Bugün bir arkadaşımla dertleştik de, içindeki kanı kustu bir nebze. Ben de çok etkilendim. Paylaşıp paylaşmamakta bir an kararsız kaldım, ama sanırım mutluluklar kadar, mutsuzluklar da paylaşılmalı. İşte konuya dair büyük ozan Pir Sultan'ın; şahsi görüşü:

"Ellerin attığı taş bana değmez
İlla dostun gülü yaralar beni"

Bir insanın canını, sevdiği tarafından "acınır durumda" olmaktan daha çok ne yakabilir ki... Siz ruhunuzla bedeninizle seviyorsunuz, o sizin çekmiş olabileceğiniz acıdan dolayı size acıyor. Bunun ne korkunç bir boyutta olduğunu düşünebiliyor musunuz?

Kısa, ama etkili cümlelerle çarpıcı ifadeler kullanan arkadaşım Gloria, sevgi konusunu tanımlayan bir yazısında "Sevmek acımak değil, sevmek acıtmamaktır" bu sözün gerçek hikmetini anlamak için insanın gerçekten sevmesi gerekiyor. Seviyormuş gibi yapması değil.

Bir an Tatlıses'in yönetip oynadığı "Yalan" filmi geldi aklıma. Bütün hayatını bir istasyonda sevdiğini beklemekle geçiren birinin, sevdiği kişi tarafından dilenci sanılarak, eline bir miktar para tutuşturması... Bundan daha büyük nasıl bir acı olabilir. Maşuk, âşığının kalbine bir bıçak saplasa, o kadar acı vermeyecektir.

Allah hiç kimsenin kaderini acıyacak birilerine bağlayıp, aciz duruma düşürmesin.

12 Kasım 19
Gölcük