Hayatýmýzýn en güzel yýllarý okul dönemleridir. Bazýlarý için belki tam tersi. Gerçek olan da, o yýllarýn iyi hafýzalarda kaldýðý.

Bu süreç, öðretmenin davranýþýyla doðru orantýda olmalýdýr. Öyle olmalý ki, iyi öðrenciler yetiþsin.Toplum onlar sayesinde medenileþsin.

Yýllar nasýl da geçmiþ geriye baktýðýmda. Kýzým þuan yükseklisansa baþladý. Bugün öðretmenler günü ve biz Öðretmenlerin öneminden konuþurken, birden aklýmýza karamehmet ilköðretim okulunda okuduðu dönem 5. Sýnýf Meral öðretmeniyle yaþadýmýz bir anýmýz geldi.
Kötü bir anýydý yalnýz bizimkisi.
O güne gidersek sanýrým bundan 12 yýl kadar önceydi.

Hava yaðmurlu olduðu için þemsiye ile, okula doðru kýzýmý karþýlamaya giderken kýzýmýn koþarak :
"anne telefon çantadaymýþ, öðretmen aldý, senin alman gerekiyormuþ" diye heycanlý bi þekilde anlatmaya baþladý.
Daha o ilk kelimelerde birþeylerin yalnýþ gittiðini anladým. Hemen aklýma, dün teyzemden dönerken telefonu kýzýmýn okul çantasýnýn ön tarafýna koyduðum ve daha sonra unutup, almadýðým geldi.
Okula telefon getirmek yasaktý o dönem þimdilerde nedir durum bilemem. Öðretmen Meral derse girdiðinde soruyor çocuklara, yanýnýzda telefon varsa hemen bana getirsin diye. Kýzýmýn zaten çantasýndaki telefondan haberi yok. Ders baþladýðýnda ön gözünden birþey alýrken telefonu görüyor. O an hemen götürüyor öðretmenine. Ama öðretmen kýzgýn birþekilde ben sorduðumda niye getirmezsin diye baðýrararak telefonu alýp atacaðýný felan söylüyor. Daha çocuðu dinlemeden bir önyargýyla sadece öfke kusuyor. Ýlk kez baþýna böyle birþey geldiði için, kýzým anlatmaya çalýþsa bile, meral öðretmen hiddetli bir þekilde ona baðýrýyor.
Herneyse ben okula vardým. Kýzýmla birlikte tabi. Koridorda Meral hanýmý buldum ve ona asýl olayýn farklý olduðunu anlattým. Ama o ayný hiddetle, bana da þartlanmýþ olduðu davranýþý yineledi. Aman Allahým bu nasýl bir eðitimci þok olmuþtum.
"Siz eðitmensiniz sizin çocuklara daha hoþgörülü olmanýz, örnek olmanýz gerekmez mi ?" dediðimde, daha da kýzdý.

Sesimiz koridorda yankýlandý. Onun sesi benim sesim dalga dalga dans ediyordu sanki. Ders zili çaldýðý için çocuklar sýnýfa girmiþler koridorda sadece bizim sesimiz vardý. Kýzýmda yanýmda o an. Öðretmenine onun yalnýþ anlaþýldýðýný asýl suçlu kendim olduðunu izah etmeye çalýþtým. (Haksýzlýk kime yapýlýrsa yapýlsýn sessiz kalamam reelde de.)
Ve bizi orada býrakýp elindeki telefonu sallayarak
"Siz hoþgörümü istiyorsunuz, müdür yardýmcýsýndan alýn telefonu "diyip delirmiþçesine merdivenden indi.
Ben o an telefon derdinde deðilim ki, haksýzlýða uðrayan kýzýmý anlatabilme derdindeyim. Ama beni dinlemekten bile aciz. Kendini bilmiyorum ne zanneden birinin öðretmen olmamasý gerekiyormuþ. Meslek olarak baktýðýnda onun gibi binlerce insan var. Ama sonrasýnda ne çok travmalý çocuklar...

Kýzýmýn ilk 3 yýlý Nermin öðretmenle geçti. Ýyiki de geçti . Öyle sevgi dolu bir insan. Bazý veliler onun bu sevgi dolu halinden hoþlanmadý. Otoriter, baskýcý, þiddet sözleri olmalýydý, korkutarak çalýþtýrmalýydý öðrencileri.
Onlarýn gözünde öðretmen anlayýþý buydu. Ve kadýncaðýz emekliliðini istedi, onlarýn bu davranýþlarýndan dolayý ayrýldý okuldan. Meral haným Nermin öðretmenden sonra geldi. O yüzden son 2 yýlý geçirdi çocuklarla. Son yýl böyle bir olayýmýz oldu onunla. Þikayet etmeyi bile düþündüm. Son yýl olduðu ve puanýyla oynar diye vazgeçtim. Komþu oðlu faruk da ayný sýnýftaydý kýzýmla. Ona da farklý bir konuyla haksýzlýk etti. Bizim olayýmýzdan önceydi hatta . Farukla sanýrým 3 yýl önceydi. Sohbetine doyum olmaz onun. Felsefe yaparýz bir araya geldiðimizde. Konu ilkokula gelmiþti o gün . Laf meral hanýma geldi. Ne kadar kötü hissediyormuþ o dönemler faruk, travma yapmýþ adeta. Yapmadýðý biþey hakkýnda ceza almýþ. Annesini toplantýda eleþtirmiþti meral haným, o anlatýrken anýmsadým. Bizden tek farký ; faruk maalesef destek alamamýþtý. Annesi olayý tam algýlayamadýðý için sessiz kalmýþ meral öðretmen konuþmuþ þikayet etmiþ, o sadece dinlemiþ. Bir de Faruða sorayým diyememiþ. Karþýsýndaki Otoriteye sahip herþeyi ben biliyorum edasýnda olduðu için..Öðretmen daha iyi bilir ya..😴
O an çocuðunu dinleyip tekrar öðretmenle konuþup oðluna destek olabilseydi.. o sýkýntýlý dönemi daha rahat atlatýrdý. Birinin sana güvenmesi, yanýndayým demesi kadar güzel birþey olamaz. Ve bu çocuk haksýzlýða uðramýþ. O kadar üzüldüm ki. Yardým etmek isterdim ama iþte herþey "o an" da saklý.

Bizim bu telefon olayýndan sonra kýzým soðudu öðretmeninden. Neyse ki son yýlýydý öðretmenin. Ortaöðretimde baþka öðretmenler olacaktý hayatýnda. Mesela bu olayýn akabinde, kýzýma hayatýn farklý renkleri olduðunu anlatmalýydým. Okul hayatýnda birsürü öðretmenler olacak annecim dedim. Onlar farklý olabilirler davranýþsal olarak, onlarýn eðitimlerine odaklan. Yapýlan davranýþ ve kendilerine özgü karakterleriyle pek alâkadar olma. Her insanýn karakteri farklýdýr sonuçta.
Biz; ebeveynler çocuklarýmýzýn hep yanýnda olmalý, onlara güç katmalýyýz. Çocuðumuzun yapýsýný çok iyi bilmeliyiz öncelikle. Hepimiz hata yapabiliriz. Bunun farkýnda olup ona göre davranmak en güzelidir. Mesela Meral haným ben ona anlattýðýmda; "kusura bakmayýn ben farklý algýlamýþým. Yalandan hiç hoþlanmam, O yüzden böyle davrandým. Meðer olay farklýymýþ üzgünüm"
diyebilmeliydi. Kýzým bundan enfes bir þey öðrenirdi. Ama kendi kurduðu otoriteye öyle alýþmýþ ki meral haným, hatasýz olmayý seçti.
Size birde ilginç birþey anlatayým. Tesadüfmü dersiniz, mukadderat mý..😊
Öðretmenler günü yaklaþmýþtý ve sýnýf annesi herkesten para toplayýp hediye alacaktý. Ben katýlmadým, kendim özel biþi almak istedim. 23 kasým akþamý ataevler metro marketten cam eþyasý birde kitap alalým dedim. Kitap kýsmýnda nevzat tarhanýn bir kitabýna iliþti gözüm, çok okumadan aldým. Evde inceler ona göre gönderirim dedim. O gece bitirdim kitabý😁 çok güzeldi. Þu an adýný bile hatýrlamýyorum kitabýn. Ýçeriði önyargýyla ilgiliydi. Ýnsanlarýn hoþgörüsündeki davranýþlarýnýn sonuçlarý ..
Ýnþallah meral öðretmen, ona aldýðýmýz kitabý okur, dedim. 😁Güzel bir hediye oldu. Ýlginç yaný; kitap reyonda tekti. Sanki bizim almamýz için..📘😇
Baþka zaman gittiðimde, hep bakmýþtým acaba varmý devamý kitabýn diye, göremedim. Farklý kitapçýlara baktýðýmý anýmsýyorum. Ama yok çýkmadý o kitap karþýma. Þimdi internetten araþtýracaðým. Belki bulur alýrým. 😉
"24 kasým da, böyle bir anýyý yazýya dökmek istedim bu yüzden ."
Sonuç olarak diyorum ki; insanlar deðiþebilmeli, çaba sarfetmeli geliþmek adýna. Sevgiye dayalý eðitim olmalý, hayatý severek daha iyi öðrenir insan çünkü. Öðretmenin tek bir kelimesiyle ne hayatlar deðiþir. Çocuklar keþfedilmeyi bekleyen mucize enerjilerdir. Hafýzanýzda iyi anýlar býrakacak öðretmenler girsin hayatýnýza..
💐
24 kasým 2020