Kadim þehrin
Sokaklarýnda kaldý her þeyim .
Söylenmemiþ sözlerim,
Türkülerim, þiirlerim,
Gülen yüzlü fotoðraflarým bavulumda...
Bavulumda kaldý çocukluðum, ilk gençliðim.
Hiç yaþanmamýþ gibi
Daðýldýlar zerre zerre.
Ezanlar okunmadý,
Ses vermedi çanlar.
Zangoçla müezzin komþuydular,
Karlar yaðdý üstüne üstüne
Ve keder kokuluydu kar.
Güneþ, bavulumda kaldý,
Bahar bavulumda,
Çocuklarýn þen gülüþleri bavulumda
Hep bavulum var aklýmda.
Bir de betonlarýn iniltisi,
Betonlarýn sancýsý kulaklarýmda.
Kadýn doðurdu betonlar,
Çocuk doðurdu, adam doðurdu,
Aðýt doðurdu betonlar,
Betonlar çok acýmasýzdýlar.
Canýmdý, oðlumdu, kýzýmdý,
Anam, bacým, gardaþýmdýlar.
Yamandý gece,
Kar yaðýyordu ince ince
Ve keder kokuyordu kar.
Ömrüm, ruhum kaldý bir bavulda.
Ellerimde bavulum,
Bavulum enkazda...