Canýmý acýtan aþkýnla beraber
Gömdüm içimi, senden çok uzaða
Tarifsiz aðrýlar kaldý bende
Kimliksiz, sahipsiz sözcükler
Bakmaya çalýþma gözlerime,
Senden sonra anlamýný yitirdiler…
Oysa ben ;
Baþýmý omuzlarýna yaslayýp
Rahatça saçlarýmý okþamaný
Gönlünce sevmeni,
Özlemeni
Birde bir kuru sevgi sözcüðü aldýðýmda
Küçük kýzlar gibi eteklerimi büzüþtürmeyi istemiþtim…

Sen ise her geliþimde,
Ne omuzlarýný açtýn bir kere
Ne de saçlarýmý okþamayý akýl ettin.
Býrak sevmeyi,
Özlemeyi,
Istemeyi,

Belki de hiç mutluluktan büzüþtürdüðüm eteklerim olmayacak benim
Ne de saçýmý okþayacak ellerin…..
Ben…
Ben gitmeliyim…
hiç olmazsa yollar kapanmadan
ayda –yýlda bir gülüþ yollayarak

sen bir tek tel saçýný býrak bana sevgili…
birgün koklamak ister caným
birgün...
belki……