"Yetiþmek", hayatýmýn vazgeçilmez parçasý olmak zorunda mý? Bu soruya yanýtým gecikmiyor : Evet. Hayat sanki bu kelime üzerine inþa edilmiþ.

Büyük þehrin küçük de olamýyor sorunlarý. Saatinde yatýp, kalkýyorsun. Çünkü; vaktinde olman gereken yerler var, hastane, postane, banka" gibi. Yetiþmen þart yoksa iþinden olursun Kafka'nýn hayali kahramaný Gregor Samsa gibi, öðle tatiline girer gideceðin kurum ya da hastane randevun iptal olur yani olur da olur. Sonuçta, hepsi olumsuzluk zincirinin halkasýna eklenir.

Geç kalmak büyük cezadýr insana. Kaçýrdýðýn bir otobüs seni bir sonraki saat dilimine öteler. Ah zaman ne hayatidir. Kaçan fýrsatlarýn bile çoðu bu sebeptendir, vaktinde çözemediðin sorular hayatýný gölgeler.

Yine bir gün koþuyorum hayatýn içinde; antremansýz, stilsiz, antrenörsüz. Üstelik bayaðý düþmüþlüðüm de var önceden ama uslanmýyorum. Ayaðým kayýveriyor aniden. Yere kapaklanýveriyorum. Kafamý iyice geriye atýyorum güya koruyorum. Derken baþým hür iradesini kendini asfata yapýþtýrmaktan yana kullanýyor. Burun çýkýntýlý iþte her yerde dikine gidiyor. Ýlk ondan geliyor ses kýrt,diye. Çok muntazam olmasa da yüzüme yakýþan bir organýmýn kýrýlma ihtimali içimi acýtýyor. O da ne kan damlýyor yere. Durum vahim gibi. Çevremde elimi tutacak, kaldýracak biri yok. Kalk maðdure, en yakýn saðlýk ocaðýna göster çakýlan burnunu.

Kirlenen üstümü baþýmý ellerimle temizlemeye çalýþarak saðlýk ocaðýna giriyorum. Sýra alýp numaratörde adýmýn çýkmasýný bir koltuða oturarak bekliyorum. Yetiþmeye çabaladýðým yer iþimken nasýl da adres deðiþtiriyor önceliðim. Sonunda içerdeki hasta çýkýyor, dalýveriyorum muayenehaneye. Doktorun büyüyen gözbebekleri, hayret dolu sesiyle kalbim daha hýzlý atýyor. Acilen hastanede uzman bir doktora görünmemi ve hemen ambulans çaðýrmamý söylüyor. Arýyorum ambulansý açýk adres istiyor iyi de ne bileyim ben. Hemþire haným da yeni o da bilmiyor. Demek ki kabahat benim, önceden araþtýr, kaydet telefon rehberine. Bak nasýl da lazým oluyor.

Biraz gecikmeli de olsa ambulans geliyor ve yetiþtiriyorlar en yakýn hastaneye. Hemen sedyeye alýyorlar beni. Nereden düþtüðümü soruyorlar, anlatýyorum. Röntgenden önce tedbir amaçlý tetanoz iðnesi yapýyorlar ve doðru çekime. Örselenmiþ, bir hayli þiþmiþ, domates rengini almýþ burnumla poz veriyorum endiþeli bir halde. Ýnþallah filmim güzel çýkar, diyorum dualar eþliðinde. Sonuç alýnana dek gözlem altýnda tutuluyorum. Biraz da dizlerim zonkluyor. Burnum orantýsýz büyümeye devam ediyor ve aðrý artýyor. Neyse ki sonuç iyi. Geçmiþ olsun dilekleri ve reçetemle çýkýyorum dýþarý aðýr adýmlarla.

E-Devlet üzerindeki ilaç sorgulamamda doktor notu beni benden alýyor. Hazýrsanýz yazýyorum : "Kendi Seviyesinden Düþme".

Boyum kýsa olsaydý daha mý az darbe alýrdým ki! Düþüncemi savýyorum öteye. Saatime gözüm takýlýyor ondan da çekiyorum bakýþlarýmý. Üç gün istirahatliyim dolayýsýyla yetiþmek zorunda olduðum hiç bir yer yok. Asla koþmak da yok!