Ay yükseldi Lara,
sürgünüm kalbinden.
Kalp krizleriyle bölünüyor bütün düşlerim.
Bilirsin yalnız çocuklar,
hep ölmek ister.
Yorar, kırar minik kalplerini,
elleri bırakılmışlıkları.
Melek uykularını sarsar her gece,
soğuk kurt ulumaları.
Bir aziz bile teskin edemez ruhlarını.
Artık benim için hayat bir ağrı lara.
Sensiz bu buzlar ülkesinde,
yoksul ve yalnızım.
Dinmeli bu ağrı lara.
Dönüp geçen çocukluğuma,
bürüyerek sarı saçlarını bedenime
uzak mavi gözlerine gömülmeliyim.
Ay yükseldi lara,
Sürgünüm kalbinden.
Terkedilmiş şehirler gibiyim.

28 Eylül Ankara 2002

Engin Kahraman