Düþler ülkesinden gelen bir çýðlýk... Hükümetin öðretmenleri ayrýþtýrma politikasý… Öðretmen, Uzman Öðretmen, Baþöðretmen… birbirine tepeden bakacak öðretmenler… Demek ki, farklý sendikalarla birbirine düþürülme yetmiyor. Daha çok ayrýþtýrma gerekiyor hükümetin daha rahat sosyal fitne yaratýp, bu fitneyi körüklemesi için.

Konuya iliþkin öðretmen olmayanlar duyarlý davranýp birkaç satýr da olsa, yürek sýzýsýnýn doðurduðu çýðlýðý yazýya dökme gereði duyarken, öðretmenlerin bu tür bir endiþelerinin olmamasý çok daha garip. Kaç kiþi duyuyor bu acý çýðlýðý?

George Orwell'in "Hayvan Çiftliði"nden türlü manzaralarý yirmi yýldýr seyrediyor ve býkmýyoruz. Ne korkunç bir bekleyiþ... Kimi, niçin bekliyoruz; Mehdi'yi mi, Godot'u mu insan artýðýyla dolu bu garip ülkede? Bu garip ülkede Pir Sultan'dan Kul Himmet'e, Kul Himmetten Kazak Abdal'a hiçbir þey deðiþmedi / deðiþmiyor. Münafýk ayný, Hýzýr Paþa ayný, Mervan ayný, Yezit ayný... Allah için öldürülen peygamber çocuklarý ve getirilen tekbirler… En kötüsü “Hak” diyeni yakan, “Hak” diyeni asan, “Hak” diyeni kesen bir zümre var ve bunlarýn hepsi Müslüman, ülkenin geri kalaný fasýk ve münafýk. Bunun kabahatlisi acaba öðretmenler mi, diye sormak istiyorum... Bu alçak ve namussuzlarýn derslerine Fizan’dan, fezadan, Çin’den, dünden gelenler girmedi zannýmca. Bu alçaklar mý beyni katý, öðretenler mi? Doðru ve Hak bunlara öðretilmedi mi? Bir kýsýr döngü iþte... "Adýn ne? Reþit. Sen de sen iþit"

Ben bir belgesel seyrediyor gibiyim. Her yer ve her þey yaðmada... Biz bir þeyleri kurtarmak istiyoruz da, müdahale þansýmýz yok. Daha bakanýn daðýttýðý baþarý belgelerinin ne kadar gerekli olup olmadýðýna bile karara veremeyen bir topluluðun, ülkenin geleceðini kurtarmasýný bekliyoruz. Kendi fikri hür, irfaný hür, vicdaný hür olmayanlar, acaba fikri hür, irfaný hür vicdaný hür nesilleri nasýl yetiþtirecekler?

Tenekeyle türkü çalýp, keman sesi duymaya çabalayan zavallý yaratýklarýz aslýnda. Aslýnda kim olduðumuza bir karar verebilsek, ülkeyi yeni baþtan inþa edebiliriz. Ancak buna biz zihinsel olarak hazýr deðiliz. Ýktidarýn ise buna meyli ve düþüncesi yok. Akýllarý, fikirleri ve zikirleri Mustafa Kemal’i öldürmenin yollarýyla meþgul. Bunda baþarýlý olabilirler mi, bilinmez, ama öðretmenlerin baþarýsýz olacaðý gün gibi ortada. Çünkü öðretmenler bozuk bir Türkiye’nin bir aynaya yansýmasýndan baþka bir þey deðiller.

Bugünkü þartlarda Atatürk’ün silinmesi, dünya Türklüðüne vurulan en büyük darbedir ve Anadolu Türklüðünün yok edilmesi demektir.

Nimetlerinden faydalandýklarý cumhuriyet ve bir devlet kurucusuna bunca düþmanlýðý yapmalarýnýn arkasýnda kaný bozukluktan baþka bir þey yatmýyor. Ýþte bu ilkel yaratýklar, her kurumda ve her kuruluþta sinsi ya da açýk faaliyetlerini sürdürmekteler. Öðretmenler de hükümetten himmet bekleyen zavallý rolünü oynayan kötü figüranlar ne yazýk ki...

5 Þubat 22
Gölcük