Nasýl da inanmýþtým sana, nasýl da sevmiþtim seni.
Ya uðruna boþ verdiklerim ?
Oysa sen, sadece seni bilirmiþin, bencilce kendi isteklerini
kendi arzularýný yaþarmýþýn.
Çýkarlarýn her zaman önde gelirmiþ.
Sevilmeyi herkes gibi severdin de, sevmeyi denemek aklýna hiç gelmedi
geçen bunca yýl içinde.
Sildiðimde yüreðimden seni, gönül küskünüydüm yaþama, yazgýya.

Fakat bir gün, evet o gün
bir ýþýk parladý uzaklardan.
Yürü der gibiydi bana, yolumu aydýnlatýrca.
Ýnanamadým gözlerime, sen de demiþtin ya
"koþ, düþünmeden hiç bir þeyi koþ bana" diye....
Sonrasý yanýlgýlarý yaþatmýþtýn sana koþtuðumda.

Ýkilemde kaldým bir süre..
O ýþýksa inatla, usanmadan parlýyordu günlerce, hatta aylarca...
Usulca onmayacak sandýðým yaralarýmý iyileþiyordu sanki.
Dayanamadým, koþtum bu kez de, sana koþtuðumdan daha güvenle,
yeni umutlarýmla koþtum.
Sarýyordu ruhumu, bedenimi her geçen gün sýkýca.
Gittikçe kýsaldý gecelerim, aydýnlandý günlerim.
Bu kez yanýlmamýþtým.
Kýrdýðýn kanatlarým ondu,
senden de yükseklere, mavilere özgürce uçacaktým bir gün..

Dersin hala "yolunu beklerim"
sanki býrakýp giden, bencilce bana
yalanlarý yaþatan sen deðilmiþcesine....
Yazýk ki, yaptýklarýnýn ayrýmýnda bile deðilsin.
Bense o, çok uzaklardaki pýrýl, pýrýl parlayan,
yolumu aydýnlatan, içimi yakýp kavuran
umut ýþýðýma koþmaktayým.

Sen her zaman en güçlü "sen"sin sanýrsýn yaþamda
hiç kaybetmeyeceðini düþünürsün.
Bu kez ne dersin ?
Kaybeden kim ?
Biliyorum inanmayacaksýn bana,
her zamanki gibi kendi aldatmacaný yaþayacak
"vazgeçtim" diyeceksin.
Ben seni kaybettim ama,
sen benden vazgeçince
çok þey kazandým yaþamda....

Nesrin Göçmen
20/02/2003