daha çok dolaşıyorum artık
güzel bir yüzünü alıyorum yanıma
aklımda –sabret ben de özledim deyişin
atlıyorum bir gemiye mesela
ne olacak batırıyorum sonra onu
yüreğimdeki fırtınalı Karadeniz’de

anlamın da aklı var
konuşup duruyor sürekli
elinden tutuyor sana götürüyor
daha çok
daha çok
bozuyor içimin dengesini

özlem de olacak biliyorum
kış bir duygu
güya büyüyüp serpilen bu
nasıl konuşurum bunu kendimle
tövbe konuşmam

ben şimdi sana her dokunduğumda
öperim ellerimden kendimin

daha çok
daha çok

başımı sıvazlar
dokunduğum yerlerin