Mutluluk... Hani o çok zor elde ettiðimiz, elde etmek için peþinden koþtuðumuz, sabun köpüðü gibi hoþ , havai fiþek gösterisi gibi görkemli, ama bir o kadar da zor yakalanan mutluluk...

Beni nelerin mutsuz ettiðini çok iyi biliyorum.. Dertler, sýkýntýlar, kederler, kayýplar, hayat mücadelesi vesaire vesaire. Bunlar deðil benim bahsetmek istediðim... Bunlar zaten hergün yanýbaþýmda, televizyonumun ekranýnda, elime aldýðým gazetenin sütünlarýnda manþet... Ben bunlardan sözetmek istemiyorum. Ben o, bazen ufacýk þeylerde, bazen büyük bir sevgide bazen bir baþarýda, bazen yaþanýrken farkýna varýlmayan anlýk olaylarda gizli mutluluklardan, bahsetmek istiyorum.

Adýna dünya dediðimiz bu gezegende ve adýna yaþam dediðimiz bu süreçte.. bilmediðimiz öyle çok þey var ki. Aklýmýzda hep soru iþaretleri. Aklýmýzda hep neden’ler, nasýl’lar niçin’ler... Cevaplarýný bulmanýn zor olduðu sorular.

Biliyormusunuz.? Benim bu güne kadar cevabýný bulduðum bir tek þey var o da mutluluðun sevgiyle olan ilintisi. Kendini sevmek de birinci sýrada önemli. Hem de ne olursan ol, ne yaparsan yap kendini sevmek. Kendini affetmek ve kendini önemli hissetmek. Ýyi ki varým diyebilmek. Gerisi kolay.

Hata yapmadan yaþamak mümkün deðil. Herþeyin kullanma klavuzu, garanti belgesi var da yaþamýn el kitabý yok. Deneyerek yaþamaktan ve yaþayarak öðrenmekten baþka da yol yok.

Böyle cart cart yazdýðýma bakmayýn siz benim. Kendimi sevmek, kendimi affetmek için ne çabalar harcadým. Ne hatalar yaptým ve ne öðrendiysem yaþayarak öðrendim.

‘’Anne olduðunda anlayacaksýn kýymetimi ‘’ diyen annemin kýymetini anne olduktan sonra anladým.

‘’Herkes güvenme, herkesi kendin gibi sanma’’ diyen anneannemin sözlerini, güvenip sevdiðim insanlardan kazýk yedikten sonra hatýrladým.

Paranýn kýymetini ; param azaldýðýnda, Saðlýðýn kýymetini; hastalanýp yataklara düþtüðümde, ihanetin acýsýný; baþýma geldiðinde, Aþkýn acýsýný; aþýk olduðumda anladým.

Þimdi resimlere baktýðýmda ‘’Ne kadar güzelmiþim’’ dediðim yaþlarda, kendimi hiç beðenmezdim. Her sabah kalktýðýmda kývrýlan bir lüle saçýmý kese kese sonunda yoluk tavuklara benzemek bile uslandýrmamýþtý beni. Çirkindim, þiþmandým,salaktým.

Oysa þimdi güzelliðin fiziksel ve ruhsal bir bütün olduðunu ve insaný güzel kýlan özelliklerin, dilden, ruhtan, gönülden geçtiðini biliyorum. Kendimi oldukça güzel buluyorum.

Mutluluðun birinci þartýnýn kendini sevmek olduðunu öðrendim ben. Gerisi kolay.


Ýnci Fügen Yýlmaz
Kasým 2001