Yazýn sýcak günleri, biraz serine ve yaðmurlara hasret býraktý yaþlý ve yorgun bedenlerimizi ama en çok özlemini çektiðimiz ruh dinginliðidir…
Bizim nesil, sadece kendi hayatýmýzdaki meþakkatleri sýrtlanmanýn ötesinde; ülkenin ve dünyanýn dertlerini de yüklendik. Kýrklý, ellili, altmýþlý yýllarda doðanlar, ülke ve millet adýna kendi hayatlarýný feda ettiler.
Kimimiz kara toprakta kardeþ kurþunuyla, kimimiz de karanlýk zindanlarda çürüdük. Arta kalan kimilerimiz de, gelecek nesillere güzel bir ülke býrakmak için çýrpýndý.
***
Ömrümüzün son demlerinde bu çýrpýnýþ hâlâ da devam ediyor. Devranýn gerdiþi bizi diþlilerinde öðütmeye çalýþsa da; son nefesimize kadar hakký ve adaleti savunacaðýz ve savunuyoruz da…
***
Ama dünya…
Çelik pençelerle avucunun içinde tutulmak istenen ve hükmedilen bir zindan olmak yolunda hâlâ da kalmaya devam ediyor.
Çünkü ebna-ý beþer, dün ne idiyse bugün de o…
Özellikle “Þark”ýn makûs talihi henüz yenilmiþ deðil…
Ve ne hazindir ki…
Emperyal güçlerin postallarý altýnda inleyen topraklardan ancak Taliban fýþkýrýyor…
***
O Taliban ki…
Bizzat emperyal güçler tarafýndan üretilerek tedavüle sürüldüler…
Gün geldi, varoluþ sebebi olan o menfaatperest emperyal güçlere biat etmekten vazgeçtiler…
Onca teslim olmuþluktan sonra:
Özgür bir toplum ve özgür bir birey olmak yerine sapkýnlýðý ikame ettiler…
Yýllarca terör ürettiler…
Suikast bombalarý patlatarak masum insanlarý öldürdüler…
Kadýnlarý recm ettiler, kurþuna dizdiler…
Hak, hukuk, adalet demediler.
Ýslâm adýna Ýslâm’ý kirlettiler…
Cehaletin pençesinde esir oldular. Beyinlerinde saplantý hâlinde kendi ürettikleri sapýk bir dinin sapýkça uygulayýcýsý oldular...
Yaþatmak için deðil, öldürmek için kurguladýlar kendilerini ve onlara biat eden cahil mensuplarýný…
***
Ve iþe bakýnýz ki…
Tam devlet yöneteceðiz dedikleri bir zamanda…
Emperyalistlerin bir zamanlar kendi çýkarlarý için yarattýðý canavarlar, þimdi kendi yarattýklarý canavarlar tarafýndan bombalý saldýrýlara maruz kaldýlar…
Bunca yýldýr “Siz yeteri kadar Müslüman deðilsiniz, kâfirsiniz” diyerek günahsýz insanlarý öldürenler, þimdilerde kendilerini kâfirlikle suçlayanlar tarafýndan havaya uçuruluyorlar…
Ýlâhî adalet böyle mi tecelli ediyor yoksa?
***
Evet, ey azizan…
Ve yine dünyanýn doðusu, evet, özellikle doðusu; bir türlü doymak bilmeyen harislerin, hükmetme histerisine tutulmuþ ve amir-i mutlaklýðý bile azýmsayan, kadir-i mutlaklýða (hâþâ) göz diken, kifayetli-kifayetsiz muhterislerin pençesinde kývranýyor…
***
Bugünlerde…
Sovyetler Birliði’nin daðýlmasýndan sonra baðýmsýzlýðýna kavuþan ülkeler, baðýmsýzlýklarýnýn yirmi beþinci yýlýný kutluyorlar veya önümüzdeki aylarda kutlayacaklar…
Ne acýdýr ki…
Baðýmsýzlýðýna kavuþan Baltýk Devletleri (Estonya, Letonya ve Litvanya), demokrasiye geçerek birer özgür ülke vasfýný kazanmýþ olduklarý hâlde; baðýmsýz ama özgür olamayan ve bir türlü demokrasiye geçemeyen ülkeler de Türkî Cumhuriyetler oldu…
Her birinin baþýna bir despot yerleþti…
***
Halklarý açlýkla mücadele ederken; ülkenin yeraltý ve yerüstü kaynaklarý, bu despotlar tarafýndan kendilerine ve kendi kurduklarý despotik düzene hizmet edenlere peþkeþ çekildi…
Bugün ülkemizde gündemde olan mülteci sorununda, Türkî Cumhuriyetlerden gelen yüz binlerce mülteci de tartýþmalarýn bizzat odaðýndalar. Oysa o ülkelerin yeraltý kaynaklarý bizim ülkemizden katbekat fazladýr…
***
Ünlü Rus yazar Lev Tolstoy’dan çevirdiðim “Makaleler ve Mektuplar” isimli eserinde, 1902 yýlýnda Rus çarý II. Nikola’ya yazdýðý mektup, 120 yýl geçmesine raðmen bugün bu bahse konu, kendini yeni çarlýða konumlayan despotlara yazýlmýþ gibidir sanki…(*)
Neylersiniz ki…
Bizim de bunlarý yazýp çizmekten baþka elimizden bir þey gelmiyor!
Zira…
Azerbaycan halkýnýn medarý iftiharý, þâir Bahtiyar Vahapzade’nin:
“Korkuram dünyaya bir zaman gele;
Ýnsanlar yaþaya, insanlýk öle!”
Dediði noktadayýz…

(*): Akýl Fikir Yayýnlarý, 2020