O kadar aciz ki kelimeler, ne diyeceðimi bilemiyorum. Yok olmayý göze alabilecek kadar bezdirici, içimde ki, bu boþluk. Yüzüme bakýyorum, aynada. Lekeli bir geçmiþin sýrtýndaki geleceði görüyorum!.. Gelecek, belki de artýk, gelmesi gerektiði þekilde gelmeyecek!.. Sadece, bir adým var önümde. Uçuruma savuruyorum kendimi!.. Ve, istenen son; ölüyorum!..

Çýkýþý bulunamayan bir labirent!.. Önümdeki duvarlar, asla aþamayacaðým yüksekliðe ulaþtýlar ansýzýn!.. Çok yüksek duvarlar, þimdi!.. Sesler duyuyorum, beni çaðýrýyorlar, sesleniyorlar!.. Duyuyorum, ama göremiyorum. Sesler kimsesiz, sesler sahipsiz þimdi!.. Çýldýrtýlmýþ hayallerle, gökyüzüne bakýyorum; cam parçalarý yaðmaya baþlýyor üzerime. Sahipsiz seslere inat, sessizce yaralanýyorum. Gözlerimi kapatýyorum. Kapalý gözlerimde, bir anda yüzümün sahibi, o masum ifade beliriyor, kirletilmiþ bedenim kan içindeyken!.. Nasýl bir duygu ki bu?..

Güneþ batmýyor, yeni doðacak günü yataðýnda boðmak için!.. Soluk soluða kalmýþ bir telaþ!.. Sesli-sessiz kelimeler peþ peþe, telaþýn soluðundan koynuna akýyor. Yaralý sözler, bir sürü gereksiz ayrýntýlarla yüklü!.. Artýk, her þey, hiçbir þey ifade etmiyor. Çünkü, keskin camlar hala üzerime yaðýyor. Yürüyemiyorum, ayaklarým basmýyor, adým adým!.. Zaman da geçmiyor, adýmlar küsünce!.. Ýçimde daha önceden yüklenmiþ bir acý, belki piþmanlýðýn, belki de kýrýk camlarýn saldýðý bir korku!..

Varlýðýný gizleyen bir sessizlik!.. Gözlerimi açtýðýmda tanýnmayan kimliksiz bir sürü yüz!.. Kimseleri tanýmýyorum, kimseler de beni. Ben kimim?.. Neredeyim? Kayboluyorum!.. Simsiyah bir orman. Kalbim bedenime büyük gelmeye baþlýyor, söküp atmak istiyorum. Sesler, ertelenmiþ kelimelerin arkasýna saklanmýþlar!.. Vücudum da izler!.. Görünmeyen izler, kýrýlmýþ kemikler, neme yüz tutmuþ yanaklar, kurumaya hazýrlanan ýslak gözler, çatlamýþ dudaklar. Kendimi ne kadar sýký sararsam, bir o kadar da içim parçalanýyor.

Üzerinde bir yerlerde kalan gözlerimin iziyle, ayna uzaklaþýyor. Ne kadar uðraþýlsa da, duvarlar aþýlmýyor. Teller, daha da çok yýrtýyor bedenimi, düþüyorum acýmasýzca acýyanlarýmla. Üzerime cam parçalarý yaðýyor.
A.Ç.