Bodrum’da trafik kazasý geçirmeden önceki üç yýla gitmek istedim. Karayollarý Genel Müdürlüðünde çalýþýyordum. Bodrum’u bilenler bilir þimdiki Adliye Binasýnýn yanýnda hemen bitiþiðinde Karayollarýnýn misafirhanesi vardý. Pansiyon tarzý konuþlandýrýlmýþ blok odalar, odalar içinde banyo ve tuvaletleri ve ortak kullanýma ayrýlmýþ mutfak ve yemekhane. Koruluk gibi çam aðaçlarý arasýnda mütevazi bir misafirhane aslýnda bakýmevi. Hemen bitiþiðindeki þimdiki adliye binasýnýn yanýnda da mezarlýk vardýr. Ýþte bilmem o mezarlýk mý yoksa doðal yapýsý nedeniyle mi çok akrep olurdu. Geceleri ýþýðý kapatmadan uyurduk. Sohbetlerimizde seyrettiðimiz filmlerden ötürü akrep sokarsa ne yaparýz diye konuþuyorduk. Ýþte biraz kanatýp bir kuþak ya da kemerle sýkacaksýn, zehri emip tüküreceksin ve hemen hastaneye gideceksin tarzýnda sohbet. Yanýmýzda genç delikanlýlar vardý, gülüþerek popomuzdan sokarsa da belimizi mi sýkacaðýz dediler. O sabah çocuklardan biri pantolonunu giyerken akrep poposundan sokmuþ, bir baðýrýþ koþuþturma oldu ve hastaneye gittiler, o gidiþ gidiþ geri dönmediler.

O üç yýl Bitez kavþaðýndan ana yola çýkar sahillere giden dolmuþlara binerdik. Böylece tüm yarým adayý gezmiþtik. Ýþte o yýldý “Bitez de yalýsýna varmadan Halil’im aman koptu kýyamet” türküsünün dilimden düþmediði. Türkünün öyküsü beni çok etkilemiþti. Çerkez kaymakamýn Gülsüm’ü elde etmek için Halil’e oynadýðý oyun. Türküde “Burasý da asfalt deðil Halil’im aman Bitez yalýsý” kýsmýndaki asfaltýn Aspat olduðunu yýllar sonra öðrenecektim ve Aspat’ýn Bodrum’da bir mevki olduðunu, Bodrumlularýn çoðunlukla denizci olmakla beraber Halil’in denizci olmadýðýný. Ýþte o yýllardýr benim Ege türkülerine aþýk olduðum.

Bu yýl Türkbükü Hebil koyunda evi olan Zülfü Livaneli’nin Bitez’e taþýndýðýný öðrendim. O nedenledir ki zaten aklýma Livaneli’nin Son ada romaný bana Bodrum’u anýmsattý. Bodrum son yarým ada, aslýnda belki de Datça son yarým ada olacak, belki Marmaris, belki tüm yarým adalar, sahiller betonlaþýrken, rant adýna ormanlar yakýlýr talan edilirken insanýn elinden bir þey gelmemesi ne acý!

Ben sadece inþaat mühendisi olmam deðil ayný zamanda karayolcu olmam nedeniyle de biraz çeliþkili durum yaþýyorum. Ýngilizcesi Civil Engineering “Medeniyet Mühendisliði” olan mesleðim gerçekten de medeniyet mi götürüyor, medeniyet dediðin ne? Þairin dediði gibi “Tek diþi kalmýþ canavar” mý, yoksa o canavar insanýn ta kendisi mi? Yolun her gittiði yere medeniyet mi gidiyor, yoksa betonlaþýyor mu? Arsýz doyumsuz insanoðlu ne zaman doyacak?

Hadi anlarým Ankaralýlar denize koþsun kaplumbaðalar gibi, Ýstanbul’un denizi mi yoktu? Bodrumun kaçýnýlmaz geleceði Ýstanbul'unkiyle benzer mi? Yollar yetmiyor, katlý yol yap, katlý yol yapýnca bina kat sayýsýný artýr, artýrýnca nüfus artsýn, aðaç kes, boþ alanlarý imara aç, çevre kirlensin ve kaç baþka adalara, yarým adalara. Peki nasýl duracaðýz, bizi kim durduracak?

Devam edecek