Zaman ne kadar hýzlý geçiyor anlamýyorum. Aslýnda evde hapis hayatý yaþýyoruz, halbuki zaman bulursam deyip evde yapmak istediðim o kadar çok þey vardý ki ancak elim kolum kalkmýyor. Bugünlerde herkes benim gibi mi bilmiyorum. Kendimi çok yorgun hissediyorum. Þu an saat 01:45 ve rüzgarlý bir gece, biraz da hava serin olunca yaðlý radyatörü yaktým. Ancak ayaklarýmda çorap yok ve üþüdüler, ya sokaktaki insanlar ne durumdadýr þimdi, özellikle sokak çocuklarý!

Bir ara hayatýmýn en güzel dönemi olan çocukluðumu, 70’li yýllarýmý yazmýþ sizlerle de büyük bir keyifle paylaþmýþtým. Hayatý zamana yaya yaya yaþadýðýmýz yýllardý; mutlu, çok mutlu. Ýki, üç katlý, bahçeleri olan evler ve o evlerin bahçelerinde meyve aðaçlarýnýn olduðu dönemlerdi. Baþýmýzdan aþaðý suyu boca etseler de kimse aðaçlarýný çocuklar dadanýyor diye kesmeyi düþünmezdi. Yýllar sonra oturduðum sitede genç bir kaysý aðacýnýn kesildiðini gördüðümde ve niye kesildiðini sorduðumda, çocuklar meyveleri yüzünden dallarýný koparýyordu, bizde kestik açýklamasýný duyduðumda çok þaþýrmýþtým. Bu kadar mý aptallaþmýþtýk süreç içinde! Halbuki sanal zekanýn neler yapacaðýný konuþuyorduk düne kadar. Þimdi ise modern silahlara onca paralarý yatýrýp üreten ülkeler bir saðlýk maskesi, koruma tulumu yapamýyorlar, ne acý deðil mi? Sanal zeka derken organik zekalarýný kullanmayýp aptallaþan, elinde akýllý telefonlar ile akýllý olduðunu sanan zavallý toplumlar.

Nereden geldiðini, nasýl bu kadar hýzla yayýldýðýný bir türlü anlayamadýðýmýz bir virüs Dünyayý kasýp kavuruyor. Her gün binlerce insan ölüyor. O binlerce insanýn on binlerce çevresi acý yaþýyor, bir kabus görüyor, bir kurgu film içinde yaþýyorum sanki.

Kimi zaman bu virüsün Allah’ýn biz insanoðluna verdiði ceza olduðunu düþünüyor, kimi zaman doðanýn intikamýný aldýðýný düþünüyor, kimi zaman uzaylýlar mý yayýyor diyor, kimi zaman ise küresel iklim deðiþikliði ile buzullarýn altýndan çýkan bir virüs mü diye düþünüyorum. Yoksa yarasa yiyen adama hiç inanmýyorum. Hatta bazen dünya nüfusunu azaltmak için laboratuvarda üretilmiþ bir virüs mü diye de aklýmdan geçmiyor deðil!

Bir baþka gündeyiz. Güneþ ýþýl ýþýl. Çok öyle dýþarýlarda zaman geçiren bir insan deðilim, hatta evcimenimdir ama dýþarýya çýkmayý, havayý içime çekmeyi, alerjik olmama raðmen çiçekler ve aðaçlar altýnda dolanmayý çok ama çok özledim. Ben her bahar alerji olurum hatta doktorlar dýþarý çýkmamý önermezler ama bu bahar dýþarý çýkmak istiyorum. Güneþ öyle güzel ki tenimde hissetmek istiyorum. Kuþlarý, oturup bir bankta sakin sakin dinlemek istiyorum, karýncalarýn hareketini izlemek istiyorum, sakin sakin. Karýncalar acaba yuvalarýndan çýktýlar mý ki bu bahar, bilmiyorum! Bu baharý kaçýrýyoruz, aðaçlar çiçek açtý ve hatta yakýnda dökecekler çiçeklerini biz hala içerilerdeyiz ve daha ne kadar kalacaðýmýz belli deðil. Bu saatte bile TV kanallarýnda Covit-19 býktým. Maske takalým mý takmayalým mý? Þu kadar test þu kadar ölü, semptomlar ne, test yaptýralým mý, kim ne yaptý, hepimiz hekim olduk maþallah, daha dün deprem mühendisi, ondan önce savaþ stratejisti, her þeyiz ama hiçbir þey, sanal zekadan ümit uman bir bez parçasý maskeyi üretemeyen, ona muhtaç insanlarýz.

Daha dün elimiz klavyeye öyle alýþýyor ki bizden sonraki nesiller kalemle yazý yazmayý unutur mu deyip gülüyordum bu ütopik düþünceme.

Kimi zaman mutfakta bir þeylerle uðraþýrken, bilgisayarýmda iþ yaparken, ders notlarý hazýrlarken dalýp gidiyorum ve unutuyorum virüsü falan, kimi zaman boþ ver deyip kendimi dýþarýlara atmak geliyor.

Hýzlý yaþadýðýmýz, zamaný mekanda oldukça sýkýþtýrdýðýmýz, küçük þeylerden mutlu olmayý unuttuðumuz, her þeyi hor kullanýp kýymet deðer vermediðimiz, doðayý katlettiðimiz, aç insanlarý, muhtaçlarý, sokak hayvanlarýný görmediðimiz ve pek çok hatalarýmýz nedeniyle cezamýzý çekiyoruz ev hapsinde. Bu dönemde en çok da tekrar sabrý öðreneceðiz herhalde.

Devam edecek...



Sizin Korona Günleriniz nasýl?


Leyla ÜNAL