"Þizofreni mi? Paranoya mý? Ne tür manyaklýk bu? Bu görüntüler ne zamandýr þekilleniyor? Bu düþünceler sanki benim deðil Düþünemiyorum...Düþünemedikçede yabancýlaþýyorum bu dünyaya...Afazi...Evet
bu hastalýðý duydum..."

"Duygulardan korkar mý insan...Aþktan , sevgiden, mutluluktan "Bugün çok
güldüm baþýma birþey gelecek." Neden? Yüreðimi açmaktanda korkuyorum...."

"Bu çýkmazdan kurtulacaðým! Teslim olmam ama güçsüzleþiyorum. Küçülüyorum"

"Basit bir söz, basit bir davranýþ...Saygýmý kaybediyorum. Ýletiþm kurmak
zorlaþýyor. Diyalogtan çok monolog halini alýyor konuþmalar. Yozlaþýyor.
Kaos teoremindeki kelebek etkisinden korkuyorum. Elde ettiklerim ne için?
Yaþamaktan yýlýyor muyum?

Son günlerde kaþlarý sürekli çatýktý. Bu yüzden alnýnda kýrýþýklar eksik
olmaz olmuþtu. Gözleri tedirgindi ve etrafýna tehditkar bakýyordu. Hafif
sivri burnu ile sivri çenesi dahada sert bir mizaç katmýþtý yüzüne artýk.
Dalgalý saçlarý güneþte ýþýl ýþýl parlýyordu. Ama siyah gözlerinde o mutlu
insanlara ait ýþýk kaybolmuþtu, aksine gözlerinin rengi gibi karanlýk
bakar olmuþtu. Üzerinde yoðun bir baský hissediyordu. Þehirden uzaklaþtýkça
rahatlýyor, rahatladýkça arabayý daha hýzlý kullanýyordu. Araba dar yolda
taþlar ve çakýllar içinde haykýrarak gidiyordu. Dað evine yaklaþmýþtý. Önce
çatýsý göründü evin. Son tümesiðide aþýp evin önüne geldi. Arabadan indi,
derin bir nefes çekti. Her tarafa hakim huzur veren bir melodi vardý sanki.
Evin kapýsýna yöneldi. Kapýyý açýnca ýþýk hüzmeleri bedeninin kenarýndan
evin içine doluþtu. Perdeleri açtý. Koltuklarýn üzerindeki eski çarþaflarý
topladý. Katlayýp bir kenara býraktý. Arabaya geri dönüp içeriye kasabadan
geçerken aldýðý erzaklarý taþýmaya baþladý. Beþ gün boyunca idare edecek
erzak almýþtý. Mutfaða özensizce yerleþtirdi erzaðý. Banyoya gitti. Evin
ince tozunu almak için bir kova, iþlerden sonra duþ almak için bir kova
aldý.
Yakýndaki su kuyusuna doðru yöneldi. Böylece çocukluðundan beri bildiði ve
epeyce yaþlý olduðunu tahmin ettiði yaþlý ormanada kýsa bir ziyaret yaptý.
Bazý aðaçlar genç bazýlarý yaþlý, kurumuþ dallarýn kimisi yerde kimiside
düþmek için hafif bir rüzgar bekliyordu. Su kuyusuna ipin ucuna baðladýðý
kovayý sarkýttý. O arada burnuna hafif tuz kokusu geldi. Kova suyla dolunca
yukarý çekti. Kovanýn içinde kýrmýzý kýrmýz noktalar gördü. Biraz daha
dikkatli bakýnca kýrmýzýlarýn sadece boya yaparken kalan boyalar olduðunu
anladý. Diðer kovayýda doldurduktan sonra eve yöneldi. Kovalarý kapýnýn
yanýna býraktý. Arabaya dönüp bavulunuda aldý. Yatak odasýnda temizlik için
getirdiði eskileri giydi. Bir bez parçasý buldu ve iþe koyuldu. Oturma
odasýný, yatak odasýný, mutfaðý temizledi. Ýþ bittiðinde yorgunluðu
tepesinden aþýyordu. Yatak odasýna zor attý kendini. Artýk hiçbir þey
yapmaya dermaný kalmamýþtý. Üzerindekileri çýkardý yataða girdi. Yorgunluk
göz kapaklarýný kapatýrken ve uykunun esiri olmak üzereyken evde bir ses
dolaþtý

"Seni seviyorum sevgilim"

Sesin kaynaðýný merak edemeden uyudu kaldý.

- 2.Gün-( Biriken sýkýntýlar)

Erkenden uyandý. Dünden beri birþey yemediði için epey acýkmýþtý. Gün yeni
yeni uyanýyordu. Banyoya gidip dün duþ için getirdiði suyla duþ aldý. Ocaða
çay koydu. Çay demlenesiye kadar hava almak için dýþarý çýktý. Hayal meyal
bir karaltý aðaçlarýn arasýndan kendine doðru geliyordu. Tombul, kýsa boylu
karaltý yaklaþtýkça aydýnlandý. Ormanýn çýkýþýndaki köyün muhtarýydý gelen. Ýç ferahlatan
bir gülümsemeyle seslendi.

"Hoþgeldin beyim"
"Hoþbulduk muhtar efendi. Nasýlsýn"
"Ýyiyim bey. Dün aldým geldiðinin haberini. Hoþgeldin bir isteðin olur mu
diye geldimdi. Hem bizim hanýmda kahvaltýlýk birþeyler yolladýda..."
"Saðolasýn. Eksik olmayýn"
"Geçenlerde bir erkekle kadýn gelmiþti bu eve. Bende bizim çocuklara
bakarken gördümdü. Hep ormanda oyun oynuyorlar."
"Biliyorum muhtar. Benim arkadaþlardý onlar kýsa bir tatil için buraya
gelmiþlerdi. Malum tatillerimiz uzun deðil."
"Yine mi kýsa kalacan?
"Evet. Galiba dört beþ gün kadar" O arada ocaktaki çaydanlýk geldi
aklýna." Çay koymuþtum ocaða bekle beraber içelim kahvaltý yapalým"
"Saðol beyim. Ben eve döneyim. Çocuklar kahvaltýlarýný yapmak için beni
beklerler. Kýsmetse çayýný içmeye daha sonra gelirim."
"Sen bilirsin. Beklerim ama sözünü unutma" dedi, gülümseyerek.
"Unutmam beyim unutmam" Çýkýný býraktý ve tekrar ormana yönelip kayboldu.
Muhtarýn býraktýðý çýkýný masaya yaydý, çayý getirdi. Kahvaltýsýný
bitirdikten sonra biraz masada oyalandý. Biraz evin tamiratý ile oyalandý.
Daha sonra dolaþmak için ormana gitti. Son günlerde düþüncelerini toparlayamaz
olmuþtu. Uzun zamandýr böyle sessizlik içinde kalamamýþtý. Ýþler iyice
zorlaþýoyrdu basit iþler bile artýk günlerce sürünüyordu elinde. Artýk
insanlara aþýrý ön yargýlý davranýyordu. Çevresinde kendine benzetmeye
çalýþan ve düþünmeye bile fýrsat vermeyen insanlar vardý. Herþeye isyan
ediyordu. Ufak þeyler kýzýyor bazende gülme krizine giriyordu. Kimse
hakkýnda iyi birþey düþünemez olmuþtu. Anlayamadýðý þekilde -ve artýk sýk
sýk- konuþtuðu insanýn düþüncelerini algýlýyor bazende gözünün önünde
þekiller beliriyordu. En son ayný iþyerinde ayný terfi için uðraþan iki
arkadaþý birbirine düþüren arkadaþýnýn düþüncesi vardý.

"Bundan sonra iþime bakarým"

O iki samimi arkadaþ artýk yolda bile birbirlerine selam vermiyordu. Onlar
birbiriyle uðraþýrken terfiyi alan arayý bozan olmuþtu. Ýlginç tarafý o eski
iki arkadaþta terfiyi alanla samimi olmuþlardýda yine birbirleriyle
konuþmuyorlardý. Birgün evde uzanýrken gözünün önünden geçen hayale takýldý
rüya ile gerçek arasýnda birþeydi.

"Yakýnda bir terfi daha alabilirim...Þu lanet trafik ne zaman hýzlanacak.
Patronla yemeðe geç kalacaðým"

O arada sollamaya çalýþtýðý arabayý geçemeden karþýdan gelen otobüsle
çarpýþmýþtý. Çok geçmeden bir patlama oldu. Bu hayali görünce irkilmiþ ve
telaþla yerinden fýrlamýþtý. Evden çýktý ve restorana giden yolda yanan
arabayý gördü. Hatýrlayýnca tekrar bir ürperme sardý bedenini. Cenazeden
sonra boþalan yere bu seferde kendi terfi etmiþti. O eski arkadaþlarda hala
birbirlerini yiyorlardý. Bir gün önündeki iþten baþýný kaldýrdýðýnda o iki
arkadaþýn arasýnda gördü ölen arkadaþýný iki tarafa bakýp sýrýtýyordu.
Birden kendi oturduðu koltuða döndü yüzü, bakýþý deðiþti, kaþlarý
çatýldý...Sonra birden kayboldu. Bir iki saniyelik bir olaydý ama hala
tedirgin oluyordu.

Hava kararmaya baþlamýþtý. Sersem sersem evin yolunu tuttu. Akþam için
hazýrladýðý yemeði yedi. Þamdandaki mumlarý yaktý. Yanýnda okumak için
getirdiði kitabý okumaya baþladý. Uyku gözlerine perde gibi inerken bir ses
dolaþtý evde:

"Kapa çeneni aptal! Seni sersem!"

Birden irkildi. Þamdaný kaptý odalarý dolaþtý tek tek. Yatak odasý, mutfak,
banyo boþtu. Dýþarý fýrladý karanlýkta hiçbir þey görünmüyordu. Eve döndü.
Kapýyý kapattýðýnda odanýn köþelerinde yanan mumlarý gördü. Yatak odasýndan
hýzla bir bayan fýrladý. Karþýlýklý sabitlendi bakýþlarý. Bir anda yanýnda
dikilen erkeði farketti.

"Hoþgeldin" dedi, bayan heyecanla. Erkeðin yüzünde kederli bir ifade
vardý. Cevap beklemeden devam etti bayan "Bugün doktora gittim. Tasarlama
bebekten bahsetti. Ölümcül hastalýða yakalanan çocuklarýn tedavisi için yeni
bir bebekmiþ. Rahimden alýnan yumurtalar babanýn spermleriyle döllenmesi ile
elde edilen embriyo içinden ilik nakli için en uygununu seçerek rahime
yerleþtiriyorlarmýþ..."

O anda yatak odasýnýn kapýsýnýn önünde ufak bir çocuðun bayanýn yanýnda
dikildiðini farketti. Kadýn ile adam susmuþ çocuða bakýyorlardý. Ani bir
hareketle bayan çocuðu kucaðýna aldý teskin etmeye çalýþarak tekrar yatak
odasýna döndü. Yanýnda dikilen birsinin varlýðýný hissetti, kafasýný çevirdiðinde bir erkekle göz göze geldiler. Diðer mumlar kayboldu. O gece
tedirginlikten gözüne uyku girmedi.

-3. Gün-

Bir tarafý hemen evden uzaklaþmasýný söylerken bir tarafý kalmasýný
söylüyordu. "Bunlar sadece hayal, sadece hayal"dedi, kendi kendine.
Heyecanla ve tedirginlikle geceyi bekledi. Ýkindi vakti gökyüzü kanýyormuþ
gibi kýpkýrmýzýydý. Sanki alev alev yanýyordu. kýsa zaman sonra gün geceye
ulaþtý. Þamdandaki mumlarý yakmakta tedirginilik duyuyuyordu. El yordamýyla
sigara paketini buldu. Bir tane aldý içinden çakmaðý ateþlediðinde ölen
arkadaþý ile yüzyüze geldiler.

" O terfi benim! O koltuk benim! Seni alçak!"
Geriye doðru hamle yaptý, çakmak elinen düþtü. Her taraf tekrar karanlýða
büründü. Koþmaya çalýþýrken ayaklarý birbirine dolandý, yere kapaklandý.
Serin bir rüzgar yanýndan geçti. kapýyý çarptý. El yordamýyla yerden çakmaðý
buldu, yerden doðruldu. Pencerenin kenarýndaki þamdana doðru gitti. mumlarý
yaktý. Oda bomboþtu. Koltuða yýðýlýp kaldý. Gözlerini kapadý, derin derin
nefes aldý. Aðlamamak için dudaðýnýn etini ýsýrdý. Gözlerini açtýðýnda odanýn
kenarlarýnda yine yanan mumlarý gördü, oda aydýnlanmýþtý. Boþ odada
gözlerini dolaþtýrýrken yatak odasýnýn kapýsýnýn önünde dikilen çocuðu
gördü. Yerinden kalktý, çocuða doðru ilerledi. Yaklaþtýkça çocuðun yüzü
aydýnlandý, aydýnlandýkça kendi çocukluðu ile karþýlaþmanýn verdiði
þaþkýnlýkla ayaklarý yere çakýldý. Yanýndan ilerleyen annesini farketti
sonra çocukluðunun önüne gelince annesi diz çöktü.
"Þimdi gözlerini kapa" dedi, annesi. Çocukta gözlerini kapattý. Çocuðun el
ayasý kendisine bakacak þekilde çevirdi. "Sana büyük bir güç vereceðim. Her
yapamayacaðýný düþündüðün güçlükte buna tutun" Kalp þeklindeki madalyonu
çocuðun avucuna yerleþtirdi. "Yüreðine yerleþtirdiðim sevgi her türlü
güçlüðü yener. Hiçbir zaman kaldýrabileceðinden aðýr bir sorunla
karþýlaþmazsýn. Gerekli söz ve ulaþýlacak çözüm her zaman senin kalbindedir,
bakmasýný bilmelisin" dedi.
Çocuk gözlerini açtý. Kalp þeklindeki madalyonu avucunun içinde sýmsýký
sýktý. Küçücük kollarýný annesinin boynuna doladý.

"Sakýn korkma...Güçlüklerden sakýn korkma ve yýlma"...

Etraf tekrar þamdandaki mumlarýn titrek ýþýklarýna teslim oldu. Koltuða
döndü tekrar orada yorgun bedenini ve aklýný dinlendirdi.

-4. Gün-

Sabahýn ilk ýþýltýsý, ilk kuþ cývýldamasý ile uyandý. Eþyalarýný topaldý.
Evdeki koltuklarýn üzerine eski çarþaflarý serdi. Alýpta yemeye fýrsatý
olmayan erzaðý poþete doldurdu. En son ocaðý kontrol etti. Vakit ikindiye
ulaþtýðýnda hazýrlýklarýný tamamladý. Ýþleri bittiðinde uzaktan muhtar
göründü.

"Merhaba beyim. Hayýrdýr gidiyor musun?"

"Evet muhtar efendi benim tatilim bitti"

"Hemen yola çýkmazsan çay getirmiþtim" elindeki termosu gösterdi "Bir bardak
çay içeriz deðil mi?"

"Ýçeriz muhtar efendi ama çay sözü olan bendim neyse artýk borcum olsun"
dedi, gülerek."Bu arada getirdiðim erzak arttý, bunlar sizin olsun"

"Olur beyim" dedi.

Muhtarla oturup çay içtiler, sohbet ettiler. Muhtar iyi yolculuklar
diledikten sonra ormanda kayboldu. Birazda daha oturup yaþlý ormaný
seyretti. "Aþýlmaz denen her zorluk aþýlýyor geçmez denen herþey geçiyor"
diye mýrýldandý. Arabaya bindi. Dað evinen uzaklaþýrken arabanýn arkasýndan
bir ses süzüldü.

"Kalbinde sevgi olan hiçbir þeyden korkma. Kalbinde temiz duygularýn varsa
hiçbir zorluktan yýlma ve korkma."