Bir gün, gitmeyi düþlüyorum. Sadece düþlemek mi?.. Umuyorum, düþünüyorum, istiyorum!.. Tüm bu yaþadýklarýmý, arkamda býrakýp gitmek, hem de ansýzýn çekip gitmek istiyorum.
Þimdilik böyleyim. Çünkü, þimdilik böyle olsun istiyorum.

Gitmek istiyorum, ileriye, geride benden kalmýþ bir geçmiþ býrakmak amacýyla. Eskilerde olayým, yenilerde anlatayým. Ne kadar dogru olur bilmiyorum ama bir gün sadece gitmek ve gidiþte yitmek istiyorum. Kimseye haber vermeden, gitmiþ olmayý istiyorum. Kötülük istemiyorum, kin, nefret istemiyorum. Zamaný geldiði zaman gitmek zamanýnýn, iþte o zaman gitmek istiyorum. “Doðru ya da yanlýþ olur”u düþünmeden gitmek istiyorum. “Zamaný gelsin ve zamaný geldiðinde zamanýn terkinde býrakýlsýn, her þey,” diyerek gitmek istiyorum. Þimdilik böyleyim. Çünkü, þimdilik böyle olsun istiyorum.

Unutanlar unutsun, hatýrlayanlar hatýrlasýn. Kaygýsýzca ve içimdeki sahipsiz boþlukla gideyim. Þimdi’den hiç birþey almadan gitmek istiyorum. Kalanlar kalbimde kalsýn, hatýra olayým ama hatýralarým olmasýn. Þu an yaþananlardan hiç bir eþya, duygu, his almadan gitmek istiyorum. “Baþka bir hayat olsa ve bu hayat, artýk sona erse de gitsem” diyorum. Bir dönem durukluðu, bir dönem burukluðu yaþamadan gitmek istiyorum. Aslýnda, bugünden çok uzakta olacak o bir dönem noktasýný sabýrsýzlýkla bekliyor ve ona koþarak gitmek istiyorum. Þimdilik böyleyim. Çünkü, þimdilik böyle olsun istiyorum.

Yenilik olmak istiyorum, yeni insanlar, yeni kültür, yeni düþünceler...”Deðiþimler olsa da gitsem” diyorum. Hep, bir kiþi eksik olur ya, o eksik kiþi ben olayým istiyorum. Eksikliðimi, hissedenlerde býrakarak eksiksiz gideyim istiyorum. Oralara, benim için doðru olan yere, beni içine çaðýran o anlayýþlý yere gitmek istiyorum. Arkama bakmadan, hesap vermeden, hesap sormadan gideyim istiyorum. Sadece ve istediðim için, öylesine gideyim iþte. Ardýmda, hüzün býrakayým ama hüznün kýrýntýlarýyla yalancýlýk oynamamak için, arkama bakmayayým istiyorum. Aslýnda arkamda, dönüp de bakýlacak kimse de olmadan gitmek istiyorum.
Þimdilik böyleyim. Çünkü, þimdilik böyle olsun istiyorum.

Hayatýmý seçeyim. Hem de kendimce seçeyim. Ama o seçtiðim hayat, herkeslere yanlýþ gelse de, inadýna seçeyim ve o seçimime gideyim istiyorum. Kimseye küsmeden, kimseye kýrýlmadan, kimseyi sevmeden, kimseye umut vermeden gitmek istiyorum. Öyle bir çýksam ki bu hayattan, beni sadece “gidecekti ve gitti,” diyerek ansýnlar istiyorum. Müziðin eþlik ettiði hayallerde, ben de sisli bir bulutla birlikte onlarý seyredeyim gittiðim yerden diyorum.
Baþka bir boyuta kayayým, o zaman geldiðinde istiyorum. Baþka insanlar, baþka izler, baþka sohbetler, baþka gözler, dudaklar... Hayalimdeki yer, o yer olsun ve ben o yere gitmek istiyorum. Þimdilik böyleyim. Çünkü þimdilik böyle olsun istiyorum.

Þu an icin ben, o zaman gelmeden ona gitmeyi seçmiþ durumundayým. Bir þeyler bitsin artýk istiyorum. Çünkü, bitmeler hiç korkutmuyor beni þimdilerde. Kaybetmek acýtmadýðý gibi, yeni baþlangýçlara da olanak tanýyor, diye düþünüyorum hala. Gidesim geliyor artýk, burdan. Hem de çok yakýnda. Her hangi bir günde, hazýrlanmadan gideyim istiyorum. Bu, þimdilik ‘ben’ im. Ve, hala böyle olsun istiyorum...
A.Ç.