Canım anahtarı çiçeğin içine bıraktım
Ne yapar ne eder bulursun
Açarsın kapıyı ve bir su bidonu koyarsın önüne
Anahtarlık kapıda asılı kalır
Yine de yalanlarım
Yine de yorgunluğum yalan söyler
Açmadın kapıyı desem, soğuk bir yemin içsem
Menteşe kapısını gıcırdayarak terkeder.

Canım anahtarı çiçeğin içine bıraktım
Biraz çay demi bulaşmış olabilir.
Yine de bir iki salla
Kahvenin önünde dama oynayan amcaları
Yine de arkandan gelen gün ışığını
Vestiyere bırak
Çorbalarındaki makileri kirli sepetine at
Bugün herşey olduğu gibi, yanlış
Ben içerideyim, çiçek içeride
Nasıl açtın kapıyı, yeşille mi dövüştün?

Canım kapıyı çiçeğin içine bıraktım
Faun başı tokmağını eskiciye sattım
Yine de benden adam olmaz
Yine de beni bulamazsın
Anahtarı yuttum
Çiçek blöf yapıyordu sana
Devlet tiyatrosunda yetişmişti
Çiçek yeşil değildi ki, kurumuştu
Çiçeği ben boyadım
Hem de hırdavat yeşiline.

Canım, herşeyi bir kenara bıraktım
O çiçek bir çaresizliğin çalışması
O kapı da yalnızlığımın acil çıkış kapısı
Tahliyemin şartı koşarak çıkıp gitmek
Gidersem bana çok alışırsın,
Böyle orta yerimden kırarak şımartıyorsun beni
Gördüklerimiz gözlerimizden sarkıyor
Sen yine de fazla uzatma kolunu akdenize
Sen yine de dergilerden şiir saklamaya devam et
Ayak yapmıyorum,
Biz bir şairin kanında yıllık izindeyiz
Vallahi yörem yok, antikor falan da demedim.
Yalanlarım köşelidir hissetmedin mi?
Kapıyı da çiçeğin içine kapattım
Artık anahtarın bir anlamı olamaz
Öyle değil mi?

Miras değil alın teri bu boşunalık
Bu sonbahar maketi,
Marifetli bir seyir öğrettim
Meşhur çiçekli perdeye,
Yeşil baharın babasının malı değil ki
Ne de olsa hepimiz kandırıldık
Şahmeran da kandırıldı

Canım köşeleri gitgide sivriliyor yalanların
Dilime batıyorlar, onları ağzımla doğuruyorum.
Bir sonraki yalanımı sezaryen olacağım.
Onlara çok uzun süre gebe kalıyorum
Bazıları taa ademden kalma
Yine de sen çizme beni kuru boyalarla,
Yine de bir çiçek bırak kapının önüne
Pencerenin önünde bir vazo çiçek
Kışın ağlatır beni, senin kışların hep ağlatır beni.
Gözyaşlarımı göremezsin ama
Çünkü akdenizin içindeyim bu bir yalan
Ne olur ne olmaz
Belki doğruyu işitirsin
Sonbaharda yalan söylemek daha zordur
Bu da yalan.

Canım iş ayakkabılarımı çiçeğin aklına bıraktım
Dost da düşman da biziz.