Sesin
Uzun namlulu
Bir silah gibi
Soðuk ve zalim
Menzili yüreðim
Sesim
Deðmez sesine þimdi
Þiirim
Adresini yitirmiþ mektup
Düþer kuytu sessizliklere…

Mevsimsiz zamanlardý
Kalkýp sana gelmiþtim
Yitik zamanlarýn ekspresiyle
Bir masal baþlangýcýydý
Havada akasya, saçlarýmda bahar vardý
Yýldýzlarý indirip gökyüzünden
Göðsüme takmýþtým gözlerin diye
Hiç bir þey almamýþtým yanýma
Yüreðim senden baþka herþeye dardý…

Sorsaydýn hatýrýmý
Yüreðini koyup sesine
Böyle koymazdý elbette suskunluðun
Bir fincan kahvenin hatýrýný
Sarardým incinen ellerime.

Mevsimsiz zamanlardý
Kalkýp sana gelmiþtim
Çocuk yüreðimde küçük sevinçler vardý
Ýpek tüllerde gülüþler getirmiþtim
Oysa bilmezdim
Sesinde gizli hançerler taþýdýðýný
Bilmezdim
Sözcüklerin böylesi kanatýldýðýný…

Sevseydin beni
Bu þehrin gecelerine
Böyle yazmazdým seni
Gözümü yatýrýp lila rengi ufuklarýma

Sevsedin beni
Bu þehrin sokaklarýna
Böyle düþürmezdim beni
Sesini saklayýp titreyen soluklarýma…

Mevsimsiz zamanlardý
Aþk diye tutuþan bir meþaleydi mehtap
Ben kalkýp sana gelmiþtim
Ardýmda býraktýðým sadece korkularýmdý
Kemanlar uðulduyordu göðsümde
Çelik aynalarda yankýlanan adýndý
Oysa bilmezdim
Dudaðýndaki ýslýkla gövdem kesik içinde kalýrdý…

“bu sevda bu þehre sýðmaz”
Göðsüm hüznün yataðý artýk
Kalkýp gidemem þimdi
Sevinçlerim satýlýk
Veda
Uzun namlulu bir silah
Menzili yüreðim
Mermisi ayrýlýk…