Ev halký tarafýndan kale alýnmadýðýmý düþündüðümde evden kaçtým. Yaþým henüz on birdi. Ýki gün boyunca orda burda sürttüm. Akýl zincirimin ilk halkasý iþte o günlerde koptu. Sonra, biraz büyüyünce kaçak yollarla geneleve girdim. Hem de defalarca... Alkol komasýndan çýktýðým gün zararlý alýþkanlýklardan kurtulmam için nasihat veren doktora; ''Bunlar boþ sözler. Bilmeniz gereken bir þey var ki; sigara ve alkol kullansam da kullanmasam da öleceðim. Hepimiz bir gün öleceðiz! O yüzden bana masal anlatýp boþ hülyalara dalmamý beklemeyin Sayýn Doktor,'' diyen de bendim. Ben seni tanýmazdan önce her haltý yedim. Piþmanlýk; zamanýnda yapmaktan zevk aldýðýn þeylerin bir zaman sonra af dilemesi olduðundan hiçbir yaþanmýþlýðýmdan piþman deðilim. Yaþanmýþlýklarýma kötü diyemem. Yaþamak telaþý sýklýkla kendini hatýrlatsa da geçmiþteki günlerim güzel günlerdi. Beni üzense; - di'li geçmiþ zamanýn yýpratýcýlýðý deðil, deli geçmiþ zamanlarýmýn sensizliði. Vaktinden çok daha erken uslanabilirdim. Hayatýma girdiðin gün uslandýrdýn beni. Hangi þartlarda olursa olsun, bir þeye kadýn eli deðmesi gibi var mý?