Tamir dedin mi bizim evin ustası her zaman hatundur. Elinden bir uçan birde kaçan kurtulur tamir konusunda, hatta biraz ileri gideyim onlarda kurtulmaz. Genlerden, genlerden, babasından, bizim rahmetli kayınpederden almış yeteneğini... O’nun da eli çok yatkındı tamir işlerine. Bendenizde mamir işlerinden anlarım. Mamir işleri de Hatun tamir yaparken ne kadar onun dışında başka iş varsa o işler oluyor... Biraz lüzumsuz işler işte anlayın...

Hanım matkapla duvarı delerken ben de ona Temel fıkrası anlatırım ya da güzel bir aşk şiiri okurum. Tabi o dinler gibi yapar ama kendini işe vermiştir bir kulağından girip öbür kulağından çıkar. Ben biraz sitem ederim ’’Sen beni dinlemiyor musun yoksa?’’ diye, O da bana ’’Lagaluga yapmada şu merdiveni sıkı tut düşersem sorarım sana.’’ der...

Ama Allah var, geçmişte bende sigortalara filan azıcık tel mel sarardım yani... Şimdilerde artık o telli sigortalar yok, düğmeyi kaldırıyorsunuz sigorta şak yerine geliyor, ışıklar yanıyor. Övünmek gibi olmasın onu da ben yapıyorum yani...

Yine övünmek gibi olacak ama, ne yapayım bu konuda pek de mütevazi olamıyorum. Hanım bir şey istediği zaman şak diye hemen ben veririm. Hiç ikiletmem. Merdiveni mesela benden güzel tutan yoktur. Ben o merdiveni kuvvetle tutmasam nice olur halimiz...

Aslında kayınpeder gibi, benim rahmetli babamın elinden de müthiş iş gelirdi, ama biz gençlik yıllarında belli bir yaşa kadar hep okul filan okuyor olduğumuzdan, bir de bu işlere fazla meraklı olmadığımızdan, elimizden gelmiyor işte ne yapalım...

O iş yaparken bende ona ’’Aslan Hatuncuğum benim. Hem de dişi aslan.’’ derim, O da bana ’’Aslan diyeceğine benim yaptığım şu işlerin birazını da sen yapsaydın.’’ diye sitemlerini boca eder. Oğlanda bana değil anasına çekmiş, tamir mamir işlerinden anlıyor. Ben de sadece mamir işlerinden anlamaya devam ediyorum, onlarda mamir işlerinden anlamıyor, ne yapalım herkesin anladığı bir şeyler farklı farklı...