Ýris II


Sarart bakýþlarýný sen de kabaca yelkovanýn
Statik hazinesinin uçkuru düþük uçuþlarýna durma iris!
Ayazizinin baki kaldýðý yelevhamýnýn doldur boþalt soðrulmuþ efsunlarýnda
Harlanmýþ dünle kanatýldýðýnda tenin,
sonsuzda ellerim bir trajedi aradý
Faust’u kabarelerde arayan boþ çocuk sonunda konuþtu: soluk ten,
nasýl ortaoyuncu bir manevra!
Çýkar mý can alýcý bir kara kuþun pençeleriyle içimizden
bir fukaranýn ateþi?
Çözümlenememiþlerimizde kaç çýlgýn bakirenin astýmý cirit atar?
Oyundandýr demeliyim bunlar,
kime verilip hiç alýnmamýþ býçak komedyalarýndan;
Kýzlýðý bozulmuþ bir yaz gecesi kabusunun ip-býçak iliþkileri.
Dýþa dönük bir iç organ avcýlýðýndan! Etin metale manyetasýndan!
Dokun, bak ellerinle, ara vücudumda,
Nasýl gezinmekte siyanür!
Nasýl kol gezmekte bacaklarýmýn arasýnda!
girdabýn içinde nasýl uyumakta!
Ýþte, þimdi durdurma bakýþlarýndaki maðrur ve ateþli kadýný;
Sýyrýl masumiyetinden, sarý bir filtreyle ört bakýþlarýný,
Göz çekimi bir otuzbeþ milimetrelik þeritte geç
Hep sararýp sonbaharda yakýlan tarihin yapraklarýna
Rengin paletinde yok yerin,
kutsanmýþ sularda yýkanmýþ bir tuval aþina bu olmazlýðýna
                         ey haki bir efsuna bulanýk Juliet
ne kadar boþlukla öpüþürsem daha bir içimi katýyorum karanlýðýna.

Gölgeye bakýþ kattým, nüfus kütüðüm yaptým þimdi bu zehri,
Akrebi seven çocuk yelkovana aþýk oldu,
Kanayan yerlerimden düþen damlalar tüm þehri kýzýl bir mateme soksun
Ne farkeder! Kaç yazar aþksýz bir þairin kör elleri!
Kim görür, kim bilir þimdi; bu yoz hýrçýnlýðýn,
Bu parçalanmýþ bileklerim, neden?
tüm Verona’nýn körpe fahiþeleri görsün diye mi bu asi yüzüm!
Tüm Verona yýkýlsýn diye mi gözkapaklarýndaki özlü ahkâm!
Gözbebeðinde dokunaklý bir anýtmezar,
Gözbebeðindeki aþka karanlýk bastýðýnda kimler dokunacaklar!
Ýris: kapalý bir göðün içinde aniden beliren bir parlak yüz.
Geçer avuçlarýmdan þehrin maymun iskeletleri,
Salonlarýn sýkýcý beþbenzemez derebeyleri aðýraksak salýnýrlar;
Notalar kaçadurur, ölçü çizgileri silinir,
Duyu organý yitmiþ sarhoþlar gezinirler gece olunca
o’pera’daki maymun sonatýnda.




Senin karanlýk yüzünde dolunaylý bir vurgun
Sinsi bar aðrý kol gezer; senin simsarýn bu hiciv;
Ey med! Gönder geri organizmamýn siðilli hicranlarýný!
Kör ve geme farelere at henüz kemirilmesi tamamlanmamýþ yaralarýmý!
Ey gün, gel yeni gün! Cezirle birlikte gözbebeklerinde payidarlar iþe baþlayacak!
Cezirle birlikte gelecek Ýris! Kabaca donattýðýn bu aðýr yürek;
Akrep masallarý, o’pera’da bir maymunun yakarýþý gibi
Al bu asi beden, yüke el pençe divan, dudaða bin buse
Her yakarýþýmda bilmem kaç çavlan vurur içime hýzla ya da aheste!
Cezirle birlikte geleceksin
          Ey gözü kar bedeni paslanmýþ Juliet!
Hangi karanlýkta kalýþýmýzdý kimbilir, þehrin ýþýklarý dokunuyor her nefesimize!

Juliet deðilsin elbette, bu yalnýzca yalýnayak bir kumar;
Ne bir çömez düþmansýn bana, ne damýtýlmamýþ bir siyanür dudaðýnda;
Ne büyü var, ne öngörü, ne sardunyalar...
Soykütüðünün parmak uçlarýndan gönder bu devri eskiye,
Aç anahtarlarýnýn saklý olduðu kilitli dolabýný,
Aç ki göreceksin; Juliet deðilsin elbette, hiç deðilsin bir masal
Al hicaza it beni, bir Ýtalyanca öyküden alýkoy,
Unut soy ismini, unut seni sen edeni, unutabildiðince gel,
Bir cezir vakti sýyrýl Capulet’in mirasýndan
Seni alýkoyan hangi adacýk, hangi tümen, hangi duvar?
Yýk onlarý da gel bu tarihin hiçe sayýlacak masal maskaralýðýndan.
Juliet deðilsin elbette; Capulet ve Montegue bir kaç yüzyýllýk kalýrlar
Sana ve bana; ben de romeo deðilim; oysa kim peki?
Kim bu fil hortumuna girmiþ düzenin sahibi;
Ne miralay var etrafta, ne bir dolunay;
Öyleyse þimdi çýkartýp dudaklarýmý dudaklarýndan
Ýris’i þatolarda oynamalýyým, saray kumpanyalarýnda
Boy gösteren bir güzel yeni yüz masalý gibi kývamsýz bir ses gibi
Çekiç – örs – üzengi üçgeninde parçalamalýyým eski salon resimlerini!
Romeo’yu bulup göstermeliyim romeogillerin iksirini!
Aþkýn bilinmez kývraklýðý; kývrak dudaklarý, çatý katýndaki
Sayýklamalarla örülmüþ betonarme, biyolojik denklemler
Hepsi birer Xtir canalýcý bir materyal; karnýmda belli belirsiz bir cenin,
Ýçimi kör eden saksaðan baðýrtýsý – Cenin: el basmasý yüzler,
El basmasý mukozalar, terazi ülkeleri...
Atonal bir þarkýnýn yüzeyinde duruyor yüzün iris.
Dokunuyorsun; donatmam lazým senle bin yýllýk öyküleri,
Donatmak gerek Juliet’i, baðlamak gerek bir Ýris’le;
Ýris’le konuþup, Ýris’i susmak lazýmmýþ; Ýris’i þimdi susturmak lazým oysa!
Bir konuþtuðunda sesinden kýrlangýçlarýn tohumlarý fýþkýrtan bereket tanrýçasý...
Ýris konuþmak gerek. Bak, cezir olduðunda kim duracak koynunda?
Camla býçaðý kim birbirine harmanlayacak?
Dudaklarýndan kim oryantal anlamlar çýkaracak durup dururken?
Þimdi , en olaðan... Kapýl gel hicranlarýma, uç git hüzzamlarýmdan,
Þimdi, en olaðan... Olmayanla beni karþýlaþtýrýp,
Yokedip beni karar sen de ey med!
Cezirle birlikte Ýris çýkacak iç organlarýndan.

Senin simsarýn bu iris. Bir dolunaylý vurgun;
Ne etsem yoka döneceksin olmadýk bir med-cezir galeyanýnda.
     Klarnet üfleyen kankardeþler seviþiyor komalý sevgilileriyle
Siyah ellerinde acýlý – düþüncesiz dokunuþlarý, Sokaktan
derince sövgülü kedi – fare oyunlarý düþüyor yataðýma.
Omzumda uyuyan acýlarýnla olurolmaz cebelleþiyorum.
Geçmiþinde barýndýrdýðýn derin acýlarýnla, kapanmaz yaralarýnla
Aklý karýþmýþlýðýnla, yalanlarýnla, dolanlarýnla, eski aþklarýn içindeki
Çýkmaz sokak karanlýklarýnla dövüþüyorum durmadan.
Sokaktaki klarnet aðýzlýlar sabaha kadar son nefesleriyle
Komalý kadýnlarý beceriyorlar. Kanserli dudaklarýnda kýpkýzýl bir zehir,
Aymaz bir cehalet ayak parmaklarýndaki sinirleri zorluyor
Bedenleri yokolsa da son geceleriymiþçesine seviþenler konfederasyonu
Kuruyorlar hepsi bu gece o’pera’daki maymun sonatýnda.

Sen de bir çeþit simsarsýn içinden çýkageldiðin o’pera’daki maymun sonatýnda
Senin de yarým asýrlýk bir hayat öykün var sarhoþ efelerle. Dur!
Oysa sen nefes sýzdýrmayan ýþýksýz genelkurmaylarýn loþluðunda
bir sarý vurgunla parlamalýsýn,
Oysa aklýmla yüreðimin en kesiþmez yerlerinde
Az adamla kýstýrýldýðým bir sokaðý aydýnlatan bir araba farý gibi     
Iþýkla harmanlaþmalýsýn.

Ýþte bak, nasýlmýþ
Caddeler senin içindeki yangýnla dolmakta!
Bozuk süt kokusu daðýlýp, þehrin en baba raconlarý
dudaklarýnla eþ kokmakta.
Ýþte bak,
senin eserin gibi parlayan þu þehire bir bak!
Þimdi o senin þehrin
Þimdi sen de bariz güçsün,
Baþlýbaþýna bir vurgunsun, acýtacaksýn
     Ey geceyi týrnaðýna dolayan Juliet
Gece olduðunda o’pera’daki maymun sonatýný unutacaksýn.

Oysa acý doðurandýr varlýðý
O’pera’daki maymun sonatýnda bir kimliksiz efeyi ancak
gece görüþ kaskýyla
gözüne harmanlarsýn.
Durma, ellerindeki geniþ kýrbaçla kamçýla varlýðýnýn geniþ kanatlarýný
Ve acý geçtiðinde, unuttuðunda acýyý iþte o vakit yokla tanýþýrsýn.
Heyhat! Acý bir med!
Unuttuðundaysa onu kendi –cezir-inle karþý karþýya kalacaksýn.