O, O`nun Olmayacaktý Asla!
Nesrin Göçmen
YAZI / Ýliþkiler



--------------------------------------------------------------------------------

Asla Herþeyiyle O,
O`nun Olmayacaktý...
.
Aldýðý bir haber iyice alt üst etmiþti sinirlerini.
Sözde bugün erken gidecekti evine.
Bu nasýl patronluktu anlayamýyordu.
Kendi iþi olmasýna raðmen,
her gün en son kendisiydi çýkan.
Bugün gene geç vakitlere dek çalýþmalarý gerekti.
Çalan telefonun sesiyle düþüncelerinden ayrýldý,
sekreteri arayanýn "O" olduðunu söylüyordu..
Ne diyeceðini, nasýl anlatacaðýný bilmiyordu her zamanki gibi...
"Efendim" diye yanýtladý.
"Hayatým seni çok özledim, birlikte yemek yemeye ne dersin"
diyordu telefondaki erkek sesi...
"Çok isterdim fakat bitirmem gerek iþlerim var
geç çýkmak zorundayým".
Erkeðin sesi bozulmuþtu, sanki kendisinin baþýndan atýldýðýný düþünür gibiydi.
"Kaçta bitecek iþin, gelir seni alýrým ?"
"Bilemiyorum caným"
"Ýstemiyor musun benimle olmayý?
Özlemedin mi? Neredeyse bir haftadýr görüþemez olduk."
"Haklýsýn sevdiðim, fakat biliyorsun hergün bir þeyler deðiþiyor,
yarýna proðramlarý ayarlamamýz gerek"
"Sen bilirsin, seni seviyorum"
sözleriyle kapandý telefon...

3 yýldýr birliktelerdi. Çok þeyleri paylaþýyorlardý,
önceleri dostluktu yaþadýklarý, sonrasý sevmiþlerdi birbirlerini.
iki sevgili mi olduklarý belli deðildi...Birlikte yaþadýklarý en doyumsuz anlar
baþkalarýna ait olmasý gereken çalýntýlardý.
Tek þanslarý uzaktan aile dostlarý olmalarýydý
Bu nedenle dedikodulara hedef olmuyorlardý.

Erkek evliydi, mutsuzdu. Eþi umursamaz biriydi.
Kendi hayatýný yaþardý. Gün gelir ayný evde yaþamalarýna raðmen birbirlerinin yüzünü görmezlerdi. Uzun süredir yatak odalarý da ayrýlmýþtý kadýnýn isteðiyle...
Bazen düþünürdü erkek
"Yoksa yaþamýnda baþka biri mi vardý ?"
Olsa ne yapabilirdi ki?
Tüm maddi güç kadýnýn elindeydi,
isterse onu beþ parasýz, sýrtýndaki ceketiyle býrakýrdý.
.
.....ile neredeyse 20 yýldýr tanýþýyorlardý.
Önceleri kadýnýn hareketleri, Ýçten gülüþleri, konuþmalarý çekmiþti erkeði..
Bir gün o gülümsemelerin ardýndaki hüznü hissetmiþti . Bu kadar olgun, terbiyeli, güzel de sayýlabilecek bir kadýný üzen ne olabilir diye düþünmeye baþladý her gördüðünde...
.
Bir akrabalarýnýn düðün törenindeydiler.
Eþi her zaman olduðu gibi tek baþýna býrakmýþ, þýmarýk arkadaþlarýnýn arasýna karýþmýþtý.
Þarabýný yudumlayarak etrafta olan bitenleri can sýkýntýsýyla izliyordu. Ne kadar yapmacýk davranýþlar, konuþmalardý bunlar, adeta bir senaryoydu oynanan. Kadýna gözü takýldý O da, O`nun gibi bir kenarda sessizce bir görev yerine getirir gibi bakýnýyordu.
Ýlerledi yanýna
"merhaba ..... " uzuncadýr görüþmedik, nasýlsýn ? Eþin nasýl ?"
kadýn biraz kýzardý
" teþekkür ederim ben iyiyim de
eski eþimin nasýl olduðunu bilemiyorum".
Demek ayrýlmýþtý, böyle densizlik yaptýðýna inanamadý erkek...
"affedersin, bir þeyler demek istemiþtim, eþinin nasýl olduðunu bilmek deðildi amacým"
Kadýn olgunlukla yanýtladý
"Önemli deðil, alýþtým. Bilirsin bizim aile pek boþanmayý hoþ karþýlamaz" .
Gülümsemesi buruktu...
"Sizin eþiniz nasýllar, burada mý ?"
"Evet, þu an kimlerle, ne yapar bilemiyorum"
kadýn gülümsedi
"evlilik iþte bu" diyerek...
Ýkisi de içerdeki gürültülere karýþan pahalý kokulardan rahatsýzdý.
"Ýsterseniz dýþarý, bahçeye çýkabiliriz, hem biraz hava alýrýz,
hem daha rahat konuþuruz"
"peki olur, sýrtýmý alayým"
Kadýn önde, erkek ardýnda çýkarlarken kimsenin dikkatini çekmedi...
Bir süre hafif rüzgarlý, ýlýk güz havasýnda yan, yana yürüdüler...
Kadýn baþladý söze
"uzun süredir sorunlarýmýz vardý, fakat bunu aileme anlamatým,
boþanmamý ölümümle bir gördüler.
Bir gün sabrým öyle taþtý ki onlarýn haberi olmadan
yüklüce bir nafaka ödeyerek son verdim"
"Siz böyle huzurluysanýz en iyisini yapmýþýnýz... "
Karþýlarýna çýkan bir banka oturdular...
Uzun süre sessiz kaldýlar...
Kadýn biraz üþümeye baþlayýnca erkek ceketini çýkarýp kadýna vermek istedi...
"siz" dedi kadýn,
"siz üþümüyor musunuz?"
"sizin gibi sýcacýk bir yüreðin yanýnda üþünür mü "
gülümsüyordu erkek...
Kadýn kýzardý...
Ýçinden ne kadar yakýþýklý, ne kadar anlayýþlý, ne kadar olgun biri diye düþündü.
.
Ertesi gün iþ yerini arayýp hatýrýný sordu erkek...
Sesini duyunca kadýnýn her yerini ateþ basmýþtý...
Bu aramalar aylarca devam etti...
Zaman, zaman aile toplantýlarýnda karþýlaþtýlar,
bir yolunu bulup yalnýz kalýp, birbirlerinin iç dünyalarýný dinlediler...
Bazen konuþmalarý uzunca oluyordu.
Kadýnýn iþiyle ilgili anlattýklarýný
erkek býkmadan dinliyor, O`na çözümler üretiyordu.
Bir gün iþiyle ilgili bir sorunu telefonda anlatamadý erkek kadýna..
"Ýstersen akþama iþ dönüþü uðrayýp, ben halledeyim" dediðinde
kadýn sevinerek
"vallahi lütfen, gerçekten ihtiyacým var " diyerek yanýtladý samimiyetle.....
.
O günde böyle geç akþamlardan biriydi...
Çalýþanlarý çýkmýþ, tek baþýna erkeðin gelmesini bekliyordu.
Erkek iþiyle ilgili sorunu bilgisayar aðýnda çözümlediðinde
"istersen otur, birlikte çýkalým"
sözleri geldi kadýndan çekinceyle..
Erkek iþini bitirmeye çalýþan kadýný izledi..
Ne kadar kendini veriyordu iþine,
erkeðin varlýðýný unutmuþ gibiydi...
Bir ara silkindi kadýn þaþkýnlýkla
"affedersin!! Senin burada olduðunu unuttum, evden seni beklerler, istersen gidebilirsin,
benim bunlarý bitirmem gerekiyor"
"Önemli deðil" dedi erkek gülerek
"varlýðýmla yokluðum pek farkedilmez bizim evde "
"Nasýl?? anlamadým ?"
"Hanýmefendi arkadaþlarýyla olur, yokluðumu anlamaz"
"Bu nasýl evlilik, neden devam etme gereði duyuyorsun?"
"Bunu ben de sordum kendime, fakat senin gibi cesur olamadým."
gülümsüyordu erkek...
Kadýn elini uzattý, erkeðin ellerini tuttu
"üzülme" dedi,
"ayrýlmak da ayrý bir sorun, yalnýzlýk kolay deðil. Evde tek baþýna sabahý beklemek bazen çekilmez geliyor."
"Sen mi diyorsun bunlarý ?"
"Evet, bazen özlüyorum evli olduðum anlarý.."
"Nesini ?"
"Ýlk günlerimi.."
Kadýnýn eli hala erkeðin eli üzerindeydi...
Erkek avucuna aldý, sevgiyle sýktý, gözlerine baktý;
"biliyor musun uzun süreden beri seni seviyorum...
Ýstemek deðil, arzu deðil bu, hayranlýk, takdir...
Sana olan bu sevgi bambaþka, anlatýlamaz birþey. Seni kaybetmeyi göze alamadýðýmdan sana söylemek de istemedim."
Kadýn þaþkýndý, böyle bir teklifi hiç düþünmemiþti,
fakat elindeki elin sýcaklýðý içini bir tuhaf sarmýþtý...
Utanarak gözlerini bir baþka yöne kaydýrdý...
"ilk kez dedi, ilk kez tadýyorum böyle bir sevgiyi,
küçüklüðümde bilirsin annemden uzaktým,
Evlendim kýsa sürede eþimin gerçek yüzünü gördüm,
kimse bana böylesi sevildiðimi söylemedi þimdiye dek.."
Gözleri ýslaktý kadýnýn...
Yýllar yýlý her þeyi olmasýna raðmen sevgiye aç býrakýlmýþtý...
.
Erkek
"benimsin bundan sonra, seni asla býrakmam" diyordu...
Kadýndaysa buruk bir gülümsemeydi oluþan dudaklarýnda...
Evet; O erkeðin olabilirdi
fakat erkek herþeyiyle asla O`nun olmayacaktý,
ancak çalýntý zamanlardý
sadece kadýna ait olan....
Ve.....
Ýlk çalýntý zamanlarýydý o gün birlikte yaþanan....
*
Düþündü kadýn o günü yine bir sonbahar akþamý,
her zamanki buruk gülümsemesiyle.
Yaþamý da çalýntý deðil miydi zaten
ondan habersizce çalýnan...
.
18/08/2004
Z.Nesrin GÖÇMEN
(çalýntý zamanlar)