ?
Farketmemiþtim,
utandým sanki kendimden o an...
Sýklýkla  gittiðim,
gözlemlediðim  yerdeki bu ayrýntý
neden dikkatimi çekmemiþti ?
Yaþamda kimbilir kaç ayrýntýyý böyle göz ardý etmiþtim?

O gün gelecektin ya hani....
Bekliyordum sabahýn ilk aydýnlýðýnda istasyonda...
Gelenlerin içinde
durmaksýzýn tanýþ bir yüz arýyordum ...
Kaç tren geldi o gün saymadým
fakat sen gelmemiþtin, yoktun.....
Mavilerden karaya döndüðünde her yer
Ben seni hala bekliyordum umutla...
Olduðun yerden seni getirecek trenler gelip , geçmiþti sensiz .
Bekledim saatlerce karanlýklarda ýþýðýný,
seni bana getirecek özel bir treni...
Sonrasý nasýl gitti ayaklarým
nereye götürdü bilmiyorum ....

Bu yerlerde bekleyenlerin de
beklenene her zaman kavuþmadýðýný
o gün sen öðrettin bana...

Gidemiyorun artýk istasyonlara ,
býraktýðým sakat güvercinleri görmekten,
gelen trenlerde
umutlarýný yitiren insanlarý bulmaktan korkuyorum...
Fakat,
uzaklarda güvercinleri görünce ,
tren seslerini duyunca,
ýþýðýmý beklediðim, 
mavilerin karardýðý,
nedensiz ayrýlýðýn olan o günü
hala  yaþýyorum
buruk bir tebessümle dudaklarýmda....

Nesrin Göçmen

08/02/2003