Seni doðuran sancýlarýn ardýndan
hala sýzlayan çocukluðumu
ve adýný
ve gözlerini
ve yapay dokunuþlarýný,
dönüþümde kargalar toplamýþ olsun diye
kaldýrýmlara dize dize yürüyorum

hastalýðýn hastalýkla tedavi seanslarýndayým þimdi
ve kayýp yollar türetiyorum
kaybolduðum yollardan...

Peþim sýra gelen yokluklarýn yokladýðý
kavruk yalnýzlýklar
ve
kurumuþ yýldýz saðanaðýna tutuluyorum

yüzlerce kez
ismini yazýp yaktýðým k-aðýtlarýn dumanýna
ecinniler gibi usulca sokuluyor
bir sessiz ozan
ve
bedenindeki yanýklarýn izlerini izliyor
yan (a) yana dizilen dünyanýn en güzel harfleri arasýnda
ve yalnýzlýðýn ayaðýndaki
mor iskarpin tokasý gibi
parlayan gözlerini ovuyor þaþkýn ve ürkek
ben ise hep yalýn ayak istedim yalnýzlýðý
-'yürüyorum yalýn ayak ve ayaklarým yanarak'-
bir de Nâzým'a nazým geçer diye
önümde tek sýraya dizdiðim dizeleri
þimdi kurþuna diziyorum...

Yedi canlý bir robotu
vuruyorum yedi yerinden,
büyüyorum bedeninde
düþlerim kadar gerçek, gidiþlerim kadar zor
ve sen kadar acýmasýz...

çocukken hep kýsa kestirilen saçlarýmda
hayatý uzatýyorum þimdi
sana hayatý uzatýyorum
ve isimsizliðimi.
sana verecek bir adým olsaydý keþke
ama yok,
ne sonra,
ne de þimdi...

uzun bir ismim olsun isterdim her zaman
Federico Garcia Lorca
ya da sen gibi
oysa;
çocukluðumdan geriye kalan
sadece adýmýn kýslatýlmýþý...
gerisi ise hiç...

þimdi adýmý uzatýyorum
þimdi hayatý uzatýyorum,
sana hayatý uzatýyorum
tutukla ömrümü
kendimi ihbar ediyorum...