Kadim şehrin
Sokaklarında kaldı her şeyim .
Söylenmemiş sözlerim,
Türkülerim, şiirlerim,
Gülen yüzlü fotoğraflarım bavulumda...
Bavulumda kaldı çocukluğum, ilk gençliğim.
Hiç yaşanmamış gibi
Dağıldılar zerre zerre.
Ezanlar okunmadı,
Ses vermedi çanlar.
Zangoçla müezzin komşuydular,
Karlar yağdı üstüne üstüne
Ve keder kokuluydu kar.
Güneş, bavulumda kaldı,
Bahar bavulumda,
Çocukların şen gülüşleri bavulumda
Hep bavulum var aklımda.
Bir de betonların iniltisi,
Betonların sancısı kulaklarımda.
Kadın doğurdu betonlar,
Çocuk doğurdu, adam doğurdu,
Ağıt doğurdu betonlar,
Betonlar çok acımasızdılar.
Canımdı, oğlumdu, kızımdı,
Anam, bacım, gardaşımdılar.
Yamandı gece,
Kar yağıyordu ince ince
Ve keder kokuyordu kar.
Ömrüm, ruhum kaldı bir bavulda.
Ellerimde bavulum,
Bavulum enkazda...