Bitirmek istiyordum bir süredir... Acýtýyordu
artýk canýmý.. Dayanamýyacaðým kadar acýtýyordu.
Beynimde, yüreðimde ve bilimum organlarýmda
kontrol dýþý büyüyordu. Maddi ve manevi
herþeyiyle çýkmasý lazýmdý hayatýmdan!. Maddi
birþey kalmamýþtý zaten. Son üç yýldýr kendisini
görmüþlüðüm bile yoktu.. Sesini en son duyalý da
en azýndan 1 sene olmuþtu. Belki de daha fazla..
Onu bana hatýrlatacak herþeyin imhasý büyük bir
özveriyle gerçekleþtirilmiþti.. Bütün sorun
kafamda yatýyordu!. Kafamda yatýyordun bütün
benliðinle, ve bütün bensizliðinle. Ve onun
yerinden sökülmesi lazýmdý artýk!..

- Uzat elini, sökelim seni!..

Özgürlüðe bir adým kaldý,
baþarabilirdim belki de. Biraz azim, biraz can
sýkýntýsý, bir parça bulut ve birazcýk yaðmur..
Can sýkýntýsý ölümüm olabilir. Belki o bir parça
yaðmur bir fýrtýna olacak, kim bilir!. Bulutlar
güneþi saklayacak yýllarca benden. Ve
silineceksin sonunda bilincimden. Ya da ben öyle
zannedeceðim. Ya da onun gibi birþey. Bütün
mesele bende!. Seni sökmenin bir yolu olmalý...

- Seni sökecek birþey ver bana!..

Bira sökemedi. Çok uðraþtý ama olmadý.
Yanlýþ reçeteymiþ, sonradan anladým. Ýçtikçe daha
bir yer ediyordun. Ýçtikçe arzularým sana
dönüyor. Ýçtikçe büyütüyordum yokluðunu. Ýçtikçe
ben olmaktan çýkýyordum. Ýçtikçe daha bir
kayboluyor, daha bir siliniyordum. Yok oluyordum
yokluðunda. Yokluðun bir girdap, kaçmak imkansýz
gibi birþey.. Dipte ne var bilinmez.. Ýçmek seni
hatýrlatmaktan baþka birþeye yaramadý!.

- Bana bira verme!..

Bana yokluðunu da verme. Karanlýk
korkutmuyor yokluðunun korkuttuðu kadar!.. Bana
sensizliðin lazým en sessiz biçimde. Bana sönmüþ
küllerin lazým, bilmediðim denizlere atmak için..
Bana gitmelerin lazým, peþinden koþamayacaðým.
Bana bölünmüþlüðün lazým, bir daha
tamamlayamýyacaðým. Ve bana bir parça gözyaþýn
lazým, aðlayabileceðim..

- Arkaný dönermisin, öleceðim de!