Saat dört, hava daha aydýnlanmamýþ. Karanlýk hükmünü boþ sokaklarda zalimce sürdürüyor,
karanlýðýn vatandaþlarý ise sokaklarda aylak aylak dolaþýyor. Elinde þarapla evsizin biri þarký söylüyor
ama ne dediðini kendi bile bilmiyor, sadece mýrýldanmadan ibaret. Güneþ’in yavaþça kendini
gösterdiði tepelerden bir ýþýk geliyor. Mavi soluk ýþýklar; tepelerin ardýndan sürat ile geliyor, karanlýðýn
hükmünü bir nebze sendeletirken karþý binaya doðru yaklaþýyor. Bir ambulans gecenin dördünde
küfürler savuran sarhoþlarýn gözünde bir parýltý yaratýyor. Sirenleri çalmýyor zaten bir araba bile
geçmiyor yollardan. Hýrsýzlýklara, yolsuzluklara, darbelere, devrimlere, cinayetlere, katillere,
cesetlere, kaçaklara, kaçakçýlýklara ve bir sürü kirli pazarlýklarla oluþan drama þahit olmuþ gece yeni
bir drama hazýrlýyor kendini. Bütün binada sadece tek evin ýþýklarý yanýyor. Muhtemelen içinde panik
havasýyla beraber ölümünde gezindiði evin ýþýklarý onlar. Çocuk yatakta hareketsiz yatýyor, kolundaki
kemer bir yere oynamamýþ duruyor sadece biraz gevþek. Aðzýnýn kenarýnda köpükler ve kendi
kusmuðu var. Muhtemelen uyuþturucu kullandýktan sonra yapmamasý gereken en önemli þeyler
birini yaptý ve sýrt üstü yattý. Hayat böyle iþte, tek hata fiþini çekiyor. Sex öncesinde biraz dünyayý
renklendirmek için her zamankinden biraz daha fazla uygulanmýþ eroin. Kýzýn seviþtikten sonra
üstüne bayýlýp kalmasý ve senin sýrtüstü hayal dünyasýna dalman. Rüzgarýn senin safýndan esmemesi
ve kendi kusmuðunda boðulman. Kim bile bilirdi ki böyle sonuçlanacaðýný? Kimse. Belki Azrail bile
bilirdi ama buda onun iþi sonuçta. Kýz ayýldýðýnda telefona sarýlmýþ. Tuþlarý nasýl çevirebilmiþtir sizce?
Pek zor deðil aslýnda 1-1-2 sadece bu kadar. Peki sonrasý? Ne dedi telefonu açan güzel sesli kadýna?
Bilmiyorum, muhtemelen bunu söyledi. Bilmiyorum. Sonrasýnda rahatý bozulduðu için hastanede
edilen küfürler ve ne halt yiyeceðini düþünürken evde edilen küfürler birleþti. Küfürler, lütfen yardým
edinlere, ne oldulara dönüþtü. Sedyeyi getirdiler ve çocuðun 25 yaþýndaki bedeni yavaþça
yerleþtirdiler. Ölmüþtü nabýz yoktu, kalp duralý çok olmuþtu. Kýz ise aðlýyor ne yalvarýyordu,
yapamayacaklarý þeyleri babasýndan isteyen bir çocuk gibi gelen görevlilere yalvarýyordu. Ama elden
ne gelirdi ki. Sedyenin üzerinde yolculuk devam etti. Bense kýzýn baðrýþmalarýný duyup yanan ýþýklarý
penceremden keyifle seyrediyordum. Ölümü seyrediyordu, paniði, hüznü ve piþmanlýðý izliyordum. O
dakika karar verdim. Azrail’in mesaisi bitmemeliydi. Çekmeceden silahý aldým ve anahtarý dahi
almadan dýþarý çýktým. Asansörün aynasýndan kendime bakarken öldürdüðüm saðlýk görevlilerin kaný
ile kirlenmiþ yüzümü gördüm. Her katta planým daha da þekillendi kafamda. Önce sürücü
koltuðundaki elamaný indirecektim, hemen ardýndan yanýndaki. Araçtan inmediðine emindim. Sonra
binanýn giriþti kafaya tek mermi ile sedyeyi taþýyan heriflerinde iþi bitecekti. Ve jübilemi kýzýn
üzerinde yapacaktým. Silahý yüzüne doðrultum zaten korku ile bakan yüzünde ölüm korkusunun
oluþmasýný izleyecektim ve tam o anda tetiði çekecektim. Hýzlý adýmlarla binada çýktým ve sevgili
komþularýma baktým. Hepsi ayaklanmýþtý. 3. kattaki trans teyze hemen camýn karþýsýna geçmiþti
sonuçta büyük dedikoduydu hele birde birazdan yapacaklarýmý görürse bir aylýk malzeme çýkardý.
Ambulansa doðru gittim. Kýzla beraber diðerleri kapýdan çýkýyorlardý. Kýzýn üzerinde hiçbir þey yoktu
sadece iç çamaþýrlarý ile duruyordu. Halen yaþadýðý olayýn etkisindeydi. Tam tahmin ettiðim haldeydi
ama geç kalmýþtým. Diðerleri ile uðraþamazdým zaman kaybý olurdu. Sakince kýza doðru yürüdüm ve
silahý çektim. Ama hiçbir tepki vermedi. Ýstediðim o korku yoktu gözlerinde. Gözleri vurursa vur
diyordu. “Yanýna gitmek ister misin?” dedim. Baþýný salladý. Beni öldür diyordu. Etraftakilerle sadece
elime ve silaha bakýyordu. Yapmadým. Yapamadým, insan öldürmek korktuðum için deðil gözlerindeki
o korkuyu göremediðim için öldürmedim. Sadece bir parmak hareketime bakardý ama yapmadým.
Silahý tekrar yerine koydum ve kýz sanki bir þey olmamýþ gibi yanýmdan geçip “korkak.” dedi.
Ambulansa bindi ve güneþin ilk ýþýklarý yavaþ yavaþ gözükürken geldi yöne doðru gitti. Korkak
deðildim yanýlýyordu o hiçbirþeyi kalmadýðý için fazla cesurdu