V.
10 yaþýndaki bir çocuk oradaki tüm çocuklardan daha çok dikkatini çekmiþti. ‘Abi’ diyerek sýðýndýðý çocuklardan koruyabilmeyi o kadar çok isterdi ki… Fakat onun gücü ancak ruhlara seslenmeye yeterdi, insanlarýn davranýþlarýný etkileyemiyordu, yalnýzca insanlar acý çektiðinde iki kat acý çekiyordu; yanýnda olduðu insanýn acýsýný ve kendi acýsýný…
Çocuk tinerin etkisi altýnda kalýp, sarhoþluðunu gördüðü ‘abi’lerinden korkmuþ olacaktý. Onlardan uzaklaþarak parkta tek baþýna yer aramaya baþlamýþtý. Galiba soðuktan acý çekiyordu. Hareketlerini etkileyemezdi belki ama bu küçük bedeni en azýndan sabaha kadar acýya karþý koruyabilirdi. Küçük bedene elini uzattý, dokunduðu yerler birer birer uyuþtu. Sonunda çocuk soðuðu hissetmez oldu. Onun düþüncelerini duymak, her kelimesinde daha da fazla dokunuyordu. Kývrýldýðý yerde çocuk bir anne düþlüyordu. Çocuðun yanýna uzandý ve kanatlarýný yavaþ yavaþ küçük bedenin üzerine siper yaptý. Çocuksa, ertesi sabah, uykuya yenik düþtüðünü sanacaktý…
Anasayfa
